Η ταβέρνα του Τζεμίλ| Μαγικά Πομακοχώρια - Νουαζέτα με φουντούκι και καραμέλα

Μοιραστείτε το :

Είδα το άρθρο της LiFo για την ταβέρνα του Τζεμίλ και της Μουσγιέν που θεωρείται μία από τις δυο-τρεις κορυφαίες παραδοσιακές ταβέρνες της Ελλάδας και έχω ξετρελαθεί! Θέλω να ταξιδέψω εκεί, όπως και δήποτε! Αφού κάθισα και έψαξα πληροφορίες και για την ταβέρνα αλλά και για τα Πομακοχώρια!

Αν με τη γεωγραφία δεν ήσουν τόσο cool, να ξέρεις ότι μιλάμε πέριξ της Ξάνθης, μέρη μου προσωπικά μου χει «συστήσει» στο ίνσταγκραμ η Mama can Fly και από την πρώτη στιγμή μου είχαν κεντρίσει το ενδιαφέρον και για τη φυσική ομορφιά τους αλλά και για την αρμονική -εικάζω- συνύπαρξη ανθρώπων με διαφορετική κουλτούρα και θρησκεία!

Ήρθε όμως αυτή η ταβέρνα και αυτό το άρθρο της LiFo με τις φοβερές φωτογραφίες να την βάλει στη μάι μπιγκ μπάκετ λιστ!

«Με το μεταξύ», που λέει και η κόρη μου (=εν τω μεταξύ), το άρθρο ήρθε και «κούμπωσε» με ένα επιτραπέζιο που παίζουμε αυτές τις ημέρες με τον γιο μου, το «Ταξιδεύουμε στην Ελλάδα», με το οποίο αφενός, πλάκα πλάκα μαθαίνω γεωγραφία και βλέπω πόλεις, νησιά και ποταμούς και λίμνες που έως σήμερα εεεε, ήξερα στο περίπου πού βρίσκονταν αλλά μαθαίνω μετά του γιου μου και πληροφορίες για την ιστορία, την πολιτιστική κληρονομιά και τα αξιοθέατα κάθε τόπου.

Οιωνός, έτσι; Το βλέπουμε όλοι! Και λαχταρώ ένα ταξιδάκι τώρα, όσο ποτέ άλλοτε!

Ξαναγυρίζω στα Πομακοχώρια και την Κοττάνη με την ανεπιτήδευτη άγρια ομορφιά και σας βάζω μια δυο παραγράφους από το ανωτέρω άρθρο της Lifο που με κανε να μου τρέχουν τα σάλια, μεταφορικά για να πάω εκεί γενικά, αλλά και κυριολεκτικά να επισκεφθώ και να ταϊστώ στην ταβέρνα -μουσείο του Τζαμίλ, ειδικά!

Δεν έχω καλύτερο στα ταξίδια μου να ανακαλύπτω τέτοιους «θησαυρούς»! Μέρη που ο χρόνος έχει σταματήσει, που αφηγούνται «Ιστορία»!

«…Η ατμόσφαιρα είναι μυσταγωγική, με το λιγοστό φως να περνάει μέσα από τις τρύπες της οροφής και να αιωρείται μέσα στους ατμούς της «πισίνας». Το ζεστό νερό έρχεται από τα σπλάχνα του βουνού και έχει ιαματικές ιδιότητες, αλλά πολύ πιο σημαντική είναι η χαλάρωση –ψυχική και σωματική– που προσφέρει το χαμάμ, χωμένο μέσα στο ειδυλλιακό περιβάλλον της χαράδρας»

Ω, Θεέ μου, πρέπει οπωσδήποτε να κολυμπήσω εκεί! Οπωσδήποτε!

«Στα δέντρα έξω από το λουτρό υπάρχουν δεμένες κάλτσες και μικρά πανιά, σαν στολίδια χριστουγεννιάτικα, κι ο Βενιαμίν που μας συνοδεύει και μας ξεναγεί στα Πομακοχώρια μάς εξηγεί ότι είναι τάματα των ανθρώπων που έρχονται για να τους προστατέψουν οι τρεις άγιοι».

Αν αυτά τα ταξίδια, στη μέση -ή καλύτερα στη βόρεια άκρη- του πουθενά, που πρέπει να περπατήσεις χιλιόμετρα χωματόδρομου ή να σκαρφαλώνεις σε κατσάβραχα για να φτάσεις σε ένα ωραίο κουτούκι, σε ενθουσιάζουν, αν νερόμυλοι, ποτάμια, χαμάμ, οθωμανικά λουτρά και έλλειψη βαβούρας, σε εξιτάρουν, διάβασε όλο το άρθρο εδώ! Για την ταβέρνα του Τζαμίλ, υπάρχει ενεργό λινκ στην πρώτη πρόταση!

Την έψαξα πολύ τη συγκεκριμένη ταβέρνα, υπάρχουν πολλά άρθρα και βίντεο με αυτήν και στο τριπ αντβάιζορ είναι και βραβείο ελληνικής κουζίνας 2022 έχει πάρει και στα καλύτερα εστιατόρια της χώρας συγκαταλέγεται και λίγα μόλις μέτρα από τα βουλγαρικά σύνορα είναι! Πολύ θέλω να πάω και να απολαύσω μετά την πεζοπορία μια καυτερή φασολάδα συνοδεία διαφόρων πιτών, κεμπάπ, κιοφτέδων και παϊδάκιων! Μετά βέβαια, δεν ξέρω πώς θα φύγω από κει, θα χρειαστεί να φωνάξουμε ένα γερανό να με πάρει και να με σηκώσει!

Ψάχνω να δω ποιος άλλος ψήνεται για ένα τέτοιο ταξίδι, οπότε ενημέρωσε με αν θα γινόσουν συνταξιδιώτης μου στο μελλοντικό αυτό -άγνωστο πότε- ταξίδι μου!

ΥΓ: Η φώτο του κειμένου είναι από το εν λόγω άρθρο της LiFo και τραβηγμένη από τον Γιάννη Πανταζόπουλο! Όταν πάω με το καλό, θα βγάλω τις δικές μου και θα τις ανεβάσω αφού επιστρέψω, γιατί εκεί, δεν έχει ίντερνετ! Γιαυτό να έχεις μετρητά μαζί σου, γιατί η κάρτα σου θα είναι άχρηστη!