Η Λίζι και το σύννεφο| Αδερφοί Φαν
Τους αδερφούς Φαν τους αγαπώ πολύ, σας τα λεγα στον «Μπάρναμπους», σας το ξαναλέω τώρα στη «Λίζι και το σύννεφο», το νέο τους βιβλίο.
Τους αγαπώ γιατί οι ιστορίες τους, χωρίς πολλά πολλά λόγια, μεταφέρουν το μήνυμά που θέλουν και το κάνουν με ξεχωριστό τρόπο ακολουθώντας το μονοπάτι της φαντασίας & των συμβολισμών κι όχι του ρεαλισμού και της πραγματικότητας.
Και η εικονογράφησή τους, ω, η εικονογράφησή τους, είναι τόσο ιδιαίτερη, σαν να βλέπεις όνειρο. Οι εικόνες στις σελίδες είναι -σαν- σκίτσα που έγιναν με μολύβι και στη συνέχεια επιλεκτικά μπήκαν πινελιές χρώματος σε συγκεκριμένα σημεία! Όσο πιο πολλή χαρά υπάρχει στη σελίδα, τόσο πιο πολλές οι πινελιές χρώματος.
Αυτό το βιβλίο μην το διαβάσετε βιαστικά! Πάρτε τον χρόνο σας να απολαύσετε κάθε σελίδα – κάποιες έχουν παραμυθένιες λεπτομέρειες που δε φαίνονται με την πρώτη! Παρατηρήστε και το ουράνιο τόξο που υπάρχει στο σύννεφο, άλλοτε πιο μικρό κι αχνό, άλλοτε πιο μεγάλο.
Η Λίζι λοιπόν, αποκτάει ένα σύννεφο για κατοικίδιο, παρόλο που είναι κάπως ντεμοντέ τα σύννεφα αυτόν τον καιρό. Μάλιστα, επιλέγει ένα όχι σε φαντεζί δημοφιλές σχήμα, σαν αυτά που προτιμούν τα άλλα παιδιά. Το δικό της είναι απλό, λιτό, συνηθισμένο. Ακολουθεί σωστά όλες τις οδηγίες που το συνοδεύουν για τη φροντίδα του, το προσέχει, το νοιάζεται, το αγαπάει.
Και ακριβώς για τον τελευταίο λόγο, όταν καταλαβαίνει ότι πρέπει να το αφήσει να φύγει, να πετάξει μακριά στον ουρανό, το αφήνει. Στενοχωριέται αλλά δε θα το κρατήσει με το ζόρι, αφού αυτό πλέον δεν είναι χαρούμενο.
Let it go. Set if free!
ΥΓ: Η κόρη μου πάντα κοιτάζει στον ουρανό τα σύννεφα και βλέπει σε αυτά με τη φαντασία της υπέροχα σχέδια! Σίγουρα όταν της διαβάσω αυτό το βιβλίο, θα διαλέξει ένα για «κατοικίδιο» και δεν πιστεύω ότι θα είναι η μόνη!
Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο