Κική Δημουλά: 5 ποιήματά της που με «αγγίζουν»

Μοιραστείτε το :

Η Κική Δημουλά -κάποια στιγμή πρέπει να της κάνω ένα αφιέρωμα- «μιλάει» με τα ποιήματά της, βαθιά μέσα μου.

Με αφορμή ότι σαν σήμερα, την 22 Φεβρουαρίου 2020, «έφυγε» στα 89 της χρόνια, θα γράψω το τοπ 5 μου από εκείνη.

Προφυλάξεις

Όταν βρέχει
δεν παίρνω ομπρέλα.
Το θεωρώ δειλία να προφυλάσσομαι
από το ξεκάθαρο.

Όταν δε βρέχει
όσο κι αν ευτυχεί ο ουρανός
όσο κι αν το πιστεύω

ανοίγω την ομπρέλα μου
δεν είναι ξεκάθαρη
καιρική συνθήκη η ευτυχία

2. Η περιφραστική πέτρα

Μίλα.

Πες κάτι, οτιδήποτε.
Μόνο μη στέκεις σαν ατσάλινη απουσία.

Διάλεξε έστω κάποια λέξη,
που να σε δένει πιο σφιχτά
με την αοριστία.

Πες:

«άδικα»,

«δέντρο»,

«γυμνό».

Πες:

«θα δούμε»,

«αστάθμητο»,

«βάρος».

Υπάρχουν τόσες λέξεις που ονειρεύονται

μια σύντομη, άδετη, ζωή με τη φωνή σου.

Μίλα.
Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.

Εκεί που τελειώνουμε εμείς
αρχίζει η θάλασσα.
Πες κάτι.

Πες «κύμα», που δεν στέκεται.
Πες «βάρκα», που βουλιάζει
αν την παραφορτώσεις με προθέσεις.

Πες «στιγμή»,
που φωνάζει βοήθεια ότι πνίγεται,
μην τη σώζεις,
Πες
«δεν άκουσα».

Μίλα.

Οι λέξεις έχουν έχθρες μεταξύ τους,
έχουν τους ανταγωνισμούς:
αν κάποια απ’ αυτές σε αιχμαλωτίσει,
σ’ ελευθερώνει άλλη.

Τράβα μία λέξη απ’ τη νύχτα στην τύχη.
Ολόκληρη νύχτα στην τύχη

Μη λες «ολόκληρη»,
πες «ελάχιστη»,
που σ’ αφήνει να φύγεις.

Ελάχιστη
αίσθηση,
λύπη
ολόκληρη
δική μου .
Ολόκληρη νύχτα.

Μίλα.
Πες «αστέρι», που σβήνει.
Δεν λιγοστεύει η σιωπή με μια λέξη.
Πες «πέτρα»,
που είναι άσπαστη λέξη.

Έτσι, ίσα ίσα,
να βάλω έναν τίτλο
σ’ αυτή τη βόλτα την παραθαλάσσια.

3. Γεγονότα

Μόνη, ἐντελῶς μόνη,

περπατῶ στὸ δρόμο

καὶ πέφτω πάνω σὲ μεγάλα γεγονότα:

Ὁ ἥλιος σὰν ἐπειγόντως νὰ ἐκλήθη ἀπὸ τὴ Δύση

ἀφήνοντας ἡμιτελὲς τὸ δειλινό…

Σὲ λίγο ἡ νύχτα,

κρατώντας τοὺς ἀμφορεῖς τοῦ μυστηρίου,

τῶν ἰδιοτήτων της ἐπαίρετο,

ὅταν τὸ ρεμβῶδες μάτι της, τὸ φεγγάρι,

ἕνα ἀπρόδεκτο, λαθραῖο σύννεφο, πάτησε

καὶ τὴν τύφλωσε.

Τοῦ ἀτυχήματος τούτου

ἐπωφελήθηκε

κάποιος παράξενος κατάσκοπος

-τὸ μεσονύχτιο ὑποπτεύονται-

τὸ σύμπαν πυροβόλησε

καὶ τὸ ἄφησε ἀκίνητο…

Μετὰ ἀπὸ τέτοια γεγονότα,

τὸ γεγονὸς πὼς εἶμαι πάλι μόνη

παρελείφθη.

4. Δεν έχεις τι να χάσεις

Καλὰ τὰ βγάζει πέρα ἡ μοναξιὰ

φτωχικὰ ἀλλὰ τίμια.

Ἀλλοῦ κοιμᾶται αὐτὴ

κι ἀλλοῦ τὸ ἐγκρατὲς σκεπτικὸ ἐάν.

Μόνο καμιὰ φορὰ

σὲ πειραματισμοὺς τὴν παρασύρει

ἡ περιέργεια

– ὄφις προγενέστερος

καὶ πιὸ φανατικὸς

ἀπ᾿ τὸν νερόβραστον ἐκεῖνον τῆς μηλέας.

Δοκίμασε τῆς λέει, μὴ φοβᾶσαι

δὲν ἔχεις τί νὰ χάσεις

καὶ τὴν πείθει

νὰ κουλουριάζεται πνιχτὰ

νὰ τρίβεται σὰ γάτα ἀνεπαίσθητη

πάνω στὸν διαθέσιμο ἀέρα

ποῦ ἀφήνεις προσπερνώντας.

Ἀπόλαυση πολὺ μοναχικότερη

ἀπὸ τὴ στέρησή της.

Και φυσικά lust but not least, το δημοφιλέστερό της, το οποίο έχω συμπεριλάβει στα είκοσι ποιήματα που με συγκλόνισαν εδώ

5. Ο πληθυντικός αριθμός

Ο έρωτας,
όνομα ουσιαστικόν,
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

Ο φόβος,
όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός:
οι φόβοι.
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα.

Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνο ενικού αριθμού
και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.

Η νύχτα,
όνομα ουσιαστικόν,
γένους θηλυκού,
ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
Οι νύχτες από δω και πέρα.