Να σου πω μια ιστορία;

Η μυθιστορηματική ζωή του Αλέξανδρου Ιόλα

Μοιραστείτε το :

Το ημερολόγιο στον τοίχο έγραφε 1926 και το 17χρονο αγόρι βρισκότανε με τη γιαγιά του στην πολυτελή σάλα του αρχοντικού τους στην Αλεξάνδρεια.
Συζητούσαν ότι τον είχε πιάσει στα πράσα με ένα σάκο στον ώμο την ώρα που ετοιμαζόταν να το σκάσει.
«Θέλω να πάω στην πατρίδα»
«Κωνσταντίνε Κατσούδη, μίλησα. Δεν έχεις να πας πουθενά».
«Λέγε με Αλέξανδρο Ιόλα! Πολύ θα το εκτιμούσα!».
«Τι τρέλες είναι αυτές αγόρι μου;»
«Κατσούδης» δεν είναι εύηχο, πώς να το κάνουμε τώρα»
«Θα σου ρθει καμιά ιπτάμενη παντόφλα».
«Μου ρθει ξεμούρθει, εγώ θ’ αλλάξω το όνομά μου και θα φύγω για την Ελλάδα».
«Τουλάχιστον πήγαινε στη Γερμανία ή τη Γαλλία…Η Ελλάδα δεν είναι έτοιμη για σένα»
«Δε γίνεται! Με περιμένουν η Μαρίκα Κοτοπούλη μαζί με τον Σικελιανό. Άσε που έχει ήδη κανονιστεί να κάνω χορευτικό στον Παρθενώνα!».
«Αυτός ο Καβάφης σε ξεσήκωσε. Είναι κακή επιρροή. Τα ‘λεγα εγώ στον πατέρα σου, που σε άφηνε να ξημεροβραδιάζεσαι σπίτι του».
«Ο κύριος Κωνσταντίνος με βοήθησε. Έγραψε για μένα συστατικές επιστολές προς τον κύριο Σικελιανό και τον Κωστή Παλαμά και τον Δημήτρη Μητρόπουλο! Όταν φτάσω Ελλάδα θα με περιμένουν τα καλύτερα και οι καλύτεροι»!
«Παιδί μου, ο πατέρας σου θέλει να γίνεις βαμβακέμπορος, να συνεχίσεις την οικογενειακή επιχείρηση», έκανε μια τελευταία προσπάθεια να τον μεταπείσει η γιαγιά του.
«Ο πατέρας μου έφυγε από τη Χίο και ήρθε Αλεξάνδρεια. Ρώτησε τον παππού;»
«Μα, αν φύγεις, ποιος θα ασχοληθεί με το βαμβάκι;»
«Εγώ πάντως θα ασχοληθώ με τις τέχνες. Θα γίνω χορευτής ή κάτι σχετικό τέλος πάντων».
«θα θυμώσει ο πατέρας σου. Τέλος πάντων, δεν μπορεί ένας Κατσούδης να κυκλοφορεί άφραγκος, πάρε αυτές τις χρυσές λίρες και πήγαινε στην ευχή του Θεού» σήκωσε τα χέρια ψηλά η γιαγιά.
«Είσαι η καλύτερη γιαγιά του κόσμου» της έσκασε δυο φιλιά το αγόρι και έφυγε μες τη νύχτα με το θάρρος και το θράσος, που δίνουν τα νιάτα, οι χρυσές λίρες στην τσέπη, οι συστατικές επιστολές και ο καθρέφτης του.
«Καθρέφτη καθρεφτάκι μου, ποιος είναι ο καλύτερος και ο ομορφότερος;» τον ρωτούσε συχνά -πυκνά.
«Εσύ, Αλέξανδρε Ιόλαε», του απαντούσε εκείνος χωρίς δισταγμό!
Ήταν κούκλος, είχε λεφτά, είχε ταλέντο! Τα είχε όλα! Δεν υπήρχε περίπτωση να αποτύχει και όντως, μόλις έφτασε στην Ελλάδα έγινε αμέσως περιζήτητος χορευτής.
Κατά το 1929 αποφάσισες να πάει στο Βερολίνο, για περαιτέρω σπουδές χορού και γιατί απάρεντλι, του άρεσαν τα ταξίδια!
Όταν ο Χίτλερ πήρε την εξουσία, ο Ιόλας πήρε τον ίδιο σάκο που είχε φέρει μαζί του από την Αλεξάνδρεια κι έφυγε για το Παρίσι, που ήταν διεθνές κοσμοπολίτικο κέντρο!
Θα χόρευε στα γαλλικά μπαλέτα και θα έκανε τις γνωριμίες του! Αυτό ήταν το πλάνο του και πήρε το αεροπλάνο του!
Πράγματι, ήρθε σε επαφή με ανθρώπους της τέχνης, σουρεαλιστές, μοντερνιστές και μποέμ τύπους, λάτρεις του ωραίου.
Ω, κι αυτός ήταν πολύ ωραίος! Του το έλεγε κι ο καθρέφτης του, όπως είπαμε παραπάνω!
Ένα πρωινό, περνώντας έξω από μια γκαλερί, είδε στη βιτρίνα έναν πίνακα που του έκανε το κλικ, που θα του άλλαζε τη ζωή.
Ήταν του Τζόρτζιο ντε Κίρικο, του πασίγνωστου Ιταλού ζωγράφου και γλύπτη που πρέπει να του κάνω ένα ξεχωριστό αφιέρωμα, και που επηρέασε τα καλλιτεχνικά ρεύματα του 20ού αιώνα!
Μπήκε μέσα, έδωσε προκαταβολή και μόλις μπόρεσε τον έκανε δικό του. Τον πίνακα!
Έγινε και φίλος με τον ζωγράφο, που τον γνώρισε σε δικούς του φίλους, και οι φίλοι του σε άλλους φίλους, φίλοι των απολύτως φίλων του, που λέει και η Μουτίδου, έγιναν φίλοι του, και εν τέλει βρέθηκε στην αφρόκρεμα του πνεύματος και της καλλιτεχνικής ζωής, με κολλητούς τον Κοκτώ, τον Πικάσο, και τον Μαξ Ερνστ.
Όταν μετακόμισε στην Αμερική και συγκεκριμένα στο Νιου Υόρκ, το 1940 ήταν αυτό, έκανε σχέση με την Θεοδώρα Ρούσβελτ, -της γνωστής οικογενείας, δεν ήταν συνωνυμία- που ήταν επίσης χορεύτρια.
Θα μπορούσε και να την παντρευτεί αλλά οι δικοί της της είπανε “Νόου, Θεοδώρα, ντοντ ίβεν θινκ αμπάουτ ιτ” και έληξε εκεί το θέμα.
Εν τω μεταξύ, συστηνόταν σαν Αλέξανδρος Ιόλας και έτσι τον γνωρίζανε όλοι! Στο Νιου Υόρκ έκανε το ντεμπούτο του στο Metropolitan Opera House, χορεύοντας την La Traviata και αυτή η επιτυχία άνοιξε και άλλες πόρτες, που εντάξει μέχρι τώρα δεν είχε βρει και καμία ερμητικά κλειστή! Όλες ανοιχτές ήταν και τα σκυλιά δεμένα!
Όταν χτύπησε το πόδι του κι έληξε η καριέρα του στο χορό, είχε έτοιμο πλαν Β!
Λάτρης της τέχνης και με κολλητούς ζωγράφους, το 1946 άνοιξε την πρώτη του γκαλερί! Αυτός ανακάλυψε τον Άντι Γουόρχολ, κάνοντάς του την πρώτη έκθεση!
Από εκεί και μετά σκάι γουόζ δε λίμιτ.
Η πορεία ήταν μόνο ανοδική και θριαμβική. Άνοιγε τη μία γκαλερί μετά την άλλη, όχι μόνο στην Αμερική αλλά και στην Ευρώπη, η επιρροή του στην τέχνη ήταν αδιαμφισβήτητη, τα πεντοχίλιαρα ήταν πετσετάκια, ζούσε σαν πρίγκιπας, σαν ήρωας μυθιστορήματος.
Κάθε καλοκαίρι ερχόταν στην Ελλάδα. Αγαπούσε την πατρίδα του! Γι αυτό έψαχνε Έλληνες δημιουργούς να τους προωθήσει στο εξωτερικό που είχε τόση επιρροή!
Ένα από αυτά τα ονόματα που έβγαλε προς τα έξω, ήταν του Τσαρούχη και όχι το μοναδικό!
Αγόρασε ένα σπίτι μέσα σε κάτι αμπελώνες στην Αγ Παρασκευή που τότε όχι μετρό, αλλά ούτε λεωφόρους δεν είχε, και το έκανε παλάτι – γκαλερί.
Μιλάμε για την περίφημη βίλα Ιόλα που η φίλη σας η Νουαζέτα η Αγιοπαρασκευιώτισα, ήξερε από πάντα…
Απέναντι από τη βίλα του -αυτό ήταν αρκετά μακριά, μιλάμε για χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα το σπίτι του σπιτάκι του, φτωχοκαλυβάκι του- έκτισε και σπίτια για τις δυο αδελφές του, τη Νίκη και την Ηρώ!
Στη βιλάρα αυτή πεταγόντουσαν για ένα μέτριο γλυκί βραστό από τον Βερσάτσε και τον Αρμάνι έως τον Άντι Γούόρχολ.
Στην Ελλάδα δεν ήταν πολύ διάσημος ακόμα αν και γνώριζε τη Μελίνα -μία ήταν η Μελίνα- και τον Κακογιάννη και είχε βοηθήσει στη χρηματοδότηση της Στέλλας κρατάω μαχαίρι και ήταν στενός φίλος του Ταχτσή.
Έγινε πασίγνωστος όταν ο Ζάχος Χατζηφωτίου άρχισε να διαφημίζει στις σελίδες του Ίακχου, με τα σουαρέ της κοσμικής Αθήνας, τα δικά του πάρτι!
Μιλάμε για τις δεκαετίες 70-80, θα μπορούσα να τον βάλω και στην ΟΔΟ ΣΧΕΔΙΑΣ, πλάκα πλάκα!
Έγινε χαμούλης γιατί η χλιδή που έβγαινε προς τα έξω παραήταν προκλητική.
Οι εκκεντρικές εμφανίσεις του, αυτά που φορούσε, κάτι χρυσοί μανδύες, εσάρπες, γούνες, μαντήλια, εξαντρίκ πουκάμισα και ακόμα πιο γιούχου παπούτσια, σχολιάζονταν αρνητικά και εξήπταν τη φαντασία κάθε συγγραφέα του μπι.
Εμένα μου θύμισε έναν μετέπειτα γνωστό μάνατζερ ποπ τραγουδιστών!
Φήμες άρχισαν να δημοσιεύονται στον κίτρινο τύπο για πάρτι με ούζα και διάφορες “προστυχιές”.
Δεν έκρυβε τις σ3κσouαλikες του προτιμήσεις -το αντίθετο, μάλιστα- το διαλαλούσε ότι ο Γκρικ λοβερ με τρίχα για πουλόβερ είναι ο καλύτερος
Αυτό σε μια εποχή που τέτοιες δηλώσεις κόστιζαν, και κόστιζαν ακριβά. Όποιος κι αν ήσουν!
Ε, είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για εκείνον και το κερασάκι ήταν η συνέντευξη που έδωσε το 1981 στο περιοδικο ΓΥΝΑΙΚΑ.
Τι την ήθελε; Μίλησε απαξιωτικά για τους πάντες, λέγοντας και την περίφημη φραση «Η φτερού να μας κυβερνήσει», όπου παρεμπιπτόντως, το πρόσωπο στο οποίο αναφέρεται, το είχα συναντησει στην Αιόλου, όταν δούλευα στην Αθηνάς.
Κλείνει η παρένθεση!
Εφημερίδες και μίντια τον γλέντησαν και άτομα δικά του που είχε μες το σπίτι του, τον κατέστρεψαν.
Σκάι γουοζ σε λίμιτ, έφτασε εκεί, αλλά προσγειώθηκε απότομα.
Κατηγορούνταν για διάφορα, ανάμεσα στα οποία και για αρχαιοκαπηλεία. Αυτά στο εσωτερικό.
Στο εξωτερικό, την ίδια χρονική στιγμή, η Γαλλική δημοκρατία τον τιμούσε με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής και η «Le Monde» κι η «Liberation» έγραφαν ύμνους γι’ αυτόν!
Μέσα σε αυτήν την αναμπουμπούλα, το 1984, δώρισε στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης 47 έργα σύγχρονης τέχνης από την προσωπική του συλλογή και υποσχόταν να δωρίσει και άλλα!
Το μονο που ζητούσε ήταν «να αποκατασταθεί το όνομά μου γιατί πόρνος, αρχαιοκάπηλος και ναρκομανής δεν υπήρξα ποτέ».
Δεν πρόλαβε ούτε άλλη δωρεά να κάνει, ούτε να πάει η υπόθεση για αρχαιοκαπηλεία στο δικαστήριο, γιατί τον πρόλαβε ο θάνατος στην Νέα Υόρκη.
Τα πολύτιμα έργα τέχνης στο σπίτι του στην Αγ Παρασκευή εξαφανίστηκαν μαγικά και το ίδιο το σπίτι αφέθηκε στη μοίρα του! Οι κληρονόμοι μάλλον δεν μπόρεσαν να το φροντίσουν/προστατέψουν; Ποιος ξέρει τι να έγινε…
[Οι φωτογραφίες της κεντρικής εικόνας του κειμένου είναι από
hunregardoblique.com
Sothebys.com
Dailyartmagazine]

About Author

Μοιραστείτε το :