
Η Διπλωμάτισσα του Νέτφλιξ, μήπως είναι υπερτιμημένη;
Βλέπω την Διπλωμάτισσα.Έχει κάτι που με κρατάει αυτή η σειρά, αλλά υποκειμενικά μιλώντας, είναι υπερτιμημένη. Ξέρω, ξέρω, ανπόπιουλαρ οπίνιον, αλλα περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα!
Την Κέρι Ράσελ που υποδύεται την κεντρική ηρωίδα τη γνωρίζω από το εξαιρετικό «Αμέρικανς», που πρέπει να είμαι η μοναδική που το παρακολουθούσα. Κανένας άλλος απ’ όσους το έχω συζητήσει, δεν την έχει καν ακουστά τη σειρά. Αν θεωρώ υπερτιμημένη την «Διπλωμάτισσα», θεωρώ απόλυτα υποτιμημένο το «Αμέρικανς».
Ένιγουέι, ξαναγυρνάμε στη Διπλωμάτισσα.
Εδώ, η Κέρι κυκλοφορεί άλουστη και ξεμαλλιασμένη σε κάθε σκηνή και κάνει σαν νευρόσπαστο, περπατάει νευρικά, μιλάει κάνοντας σπασμωδικές κινήσεις, σαν και μένα ένα πράγμα, τώρα που το ξανασκέφτομαι, και γενικά είναι λίγο του ματς, ο τρόπος που υποδύεται ότι νιώθει άβολα μπροστά στην σκηνή, ότι δε θέλει να τραβάει την προσοχή και ότι προτιμάει τη σκληρή δουλειά, «πίσω από τις κάμερες». Αν το κάνει γι αυτό δηλαδή.
Η υπόθεση για όποιον δε γνωρίζει, αφορά την Αμερικανίδα πρέσβη που στέλνουν στην Αγγλία, στο Ηνωμένο Βασίλειο, να το πω καλύτερα, εν μέσω μιας κρίσης, στη σημερινή εποχή και στην πραγματική πολιτική σκηνή.
Κάποιο κράτος πυρπόλησε τα καράβια του Ηνωμένου Βασιλείου και όλα δείχνουν ότι αυτό είναι το Ιράν. Αμερική και Γιου Κέι είναι έτοιμοι για πόλεμο. Δουλειά της είναι να σβήσει τη φωτιά, να εξομαλύνει τις καταστάσεις, και αν και δεν φαντάζομαι, ότι αυτό είναι στα καθήκοντα ενός πρέσβη, να βρει ποιος το έκανε.
Αρχικά, δε γεμίζει το μάτι κανενός, δεν την υπολογίζει κανείς, λίγο που κυκλοφορεί και συμπεριφέρεται έτσι όπως σας είπα, λίγο που ο διάσημος σύζυγος της, επίσης στο διπλωματικό σώμα, Πρέσβης, σαν τον κεντρικό ήρωα του βιβλίου μου ΟΔΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣ, μην ξεχνιόμαστε, την επισκιάζει, λίγο που δεν της αρέσουν οι ίντριγκες, οι οποίες είναι καθημερινές στη δουλειά της, ε, λένε, δεν κάνει για τη θέση.
Ωστόσο, πολύ σύντομα, τους αφήνει όλους με ανοιχτό το στόμα, γιατί βλέπουν ότι είναι αθόρυβη και αποτελεσματική.
Τον άντρα της τον υποδύεται ο Ρούφους Σιούελ, που κάτι έχει αυτός ο ηθοποιός, σε μαγνητίζει, σίγουρα έχει χημεία με την Κέρι Ράσελ.
Η χημεία ανάμεσά τους είναι πιστευτή σε αντίθεση με αυτή που υποτίθεται ότι έχει η διπλωμάτισσα με ένα άλλο διπλωματικό στέλεχος, να μην κάνω και σπόιλερ.
Εκτός από τον Ρούφους που μαγνητίζει και τη χημεία του με την Κέρι, που μάλλον γι αυτό το παρακολουθώ, είναι ότι μου αρέσει να βλέπω ισχυρές γυναίκες σε θέσεις εξουσίας, βλέπε την αρχηγό της CIA, η οποία παίζει ολόιδια και είναι η αδερφή ψυχή της Κριστίνα Γιανγκ, από το Γρέις Ανάτομι.
Μου αρέσει και το μυστήριο, να λύσουμε τον Γρίφο «Ποιος το έκανε»;
Κατά τ’ άλλα αρκετές σκηνές μου φαίνονται πρόχειρα γυρισμένες.
Για παράδειγμα, ο τρόπος που η σειρά δηλώνει τη θέση της σχετικά με τον πόλεμο Ουκρανία – Ρωσία, δεν έγινε «ομαλά», αλλά κάπως άτσαλα.
Δεν ξέρανε πώς να το βάλουνε ακριβώς στο σενάριο; δεν το κάνανε πολλές πρόβες οι ηθοποιοί; Δεν ξέρω. Το ένιωσα και σε άλλες σκηνές, δεν έρεαν αβίαστα.
Ε, αυτά!
Το συμπέρασμά μου είναι ότι πρόκειται για ένα πολιτικό δράμα μυθοπλασίας εμπνευσμένο από πραγματικές καταστάσεις και ότι μάλλον θέλει να περάσει το μήνυμα, ότι αυτοί που δεν καίγονται, για να μην πω ότι δε θέλουν, να πάρουν θέσεις εξουσίας, τελικά είναι οι καλύτεροι και οι πιο αποτελεσματικοί. Α! Και ότι οι προσωπικές σχέσεις και οι Γάμοι θέλουν δουλειά!
Είμαι στην πρώτη σεζόν, το βλέπει κανείς;
About Author

