Το αγόρι μου, το φουντούκι μου, πεντέμισι πλέον χρονών, καθημερινά μου λέει τα απίστευτα! Μερικά τα ξεχνάω, αν κι εκείνη την ώρα λέω αποκλείεται να τα ξεχάσω ποτέ, κάποια τα σημειώνω και τα μοιράζομαι με τους φαν του! Παίζοντας Μονόπολη (15/04/18) Μαμά, θα σου κάνω σταμάτα (=χαλάστρα) αν αγοράσω αυτήν την πόλη, γιατί δε θα μπορείς να χτίσεις! Βραδινό διάβασμα στο κρεβάτι κι η ώρα είναι περασμένη (15/4/18) -Μαμά, να διαβάσουμε άλλο ένα; -Όχι, είναι πολύ αργά! -Με αγαπάς; -Πάρα πολύ! -Ε, θα μου διαβάσεις τότε, αυτά κάνουν οι αγάπες! Μαθηματικά (30/04/18) -Μαμά, άπειρον πλην άπειρον μας κάνει μηδέν ή άπειρο; -Εεεεεε -Καλά, τότε πες μου πόσο κάνει 320 επί…

Παίζει με τα αυτοκινητάκια του και κάνει αυτούς τους ήχους που κάνουν τα αγόρια όταν παίζουν. Αφηρημένη, ανά διαστήματα τον ρωτάω «τι είπες και τι είπες» «Άσε με ρε μαμά, άλλα αντί άλλων λέω, μη με ρωτάς»   -Φουντούκι, πρόσεχε πώς τρως. Ρίχνεις ψίχουλα κάτω και μόλις σκούπισα. -Σιγά, αφού θα πέσουν τρίχες από τα μαλλιά σου σε λίγο   Μπαμπά, θα δούμε μαζί τα χελωνονιτζάκια γιατί λέει «απαραίτητη γονική συναίνεση»   Κουρασμένη και ζητώντας λίγο χρόνο -Άσε με ρε παιδί μου για λίγο.. -Θα σε αφήσω σε άπειρα λεπτά   Σε ένα ακόμη μπάνιο διάρκειας άνω της μίας ώρας και παίζοντας με τις σαπουνάδες, βάζοντας τες σε χωνάκια και…