ΑΧ, ΟΛΙΒ!
ΑΧ, ΟΛΙΒ! Ξετρελάθηκα με τη νέα κυκλοφορία από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο!
Πλέον, παρουσιάζω σπάνια παιδικά βιβλία, νιώθω ότι δεν υπάρχει πρωτοτυπία κι ότι διαβάζω τα ίδια και τα ίδια που κυκλοφορούν για συγκεκριμένους λόγους. Τέλος πάντων, δεν είναι του παρόντος.
Αυτό αξίζει! Λατρεύω τα βιβλία που έχουν έξυπνο χιούμορ και που περνάνε με ξεχωριστό τρόπο τα μηνύματά τους!
Η “Όλιβ” είναι ένας ύμνος για τη δημιουργικότητα, να είσαι ο εαυτός σου, να thinking out of the box.
Δεν είναι ανάγκη όλοι να “ζωγραφίζουμε”, με ή χωρίς εισαγωγικά, μέσα στις γραμμές και τα περιγράμματα ή να βλέπουμε τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο…
Η Όλιβ ζει σε ένα ασπρόμαυρο κόσμο, που όλοι έχουν συγκεκριμένη άποψη για το πώς πρέπει να ζωγραφίζουμε, ποιος είναι ο σωστός τρόπος και τι είναι αυτό που πρέπει να ζωγραφίσουμε (σε δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης, το “ζωγραφίζουμε”, μπορεί να αντικατασταθεί και με άλλα ρήματα).
Εκείνη όμως, έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό της και τις δυνατότητες της -πόσο το ζηλεύω αυτό- και δεν πτοείται. Συνεχίζει να εκφράζει την αλήθεια της, αυτό που η ίδια είναι, χωρίς να σκεφτεί καν, να “ζωγραφίσει” όπως οι γύρω της, στο σπίτι και το σχολείο, όπως της υποδεικνύουν οι αυθεντικές, αυτοί που ξέρουν.
Σε τρίτο επίπεδο ανάγνωσης, ας σκεφτούμε λίγο τις διαφορές μεταξύ σοβαρού και σοβαροφάνειας και ας αναλογιστούμε τι είναι ποιοτικό και έντεχνο!
Λατρεύω που στην αρχή του βιβλίου η Όλιβ είναι η μόνη με χρώμα, αλλά στο τέλος, υπάρχει χρώμα παντού!