Από Μηχανής Θέατρο: Το Ωραιότερο Χριστουγεννιάτικο στολίδι

Μοιραστείτε το :

Χθες, πήγαμε παιδικό θέατρο! Δεν οδήγησα, οπότε δεν είχαμε απρόοπτα, εκτός ίσως, από το ότι φτάσαμε στο θέατρο στις 11.10 και νομίζοντας ότι η παράσταση ξεκινούσε στις 11.00, με είχε πιάσει μια φούρια σαν του Ταζμάνιαν Ντέβιλ, του λούνει τουν!

Έτρεχα στους διαδρόμους με τα παιδιά, βρέθηκα στο κυλικείο «μαμά, έχει νάτσος, να πάρουμε /όχι τώρα», άνοιγα με άγχος πόρτες που δεν έπρεπε να ανοίξω, έπεσα πάνω σε άλλα έργα -έχει δυο τρεις αίθουσες- που κάνανε πρόβα/στήνανε σκηνικά, μέχρι που μαλώθηκα, που λέει και το Το πεπί, από έναν κύριο που μου έκοψε την ξέφρενη αυτή πορεία με ένα σοβαρό:
«Πού πάτε κυρία μου;»
«Ψάχνω την αίθουσα για «Το Ωραιότερο Χριστουγεννιάτικο Στολίδι, συγγνώμη αργήσαμε»
«Ήρθατε νωρίς, ξεκινάμε σε 20 λεπτά, περάστε έξω, θα σας φωνάξουμε»!

Ντάξει, κάναμε και πάλι αισθητή την παρουσία μας!

Που λέτε, είδαμε μια αντιπολεμική ιστορία, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα που ενέπνευσαν την πολυβραβευμένη κι υποψήφια για το Βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν 2024, Αγγελική Δαρλάση.

Είχα διαβάσει, και δει φωτογραφίες, για τη χριστουγεννιάτικη εκεχειρία του 1914 που Βρετανοί και Γερμανοί στρατιώτες συναντήθηκαν στη μέση της ουδέτερης ζώνης, αντάλλαξαν «δώρα», μια σοκολάτα, μια καραμέλα, ό,τι είχε ο καθένας, και παίξανε ποδόσφαιρο στα χαρακώματα.

Τους είχαν κάνει με το στανιό εχθρούς και πολεμούσαν ο ένας τον άλλον, ενώ το μόνο που θέλανε ήταν ΕΙΡΗΝΗ, και να βρίσκονται σπίτια τους, με τους δικούς τους ανθρώπους.

Η συγγραφέας ορμώμενη από τη συγκλονιστική αυτή ιστορία έγραψε για δύο δεκατετράχρονα αγόρια που η μοίρα τους έφερε να πολεμούν σε αντίπαλο στρατόπεδο αλλά τα Χριστούγεννα του 1914, άφησαν κάτω τα όπλα, βγάλανε από πάνω τους την ταμπέλα «εχθροί» και συναντήθηκαν στη μέση σαν «άνθρωποι». Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο

Θέλω να πω για την Αγγελική Δαρλάση, που είναι πολυβραβευμένη και θα μπορούσε να χει τουπέ, εδώ έχουν άλλοι και άλλοι, ότι ήταν έξω καρδιά, φιλικότατη, να μιλήσει, να αγκαλιάσει, να φωτογραφηθεί.

Με ρώτησε ποιο Blog έχω και όταν είπα για τη νουαζέτα μου, είπε ότι την ξέρει. Θυμόταν την παρουσίαση που είχα κάνει ενός βιβλίου της και μου είπε ότι της αρέσει ο τρόπος που γράφω!
Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο χαρούμενη με έκανε. Όλη την υπόλοιπη μέρα πετούσα!
Εκτός από το συγγραφικό της έργο, μπήκε και η ίδια στην καρδιά μου.
Και κάπου εδώ να πω ότι δεν είμαι από αυτούς που μπορώ να ξεχωρίσω έργο από καλλιτέχνη.

Και αφού είπα κι αυτά, σκέφτομαι να δώσω προσκλήσεις. Δεν είμαι φαν των γκιβαγουέις γι’ αυτό δεν κάνω, αλλά λέω να γίνει μια εξαίρεση, ΑΝ υπάρξει ενδιαφέρον.

❗️Μπορώ να δώσω ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ (στο Φέιςμπου της Νουαζέτας) για τις παραστάσεις:

🎭το «Ωραιότερο Χριστουγεννιάτικο στολίδι» που μόλις σας είπα και απευθύνεται σε παιδιά δημοτικού
🎭«Εγώ Το Ξωτικό» της Μαριβίτας Γραμματικάκη, που ταξιδεύει παιδιά από 3 έως και 7 ετών στο μαγικό κόσμο των Χριστουγέννων, μέσα από την ιστορία του γκρινιάρικου ξωτικού Μουρμούρ.

📕Για όσους μένουν εκτός Αθηνών, μπορώ να στείλω ένα χριστουγεννιάτικο βιβλίο. Θα δούμε πώς και τι.

📌Πείτε μου στα σχόλια αν θέτε ή δε θέτε ή ό,τι θέτε!