Δεν αρέσουν σ’ όλα τα παιδιά οι Απόκριες
Πλησιάζει και το καρναβάλι, άρχισαν κι οι διαφημίσεις γνωστού πολυκαταστήματος για τις αποκριάτικες στολές, οργανώνονται και τα πρώτα πάρτι μασκέ, μπαίνουμε σιγά- σιγά στους ρυθμούς του «κέ τέλα πόνγκο, κε τέλα πόνγκο»!
Και, ξέρω, ανυπομονείτε να δείτε το μικρό σας ντυμένο «κοτοπουλάκι» ή «φραουλίτσα». Πόσο χαριτωμένο, όντως θα ‘ναι! Θέλετε να πάτε στις πλατείες, στο Ζάππειο κι αλλού, να σας πλημμυρίσουν και παιδικές αναμνήσεις, από τότε που η μαμά σας, σας έντυνε Ζορό και Σπανιόλα! Γενικά, οι εβδομάδες που θα ακολουθήσουν, έχουν πολύ κέφι, πολύχρωμο χαρτοπόλεμο, σεπαρντίνες, χορούς και γαϊτανάκια. Τέλεια!
Τι γίνεται όμως, με τα παιδάκια που δεν τους αρέσουν τα μασκαρέματα; Ειδικά αν είναι 3-4-5 χρονών που μπορούν να το εκφράσουν ξεκάθαρα;
Ναι, υπάρχουν κι αυτά! Υπάρχουν παιδάκια που δε διασκεδάζουν με στολές και βαμμένα προσωπάκια. Αν απέφευγαν μια φορά στα πάρτι να αποκτήσουν κάποιο σχέδιο στα μαγουλάκια – κούτελό τους από τα πινέλα του ανιματέρ, αποφεύγουν χίλιες φορές να ντυθούν καρναβάλι.
Όπως τη βρίσκει ο καθένας. Δεν είναι δυνατόν να πιέσουμε το παιδί μας να ντυθεί κάτι, σώνει και ντε, επειδή εμείς θέλουμε να το δούμε ντυμένο πρίγκιπα ή νεράιδα. Αν απόκριες σημαίνουν κέφι, ας μη χαλάμε του παιδιού μας, υποχρεώνοντας το να πάρει μέρος στο έθιμο ή επειδή μας κάλεσαν στο τάδε αποκριάτικο πάρτι και «πρέπει» να ντυθεί.
Λες και σε αντίθετη περίπτωση, θα «φάει» πόρτα. Όχι, βέβαια. Ας είναι «ντυμένα» τα υπόλοιπα. Σίγουρα δε θα ενοχληθούν, αν το δικό μας έρθει με τα κανονικά του ρούχα.
Καταρχάς, όντως κάποιες από αυτές τις στολές τις ολόσωμες, προκαλούν φαγούρα. Μη μιλήσω για περούκες και καπέλα, μία από τα ίδια. Και στα παιδάκια δεν ισχύει «μπρος στα κάλλη τι ο πόνος». Αν δεν αισθάνονται όμορφα, δε θα θέλουν να το βάλουν.
Έπειτα, μπορεί μεγαλώνοντας, να αλλάξουν γνώμη και να θέλουν να φοράνε τις στολές του εμπορίου ή κάτι δικό τους ευφάνταστο. Δε χρειάζεται να καταπιέσουμε να επιλέξουν στολή καταναγκαστικά γιατί «όλοι θα ‘ναι ντυμένοι».
Ας είναι οι «όλοι» ντυμένοι! Μεγειά τους και χαρά τους, να τις ευχαριστηθούν. Δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια. Αν συνεχίσουμε, θα δημιουργήσουμε ψυχολογικό τραύμα, θα τις σιχαθούν τις καημένες τις Απόκριες.
Αν τόσο πολύ τις αγαπάμε, μπορούμε να δοκιμάσουμε, αν έχουμε λίγη φαντασία και πιάνουν κάπως τα χέρια μας, να ετοιμάσουμε κάτι πρωτότυπο μόνοι μας. Να κάνουμε και το δημιουργικό μας. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου! Είναι πιθανό, αν το παιδί συμμετέχει στη δημιουργία της αποκριάτικης μάσκας ή αξεσουάρ ή ακόμη και στολής, να θελήσει να τα χρησιμοποιήσει.
Σε κάθε περίπτωση, αφήνουμε το παιδί ελεύθερο να κάνει αυτό που επιθυμεί. Κι εμείς με τη σειρά μας, αν θέλουμε να ντυθούμε, ντυνόμαστε. «Ποπό! χρώματα, στολές, γέλια, θόρυβος, χαρές! Έμπα αγόρι, μπες κοπέλα στου καρναβαλιού την τρέλα» (απόσπασμα από το «καρναβάλι» της Ρένας Καρθαίου).
—
Κείμενό μου, που δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στο lifesharing.gr