-
Ο έρωτας δεν κρύβεται! Ούτε σε πίνακα του Βερμεέρ!
«Ο βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται»! Το πρωτοείπε ο Ρωμαίος ποιητής Οβίδιος πολλααά, πάρα πολλά χρόνια πριν, προ Χριστού, κι έκτοτε επιβεβαιώνεται συνεχώς! Τώρα σκέφτομαι ότι αυτό το απόφθεγμα ταιριάζει και με ένα άλλο που λέει για μια τύπισσα που θέλει να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει αλλά ας μην καφρίζουμε, γιατί θέλω να μιλήσω για Τέχνη και η κουλτούρα δε συνάδει με το καφριλίκι! Ο έρωτας λοιπόν, ακόμα και αν μείνει κρυφός για δυόμισι αιώνες, κάτω ας πούμε από μια παχιά στρώση χρώματος σε έναν πίνακα, στο τέλος με τον ένα ή τον άλλον τρόπο θα βγει στην επιφάνεια! Ποιος πίνακας, ποιος έρωτας, ποια παχιά…
-
Στο Ζάππειο μια μέρα περιπατούσα…
Και μέρα και νύχτα το έχω περιπατήσει το Ζάππειο! Μικρή, με πήγαιναν και τάιζα τις πάπιες στον Εθνικό κήπο, με τον οποίο συνορεύει και στη συνέχεια έπαιζα στις κούνιες του Ζαππείου! Φυσικά και εννογιότανε, κάθε Αποκριά, σαν γνήσιο 80΄ς τέκνο, ντυμένη Σπανιόλα ή Αμαζόνα και τρώγοντας μαλλί της γριάς, με βόλταραν πάνω κάτω, δεξιά και αριστερά από το Ζάππειο Μέγαρο! Μεγαλύτερη, έχω κλαμπάρει έως το ξημέρωμα στο «Lallabai» κι έχω πιει καφέ αλλά και φάει επαγγελματικά, στο εστιατόριο της Αίγλης -καλά η Αίγλη του Ζαππείου, είναι μια ιστορία από μόνη της! Μεγαλύτατη, πήγαινα στις Εκθέσεις Βιβλίου, να καλή ώρα προχθές, πήγα στην 49 Έκθεση Βιβλίου, όπου απόλαυσα και μια βόλτα…
-
This is… La Casa De Papel Season 5!
Είδα με μία, και μάλιστα κομμένη, ανάσα τον πέμπτο κύκλο του «La Casa de Papel, το Part 1, όπου δεν ήξερα ότι έχει και Part 2 και ΠΟΙΟΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΩΡΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ, ΟΕΟ;;;;; Συναρπαστικό το season five υπέροχο, άξιο αναμονής! Γίνεται χαμούλης! Μιλάμε για το απόλυτο χάος, η ανατίναξη της ανατίναξης, ω ανατίναξη, μιλάμε για πόλεμο! Το απόλαυσα και απορώ με αυτούς που δε θέλανε άλλο, γκώσανε και γκρινιάζουν γιατί δεν έληξε την πρώτη σεζόν, γιατί έχει κι άλλο, γιατί έχει τόσα φλαςμπακς, γιατί, γιατί. Γιατί κλάνει το γατί! Γι’ αυτό! Τι είδαμε λοιπόν στα πρώτα πέντε επεισόδια του πέμπτου τελευταίου κύκλου, ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ…
-
10 πράγματα που δε γνώριζα για τον ακαταμάχητο Gustav Klimt και τον πίνακα του “Το φιλί”!
Ο πιο αγαπημένος μου πίνακας από όοοολους τους πίνακες, είναι «το φιλί» του Αυστριακού ζωγράφου Γκούσταφ Κλιμτ. Μου έκανε κλικ με το που τον είδα! Θεωρείται το πιο διάσημο έργο του, αλλά και ένα από τα διασημότερα της Art Nouveau, αλλά αυτά τα έμαθα εκ των υστέρων! Δεν επηρέασαν τη γνώμη μου δηλαδή! Υπάρχει άραγε κάποιος που να μην τον ξέρει; Εκτός από τον πίνακα, αυτό το φιλί κυκλοφορεί σε αφίσες, κούπες, σουπλά, κάλτσες, βρακιά! Την ίδια τύχη που είχαν μετέπειτα, η Φρίντα Κάλο, ο Τσε, ο Τζιμ Μόρισσον! Θέλω να μοιραστώ μαζί σας 10 πράγματα που έμαθα για τον Κλιμτ, γενικά και για «το φιλί», ειδικά! 1. Η σούπερ…
-
Σαν τον παθιασμένο έρωτα του Τριστάνου και της Ιζόλδης, δεν έχει!
Ο παθιασμένος έρωτας του Τριστάνου και της Ιζόλδης έχει το μεσαιωνικό ιπποτικό παραμυθένιο των εραστών της Τερουέλ αλλά στο πιο ολοκληρωμένο και στο λιγότερο απωθημένο. Βασίζεται στον «Tristan» του Γκότφριντ φον Στράσμπουργκ αλλά οι περισσότεροι τον μάθαμε μέσω της όπερας που συνέθεσε ο Βάγκνερ, ο οποίος την εμπνεύστηκε όταν γνώρισε τον πλούσιο έμπορο Βέζεντονκ και τη γυναίκα του, την όμορφη Ματίλντε. Τη Ματίλντε κυρίως. Μισό, να τα πιάσω από την αρχή! Ο Βέζεντογκ ως μεγάλος θαυμαστής της μουσικής του Βάγκνερ, τον χρηματοδοτούσε επί σειρά ετών και του άνοιξε και το σπίτι του γιατί δεν ήξερε, δε ρώταγε, να του πούνε ότι οι μουσικοί και οι μπάρμεν με τα ποτά και…
-
Έχετε ακουστά το Κορακοβούνι;
Έχετε ακουστά το Κορακοβούνι; Το όμορφο χωριό στο Δήμο Κυνουρίας του νομού Αρκαδίας, παραδίπλα από το παράλιο Άστρος και κάνα δίωρο από την Αθήνα; Αυτό! Ε, κυκλοφόρησε βιβλίο για χάρη του, ολοκαίνουριο, του κουτιού! «Καρακοβούνι μέσα στον χρόνο» είναι ο τίτλος του κι ο Παναγιώτης Λυτρίβης ο συγγραφέας του. Τώρα αναρωτιέστε, αν είναι Κορακοβούνι ή Καρακοβούνι! Τα γράφει μέσα αναλυτικά το βιβλίο, θα πω όμως συνοπτικά ότι στα τελευταία ΦΕΚ άλλαξαν τα φωνήεντα! Και «κα» και «κο» είναι σωστό και το ίδιο και το αυτό! Θέλω να σας μιλήσω για το βιβλίο αυτό, αφενός γιατί η φίλη μου η Κορακοβουνίτισσα Γιάννα Τετώρου, έκανε την επιμέλειά του, αφετέρου γιατί έχω πολύ…
-
Μόνο οι Ταλιμπάν μας έλειπαν
Ήμουν μικρή όταν διάβασα το βιβλίο «Ποτέ χωρίς την κόρη μου». Είχα συγκλονιστεί με την υπόθεση, πρόκειται για βιογραφικό βιβλίο και όχι προϊόν μυθοπλασίας. Δε θα ξεχάσω που είχα σκεφτεί την καλή μου τύχη μου να γεννηθώ σε ένα κράτος πολιτισμένο, την τύχη να γεννηθώ στην Ελλάδα. Η υπόθεση του βιβλίου αφορούσε σε μια Αμερικανίδα παντρεμένη με έναν Ιρανό και την κόρη τους που πήγαν για δύο βδομάδες διακοπές στην Τεχεράνη να γνωρίσουν οι συγγενείς του συζύγου την κόρη τους. Όταν όμως πήγαν στην πατρίδα του, είδε το άλλο του πρόσωπο, αυτό των φανατισμένων Ισλαμιστών. Αποδείχθηκε ότι της είπε ψέματα και ότι σκόπευε να μείνουν μόνιμα εκεί και επειδή αυτός…
-
Οι Εραστές της Τερουέλ: Ένα μεσαιωνικό love story!
Όλοι ξέρουμε το Ρωμέο και την Ιουλιέτα, το διάσημο ερωτευμένο ζεύγος του Σαίξπηρ, αλλά ποιος ξέρει τους εραστές της Τερουέλ; Κανείς; Θα σας τους μάθω εγώ γιατί έχω αδυναμία στα λαβ στόρι κι ας είναι και Μεσαιωνικά! Τον 13ο αιώνα στο Teruel της Ισπανίας ερωτεύθηκαν σφόδρα δύο νέοι ο Juan Diego Marcilla και η Isabel Segura! Ο πρώτος ήταν πτωχός και η δεύτερη πελούσια! Όταν ο Juan Diego ζήτησε το χέρι της Isabel από τον πατέρα της, εκείνος αρνήθηκε γιατί εεε, τι γιατί, είπαμε ήταν φτωχός. Η Ιζαμπέλ επέμενε πολύ όμως και τότε ο πατέρας έδωσε μια ελπίδα, δηλώνοντας ότι αν ο Juan Diego καταφέρει να πλουτίσει μέσα στα επόμενα…
-
Ποιήμα στους φίλους. Χόρχε Λουίς Μπόρχες
Σήμερα 30 Ιουλίου γιορτάζεται η Διεθνής Ημέρα Φιλίας! Με αφορμή την ημέρα, ανεβάζω το κάτωθι ποίημα του Μπόρχες! Εξαιρετικά αφιερωμένο! Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις για όλα τα προβλήματα της ζωής σου, ούτε έχω απαντήσεις για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου ˙ όμως μπορώ να σ’ ακούσω και να τα μοιραστώ μαζί σου. Δεν μπορώ ν’ αλλάξω το παρελθόν ή το μέλλον σου. Όμως όταν με χρειάζεσαι θα είμαι εκεί μαζί σου. Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου. Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου να κρατηθείς και να μη πέσεις. Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου δεν είναι δικές μου. Όμως ειλικρινά…
-
Περί Χαϊκού και Λίμερικ, ο λόγος!
Φεγγάρι παίκτης Αερικό χορεύει, Νότες κόκκινες. Αυτό είναι ένα χαϊκού που σκέφτηκα βλέποντας το γκράφιτι της κεντρικής φωτό (και ακούγοντας σαξόφωνο από ένα μπαράκι)! Haiku – Χαϊκού Ξέρετε τι είναι τo Χαϊκού; Είναι ποίηση – σφηνάκι! Τι εννοώ με αυτό; Είναι ποιήματα 17 μόνο συλλαβών, σε μορφή τριών στίχων με 5, 7, 5 συλλαβές αντίστοιχα. Είναι Γιαπωνέζικης προέλευσης κι όσο να ναι, οι Ιάπωνες έχουν λιτό στιλ και σεξαπίλ! Ένα χαϊκού διαρκεί και διαβάζεται όσο κρατάει μια αναπνοή. Έχει βαθύ νόημα κι ας μοιάζει εκ πρώτης όψης ακατανόητο κι επίσης έχει και κανόνες, τεχνικά δηλ, πρέπει να το προσέξεις. Δεν είναι εύκολο, μην το βλέπεις μικρό στο μάτι!…
