Να συστηθούμε; - Νουαζέτα με φουντούκι και καραμέλα

Μοιραστείτε το :

Μεγάλωσε η παρέα μας, να συστηθώ για όσους δε με γνωρίζουν με δυο -ή και λίγο περισσότερα- λόγια;

Με λένε Έφη από τη γιαγιά μου την Ευτέρπη, έχω δύο παιδιά -λατρείες, είμαι λιχούδω σοκολατομανής, αγαπώ βιβλία και βιβλιοθήκες, χορεύω σαν να μη με βλέπει κανείς και θέλω να γυρίσω τον κόσμο όλο σε 80 μέρες, σαν τον Φιλέα Φογκ!

Πάνω απ όλα, αγαπώ με πάθος και παθιάζομαι με ό,τι αγαπώ! Την οικογένειά μου, το Blog μου, το παραμύθι μου, το νησί μου, τους ανθρώπους που έχω στη ζωή μου. Τρελή κτητική αντωνυμία έπεσε!

Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ, στα δυο λόγια, αλλά τι ανάρτηση θα ήταν αυτή;

Οπότε, πάμε στα περισσότερα!

Δεν μπορώ τους ξινούς, τους καβαλημένους, τους έχοντες υφάκι, τους πετώντες σπόντες, τους αγενείς. Δεν τους μπορώ. Τι να κάνω; Μου χαλάνε το κέφι και μου ανάβουν τα λαμπάκια. Προσπαθώ να τους αποφεύγω και στην κανονική ζωή το χω καταφέρει. Στην ιντερνετική ζωή όλο και κάτι με πετυχαίνει ξώφαλτσα.

Δυναμικό ξεκίνημα, έτσι;

Συνεχίζω!

Έχω το θάρρος της γνώμης μου. Και είμαι περήφανη γι αυτό. Δεν κωλώνω. Θα πάρω θέση στα γεγονότα, θα ανεβάσω τζιζ θέμα στο Blog, θα υπερασπιστώ κάποιον που βλέπω ότι χρειάζεται να κάνω τον δικηγόρο του, θα επέμβω αν πέντε έχουν κάνει ντου σε έναν.

Αν δεν έχω κάτι καλό να πω, θα κρατήσω το στόμα μου κλειστό. Αν έχω κάτι καλό να πω, θα μιλήσω, γιατί πιστεύω στη θετική ενέργεια. Αν ρωτήσεις τη γνώμη μου για κάτι που σε αφορά, θα είμαι ειλικρινής.

Αποδέχτηκα ότι δεν είμαι τηγανητή πατάτα. Πλέον δε με απασχολεί να με συμπαθεί όλος ο κόσμος. Αντί να σοκάρομαι και να στενοχωριέμαι που κάποιος δε με γουστάρει χωρίς να του έχω κάνει κάτι, κατανοώ ότι η φάτσα, γραφή, προσωπικότητα, η αύρα μου, ξέρω γω, δεν είναι συμβατή μαζί του. Και να σου πω και κάτι; Δε θέλω να με συμπαθούν οι πάντες γιατί τότε κάτι δε θα πηγαίνει καθόλου καλά, if you know what i mean!

Έλκομαι και συναναστρέφομαι ανθρώπους με θετική ενέργεια, γελαστούς, αισιόδοξους που δεν έχουν ένα μαύρο σύννεφο πάνω από το κεφάλι τους. Κι αν η ζωή τους βρέχει, όπως έχει βρέξει και εμένα, κοιτάνε για τον ήλιο που θα ζωγραφίσει το χρωματιστό ουράνιο τόξο!

Σπάνια μου λέω «μπράβο». Πολλές φορές βλέπω τόση επιτυχία και ευτυχία στα σόσιαλ που κινούμαι, λόγω blogging και συγγραφής, που θεωρώ ότι είμαι μια μετριότητα σε όλα. Όταν λίγο αποστασιοποιηθώ και δω τι έχω καταφέρει, αναθαρρώ και χαίρομαι με την εξέλιξή μου.

Δεν πρέπει να συγκρινόμαστε με τους άλλους αλλά μόνο με τον χθεσινό εαυτό μας. Συχνά το ξεχνώ.

Όταν είμαι στα ντάουν μου, δε σηκώνομαι, ό,τι και να μου πούνε οι γύρω μου. Δε θέλω κανέναν να μου λέει πόσο φοβερή είμαι ή τι έχω καταφέρει στη ζωή μου. Θέλω η νταουνιά να κάνει τον κύκλο της και να μην πιέζομαι να “ανέβω” επειδή στον κόσμο υπάρχει πολλή δυστυχία και εγώ έχω first world problems.

Μ’ αρέσει η σταθερότητα.

Οι αλλαγές με τρομάζουν και δεν τις επιδιώκω, αλλά ταυτόχρονα πιστεύω ότι όταν συμβαίνουν είναι για καλό. Αυτός είναι ένας συνδυασμός πολύ ψυχοφθόρος.

Είμαι περήφανη για όσους είναι γύρω μου. Οι άνθρωποι που έχω δίπλα μου και με αγαπάνε είναι το μεγαλύτερο επίτευγμά μου!

Μια και λέμε για επιτεύγματα, έγραψα ένα παραμύθι και εκδόθηκε και τα παιδάκια το αγαπάνε και αυτό με κάνει ευτυχισμένη.

Ο Ξεχωριστός Μέλλιος είναι κομμάτι του εαυτού μου και κρίμα που κυκλοφόρησε εν μέσω καραντίνας και δεν μπορεί να προωθηθεί όπως του αξίζει.

Το ένστικτό μου είναι η μυστική μου δύναμη. Ξέρω τι είναι και ποιος είναι, ο οποιοσδήποτε με πλησιάζει. Διαβάζω πίσω από τις λέξεις και κρατώ το πόρισμα για τον εαυτό μου. Μου φτάνει που ξέρω. Δε χρειάζεται ο άλλος να ξέρει ότι ξέρω.

Και για το τέλος ένα μυστικό.

Μοιάζω τρελά εξωστρεφής και υπερ κοινωνική ενώ στην πραγματικότητα είμαι μια κρυφοintrovert!

Το φανταζόσουν;