• Να σου πω μια ιστορία;

    Η Σίλβια Πλαθ και ο Τεντ Χιουζ ζήσανε μια αγάπη τοξική

    Αγγλία, πάρτι της εστίας στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ το 1956.«Το “All Shook Up”, σκαρφάλωσε στην πρώτη θέση του MtV».Ο νεαρός πλησίασε την ξανθιά κοπέλα σχολιάζοντας το τραγούδι που ακουγόταν από τα μεγάφωνα.«Δε μου αρέσει ο Έλβις», αποκρίθηκε εκείνη και φύσηξε τον καπνό από το τσιγάρο της στο πρόσωπό του.«Ούτε και εμένα αλλά ήθελα να σε πλησιάσω και η ατάκα “έχεις φωτιά” είναι μπέιζικ», της σχολίασε και ένα πονηρό χαμογελάκι σχηματίστηκε στην άκρη των χειλιών του.«Θα έπιανε όμως» τον κοίταξε με έντονο βλέμμα.«Έχεις φωτιά;» τη ρώτησε καρφώνοντάς την με τη σειρά του.«Είμαι φωτιά» του απάντησε χωρίς να τρεμοπαίξουν καν τα βλέφαρά της.«Με λένε Τεντ, Τεντ Χιουζ. Μελλοντικά θα βρίσκομαι σε αφίσες…

  • Να σου πω μια ιστορία;

    Ο Πουτσίνι, η Τόσκα και η Μαντάμ Μπατερφλάι

    Το 1858 ο καθηγητής μουσικής του Τζάκομο Αντόνιο Ντομένικο Μικέλε Σεκόντο Μαρία Πουτσίνι, αναφώνησε εκνευρισμένος: «Δε θα καταφέρεις ποτέ τίποτα στη ζωή σου».Άμα έχεις ένστικτο ρε παιδί μου…Η αλήθεια είναι ότι ο νεαρός Πουτσίνι ξημερώματα έδινε δικαιώματα, γιατί πουλούσε σε κακόφημες συνοικίες, τους σωλήνες που έβγαζε από το εκκλησιαστικό όργανο του ωδείου και με τα λεφτά αγόραζε υγρά με γεύση μάνγκο για το βέιπ του.Ευτυχώς ήταν τόσο ταλαντούχος που μπορούσε να διασκευάζει τους ύμνους καταλλήλως, ώστε να μη χρειάζονται οι σωλήνες που είχε κλέψει.Ήταν φτωχός πλην τίμιος, αν εξαιρέσουμε τους σωλήνες που πήγαινε για σκραπ.Αν είχε λεφτά, δε θα είχε περπατήσει είκοσι οχτώ ολόκληρα χιλιόμετρα για να δει την Αϊντα.Την…

  • Να σου πω μια ιστορία;

    Ο Νικολό Παγκανίνι και το βιολί του

    «Μόλις σερβίρισα τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι, στην υψηλοτάτη Ιωσηφίνα», είπε η καινούρια οικονόμος των Ανακτόρων στον Μπάτλερ.«Ποια Ιωσηφίνα, ανόητη;» την αποπήρε εκείνος.«Του Ναπολέοντα, ποια άλλη».«Έχεις χάσει επεισόδια. Αυτή είναι η πρώην σύζυγος. Την νυν σερβίρισες, τη Μαρία Λουίζα της Αυστρίας».«Τέλος πάντων, δεν είναι αυτό το θέμα μας», του είπε εκείνη που ανυπομονούσε να μοιραστεί τα νέα.«Ποιο είναι;»«Άκου κουτσομπολιό. Είναι με έναν τύπο. Τους πέτυχα την ώρα που αυτός στεκόταν από πάνω της και έπαιζε το…»«ΣΤΟΠ», τη διέκοψε κοιτάζοντας τρομαγμένος γύρω γύρω. «Δε θέλω να ακούσω άλλη λέξη» συμπλήρωσε.«Βιολί» θα έλεγα, τι πειράζει;» ρώτησε απορημένη εκείνη.«Έτσι το αποκαλείς εσύ;», απόρησε με τη σειρά του εκείνος.«Ρε το βιολί του έπαιζε, το…

  • Σειρές

    Adolescence| Η Εφηβεία του netflix μας συγκλόνισε όλους

    Είδα το Adolescence και ταράχτηκα στα πρώτα δύο λεπτά. Είναι η πρώτη σειρά που δε βλέπω σαν θεατής αλλά σαν μαμά. Ίσως γιατί έχω γιο στην ηλικία του πρωταγωνιστή. Είναι τέσσερα επεισόδια. Στα δύο πρώτα, συμπονούσα το παιδί. Μέχρι τέλους ήλπιζα να είχε γίνει παρεξήγηση. Το γλυκό του προσωπάκι, το πόσο τρομαγμένος ήταν, ότι κατουρήθηκε πάνω του, έκλαιγε και φώναζε τον μπαμπά του να τον προστατέψει, όλα αυτά μαζί, ε, δε μου έμοιαζε με κάποιον που θα μπορούσε να έχει κάνει έγκλημα. Και ας μην είναι σειρά “who done it”. Στο τρίτο επεισόδιο όμως, άλλαξε ύφος. Το βλέμμα του όπως κοιτούσε την ψυχολόγο, δεν ήταν πλέον αυτό του μικρού παιδιού…

  • Να σου πω μια ιστορία;

    Ο Λήσταρχος Νταβέλης και η Κόμισσα Μπανκόλι

    «Πουτ δε κοτ ντάουν σλόουλι» φώναξε ο χωροφύλακας Γιάννης Μέγας πλησιάζοντας στην περιβόητη σπηλιά του ακόμα πιο περιβόητου Νταβέλη. «Φριιιζ. Φριιιζ σ’ λέω» του απάντησε ο λήσταρχος σημαδεύοντας τον με την κυνηγετική καραμπίνα. «Pull over the gaidar! Pull over the gaidar! Your papers please!» του ξαναφώναξε εκείνος. «Κυρ αστυνόμε, γιατί μιλάς εγγλέζικα;» τον ειρωνεύτηκε ο λήσταρχος. «Και γιατί μου ζητάς ταυτότητα, δεν ξέρεις ποιος είμαι;» συμπλήρωσε. «Your papers otherwise I΄m going to shoot!» επέμεινε εκείνος κοιτώντας κατάματα την καλλονή Ιταλίδα Κόμισσα Μπανκόλι, που προσωπικά την φαντάζομαι σαν την Μόνικα Μπελούτσι, που στεκόταν στην είσοδο της σπηλιάς. Από ιταλικά ήξερε μόνο το “τσάο μπέλα” αλλά εκείνη δε θα γνώριζε τα εγγλέζικα;…

  • Να σου πω μια ιστορία;

    Η Ρόζα Μπότσαρη ήταν όμορφη σαν τριαντάφυλλο

    Η χασεκί Σουλτάνα Χουρέμ, τα είχε πάρει στο κρανίο για ακόμα μία φορά με τον Ιμπραήμ. Γνωστή η κόντρα τους, αλλά αυτό ήταν χτύπημα κάτω από τη μέση. Είχε φέρει στο χαρέμι ένα τοπ μόντελ, προφανώς για να πάρει τη θέση της στην καρδιά του Σουλτάνου. Το παραδεχόταν ότι η Ελληνίδα ήταν καλλονή. Έμοιαζε με μπουμπούκι τριαντάφυλλου και ο Σουλεϊμάν είχε χάσει το μυαλό του. «Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό», της τραγουδούσε με βαρύ νταλκά ολημερίς και ολονυχτίς. Όμως, αυτήν τη λέγανε Χουρέμ και δεν είχε πει την τελευταία της λέξη. Ευτυχώς υπήρχε τρόπος να την ξεφορτωθεί. Ο πατέρας της Ελληνίδας, ο Σουλιώτης αγωνιστής και…

  • Να σου πω μια ιστορία;

    Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, η Γκόλφω και η Μαριώ

    «Γεώργιε, θα διώξω τον στρατιώτη σου τον Ζαφείρη, από το σπίτι μας».«Γιατί;»«Ενοχλεί τις παρακόρες και τις κοπέλες που με βοηθάνε στο νοικοκυριό».«Έλα ρε Γκόλφω, τώρα…»«Απλώνει τα ξερά του, στο τέλος θα χουφτώσει και μένα!»«Θα μείνει».«Θα φύγει, είναι επικίνδυνος, δε θέλω άλλο άντρα να τριγυρνάει σπίτι μου».«Δεν είναι άντρας».«Τι;»«Δεν είναι άντρας, λέω, δεν έχει που…»«Σέβας, Γεώργιε, είναι και η μαμά, εδώ», τον σταμάτησε εγκαίρως γιατί αν άρχιζε τις αθυροστομίες, δε θα σταματούσε με τίποτα.Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης αναγκάστηκε να της εξηγήσει ότι ο Ζαφείρης ήταν στην πραγματικότητα η Μαριώ με αντρικά ρούχα, και ότι η Μαριώ βρίσκεται στο πλάι του στον αγώνα.«Και γιατί έχεις γυναίκα μαζί σου;» ρώτησε η πεθερά του.«Για να…

  • Αγαπητό μου ημερολόγιο

    9 χρόνια Blogging!

    Σήμερα κλείνω εννέα (9) χρόνια Blogging! Τα ‘χω ξαναπεί… Ξεκίνησα να μπλογκάρω τελευταία και καταϊδρωμένη, όταν όλοι οι Bloggers το “γυρίζανε” στα σόσιαλ μίντια.Τις χρυσές δόξες του Blogging γενικά, δεν τις πρόλαβα. Ειδικά όμως, με το δικό μου, έζησα την προσωπική μου χρυσή εποχή.Στην αρχή, εγώ τα έγραφα, εγώ τα διάβαζα. Δεν είχα καν φέισμπουκ ή ίνσταγκραμ!Κάποια στιγμή, άρχισαν να με διαβάζουν, ήρθαν οι συνεργασίες και οι επαγγελματικές προτάσεις, το ένα έφερε το άλλο, και φτάσαμε σήμερα να γράφω νον στοπ, ευθυμογραφήματα, μικροδιήγηματα, παιδικά βιβλία και μυθιστορήματα!Κάποια εκδόθηκαν, άλλα θα εκδοθούν, τα υπόλοιπα περιμένουν τη στιγμή τους.Και όλα ξεκίνησαν από το Blog μου, που πλέον, είναι αναπόσπαστο κομμάτι μου. Είναι…

  • Τέχνη

    Μπερτ Μοριζό

    «Πού ήσουν Μπερτ;» Η μητέρα της που την περίμενε πίσω από την πόρτα, ήταν έτοιμη να της τα ψάλλει.«Στο δάσος, μαμά, ζωγράφιζα τη φύση, τα χρώματα και τα αρώματα της», της είπε σαν να ήταν κάτι συνηθισμένο, κάτι που όλες οι κοπέλες στην ηλικία της έκαναν.«Δεν πας καλά… σώνει και ντε να προκαλέσεις σκάνδαλο…», η μητέρα της είχε την αντίδραση που ήξερε ότι θα έχει, γι αυτό και το είχε σκάσει το πρωί από το παράθυρο.Ευτυχώς μένανε στο ισόγειο. Στον κήπο είχε συναντήσει τον πατέρα της που είχε βγει να σκαλίσει την τριανταφυλλιά του.Είχαν ανταλλάξει ένα συνωμοτικό βλέμμα, «δε σε είδα», της είχε πει, χαμογελώντας. Ο πατέρας της αντιλαμβανόταν τις…

  • Να σου πω μια ιστορία;

    Όσκαρ Ουάιλντ και Λόρδος Άλφρεντ| De Profundis

    «Όσκαρ, σ αγαπώ. Και σε θαυμάζω. Όταν διάβασα το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι, κάτι μέσα μου σκίρτησε. Είπα, “αυτόν τον άντρα, πρέπει να τον γνωρίσω”» ο Λόρδος Άλφρεντ Ντάγκλας έκανε ερωτική εξομολόγηση στον Όσκαρ Ουάιλντ.«Και εγώ σ’ αγαπώ, Άλφρεντ. Είσαι ο Ντόριαν Γκρέι μου, εκθαμβωτικά όμορφος, πλούσιος, νέος και τζέντλεμαν. Λόρδος όνομα και πράγμα!», ανταποκρίθηκε εκείνος.«Και τι θα κάνουμε “με την αγάπη που δεν τολμά να φανερωθεί”;» τον ρώτησε εκείνος με αγωνία.«Σήμερα, ειδικά, τίποτα. Είναι η μέρα του Σεντ Πάτρικ και εμείς οι Ιρλανδοί πάμε για μπίρες», του απάντησε χαμογελώντας του. «Άλλωστε…Ο καλύτερος τρόπος ν’ αντιστέκεσαι σε έναν πειρασμό, είναι να υποκύπτεις σ’ αυτόν».Πόσο γοητευτικός είναι… σκέφτηκε ο Άλφρεντ, που…