Ογκίστ Ροντέν και Καμίλ Κλοντέ

«Είμαι ο Ροντέν και ο Ροντέν είναι εγώ» έλεγε η κοπέλα και τα μάτια της λάμπανε σαν ηλιόλουστος γαλανός ουρανός!

«Καμίλ μου, κορίτσι μου εσύ, χρυσά μου χεράκια, ξέρεις ότι είμαι πάντα με το μέρος σου», της έλεγε ο πατέρας της.

«Μμμ, τέτοια λέγε της να παίρνουν τα μυαλά της αέρα. Ποια μυαλά δηλαδή» φώναζε η μητέρα της από την κουζίνα.

«Έχω περισσότερα χρόνια ζωής και πείρας και δε νομίζω ότι τα αισθήματα είναι αμοιβαία» συνέχισε ο πατέρας της κοπέλας, μη δίνοντας σημασία στη γυναίκα του.

«Εσύ τη χάλασες και μας σχολιάζει όλη η κοινωνία με τα καμώματά της. Πού ακούστηκε γυναίκα να φτιάχνει…γυμνούς άντρες και γυμνά ζευγάρια και να …συζεί, ούτε να το πω δεν μπορώ, να συζεί, χωρίς στεφάνι, με αυτόν τον… σάτυρο» συνέχιζε τη μουρμούρα της μέσα από την κουζίνα.

«Κόρη μου, είσαι ολόκληρη γυναίκα πια, εσύ αποφασίζεις για σένα», δίστασε λίγο ο πατέρας της, γιατί ήξερε ότι οι ερωτευμένοι είναι κουφοί και τυφλοί. «Νομίζω όμως ότι αυτός ο άνδρας θα σε καταστρέψει… ότι σε εκμεταλλεύεται. Δεν εννοώ ερωτικά, ξέρεις ότι δεν είμαι πουριτανός, αλλά το ταλέντο σου, τις ιδέες σου, την καλλιτεχνική σου δεξιότητα», συνέχισε προσεχτικά.

«Πατέρα μου, είναι Θεός, είναι ο μεγαλύτερος γλύπτης που έχει υπάρξει. Μαθαίνω τόσα από αυτόν. Και τον αγαπώ. Και με αφήνει να τον βοηθάω, να κάνω τις λεπτομέρειες από τις προτομές και τα αγάλματά του».

«Παιδί μου, εσύ αποφασίζεις», είπε ο πατέρας της και φίλησε τα άξια χέρια της κόρης του.

Ε ΦΙΟΥ ΓΙΕΡΣ ΕΡΛΙΕΡ!

«Φρανσουά Ογκίστ Ρενέ Ροντέν, πάλι αδιάβαστος. Θα μείνεις στην ίδια τάξη», προσπαθούσε να συνετίσει τον μαθητή της η καθηγήτρια.

«Ποιος χρειάζεται τα γράμματα όταν έχει μαγικά χέρια», της απάντησε αλαζονικά ο έφηβος.

«Ροντέν! Αύριο με τον κηδεμόνα σου, αλλιώς δε θα σου επιτρέψω να παραμείνεις στην τάξη μου» του έβαλε συνέπεια εκείνη.

«Εγώ λέω να μην μείνω, ούτε τώρα, ούτε αύριο, ούτε ποτέ» είπε και σηκώθηκε και βγήκε από την τάξη.

«Ροντέεεεν, γύρισε πίσω», του φώναζε η καθηγήτρια, αλλά μάταια.

Στο δρόμο ο έφηβος έπεσε πάνω στο περιπολικό του πατέρα του που ήταν σταθμευμένο στην κρουασαντερί της γειτονιάς. Είχε σταματήσει να αγοράσει δυο ντόνατς και καφέ, για εκείνον και τον συνεργάτη του.

«Γιατί δεν είσαι σχολείο, Ογκίστ;» τον ρώτησε.

«Πατέρα, είμαι καλλιτέχνης, δεν ενδιαφέρομαι για ορθογραφία και αριθμητική».

«Παιδί μου, να μάθεις να διαβάζεις, αν μην τι άλλο, να μετράς να μη σε κλέβουν στα ρέστα στο μπακάλικο».

«Θα έχω τόσα λεφτά και θα είμαι τόσο διάσημος που σιγά μην ψωνίζω από το μπακάλικο, πατέρα. Ο Μακρόν θα μου στέλνει τα ψώνια με τον οδηγό του».

«Καλά γιε μου, θα σε στηρίξω», είπε ο πατέρας του και μπήκε στο περιπολικό γιατί υπήρχε μια κλοπή εν εξελίξει, όπως ακούστηκε στον αστυνομικό ασύρματο.

Πράγματι ο Ροντέν όλο αυταρέσκεια έδωσε εξετάσεις στην καλύτερη σχολή καλών τεχνών. Όχι ότι χρειαζόταν, αλλά θα τους έκανε τη χάρη.

Η κριτική επιτροπή όμως δεν εντυπωσιάστηκε.

Τρεις φορές έδωσε και τρεις φορές άκουσε και από τους τρεις κριτές του του τάλεντ σόου «είναι όχι από μένα»!

«Τόσα ξέρουν τόσα λένε» θύμωνε ο Ογκίστ.

Και οι εκδοτικοί οίκοι απέρριψαν δεκάδες φορές τον… Harry Potter! Δεν είναι άξιοι αυτοί να με κρίνουν.

«Να σου πω γιε μου, καλή η τέχνη, αλλά μήπως να πιάσεις μια κανονική δουλειά; Ολόκληρος άντρας είσαι πια», του είπε μια μέρα ο πατέρας του που πολύ υπομονή είχε κάνει με την καλλιτεχνική φύση του γιου του.

Πράγματι, έγινε βοηθός καλλιτεχνών σε ατελιέ κι εργαστήρια και έτσι έβγαλε χρήματα για το αεροπορικό εισιτήριό του.

Το 1875 ταξίδεψε Ιταλία να μελετήσει Μικελάτζελο, τον οποίο είχε αφίσα πάνω από το κρεβάτι του.

Πριν από αυτό είχε κάνει εξάσκηση στη γειτόνισσα του Ροσέ Μπερέ, που του πόζαρε, και γενικά του έκανε όλα τα γούστα.

[Παρέμεινε στη ζωή του, ευχαριστημένη σαν να ήταν περιστέρι, με τα ψίχουλα που της έριχνε, παρόλο που δεν αναγνώρισε καν τον γιο τους.

Ωστόσο, ο επιμένων νικά, γιατί 50 χρόνια αργότερα, λίγο πριν και οι δύο ξεκινήσουν για το μεγάλο ταξίδι, την παντρεύτηκε. Όπως ο Μπιγκ την Κάρυ. Αλλά, φερστ θινγκς φερστ].

Άρχισε να καλλιτεχνεί και ήταν τόσο ρεαλιστικό το πρώτο του έργο αντί του ιδεατού που συνηθιζόταν, που οι κριτικοί τον κατηγόρησαν ότι καλούπωσε το μοντέλο και δεν το έφτιαξε κομματάκι κομματάκι με τα χέρια του.

Αστυνόμοι και ντετέκτιβ πήραν μέρος στην έρευνα και διαπίστωσαν ότι ήταν αθώος και φρι οφ τσάρτζις! Έμαθε το μάθημά του, και τα επόμενα έργα του τα έκανε μεγαλύτερα σε μέγεθος, για να μην έχουν να λένε.

Εν τω μεταξύ όμως, η φασαρία γύρω από το όνομά του τράβηξε την προσοχή του Γαλλικού Υπουργείου Καλών Τεχνών και έτσι γύρισε ο τροχός και… γέλασε ο φτωχός, ο Ροντέν δηλαδή.

Το 1880 του ανέθεσαν να σχεδιάσει μια μνημειώδη πόρτα για ένα προγραμματισμένο μουσείο και μετά από αυτό, άνοιξαν όλες οι πόρτες, δημόσιες, ιδιωτικές και αν είχε μπροστά του την κριτική επιτροπή της Σχολής των Καλών Τεχνών, θα της έλεγε «ποιος περνάει αυτήν τη στιγμή τις πύλες της αιωνιότητας; Αυτός, 1-0!»!

Εν τω μεταξύ, γεννιόταν η Καμίλ Κλοντέλ.

Μεγαλώνοντας, έδειξε την κλίση της και από δώδεκα ετών κυκλοφορούσε με μια πινακίδα φωσφορίζουσα Νέον πάνω από το κεφάλι της που έγραφε «Γλύπτρια!»

Είχε τον πατέρα της να την υποστηρίζει και το ταλέντο της και προχωρούσε μπροστά χωρίς να τη νοιάζει τι λέει ο κόσμος. Εντάξει, θα ήθελε την έγκριση, πες καλύτερα την αγάπη, της μαμάς της, αλλά τι να κάνουμε. Αυτήν θα την είχε μόνο αν μάθαινε κέντημα και οικιακά «σαν καλό κορίτσι».

Τουλάχιστον ο μπαμπάς της ήταν κάλλιστος, την ενθάρρυνε, έβαζε φρένο στη γυναίκα του και της πλήρωνε μαθήματα με καθηγητή γλυπτικής.

Και ήταν και καλλονή.

Ε, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σε αυτή τη ζωή.

Στα 17 της ήταν πανέτοιμη να πάει να κάνει την πρακτική της στον μέγα και τρανό 45άρη Ροντέν.

Εδώ ταιριάζει καλύτερα το τραγούδι των Κατσιμιχαίων, Καμίλ εσύ 17 χρονών και εγώ 45, Καμίλ εσύ ήσουν στην αρχή και εγώ στο παραπέντε.

Αλλά όχι, γιατί ο Ροντέν είχε πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του.

Η Ρίτα, εεε η Καμίλ ήταν η τυχερή που θα είχε εκείνον για πυγμαλίωνά της. Που παρεμπιπτόντως, ο Πυγμαλίωνας ήταν ένας μυθικός βασιλιάς της Κύπρου ΚΑΙ, ΚΑΙ ΛΕΩ, παράλληλα ήταν και γλύπτης.

Τυχαίο;

Στην αρχή την έβαλε να του ποζάρει, την έκανε μούσα του και… το κορίτσι του.

Μέχρι που του είπε:

«Μην ξεχνάς Ογκίστ ότι είμαι γλύπτρια».

Οπότε άρχισε να δημιουργεί και εκείνη και ο Ροντέν, τα είχε όλα σε ένα πακέτο. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Τα δυσκολότερα τεχνικά μέρη στα έργα του, όπως τα χέρια και τα πόδια, – λένε ότι- τα έκανε εκείνη.

Όταν ήταν χώρια, της έγραφε καυτές επιστολές «Δεν μπορώ ούτε μια μέρα χωρίς να σε δω.. Θα τρελαθώ… Σε αγαπώ με πάθος.»

Όταν ήταν μαζί, έγλυπταν!

Τα έργα και των δυο βγάζανε πόθο, πάθος και έντονο συναίσθημα. Από ένα σημείο και μετά, δεν ξέρουμε ποιος έφτιαχνε τι, ποιανού ιδέα ήταν ποια και που σταματούσε ο Ροντέν και ξεκινούσε η Κλοντέλ ή ανάποδα, πού σταματούσε η Κλοντέλ και ξεκινούσε ο Ροντέν.

Μετακόμισαν μαζί σε ένα σπίτι στην εξοχή αλλά ο Ροντέν έμενε μεγάλα διαστήματα στο Παρίσι γιατί εκεί είχε τη μία παραγγελία μετά την άλλη.

Στο Παρίσι έμενε και η Ροσέ με τον γιο τους.

Στο Παρίσι ήταν και όλες αυτές που πόζαραν στο εργαστήρι και το κρεβάτι του, για να μπορέσει εκείνος να φτιάξει τα αριστουργήματά του.

Κάποια στιγμή η Καμίλ σκέφτηκε ότι ινάφ ιζ ινάφ. Του έστειλε λοιπόν ένα τηλεγράφημα:

«Αύγουστε, σε αγαπώ και γι αυτό σου έδωσα τα 10 καλύτερα χρόνια της ζωής μου. 17 σε γνώρισα, 27 έφτασα. Ως εδώ όμως. Αν συνεχίσεις σε αυτό το στιλ, θα με χάσεις».

Το αυτί του Ροντέν, που μάλλον είχε καβαλήσει το καλάμι και κάλπαζε, δεν ίδρωσε.

Εδώ λέμε ότι απέκτησε τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής, είχε αναλάβει την προτομή του Πάπα Βενέδικτου ΙΕ, ήταν απίστευτα διάσημος, με την γκρίνια της Καμίλ θα ασχολούταν;

Η Καμίλ, μόνη στην εξοχή, βυθιζόταν στη θλίψη. Δεν ήθελε να τον αφήσει, ήθελε να τον παντρευτεί. Ήθελε να θέλει κι αυτός να την παντρευτεί. Ήθελε να αναγνωριστεί για την τέχνη της. Όσο διάσημος γινόταν εκείνος, τόσο δεν υπήρχε καμία αναγνώριση προς το πρόσωπό της.

Βούλιαζε στον προσωπικό της τιτανικό.

Μια μέρα την επισκέφθηκε στην εξοχή ο Βίκτωρ Ουγκώ.

Εκεί που παίρνανε το απεριτίφ τους της είπε:

«Κλοντέλ, τι κάνεις μόνη στις ερημιές; Πρέπει να έρθεις Παρίσι, να σε γνωρίσει ο κόσμος, να δεχθείς παραγγελίες, να λάμψει το άστρο σου. Είσαι μια ιδιοφυΐα!»

«Ναι, αλλά στον Ροντέν ανέθεσες να σου κάνει την προτομή».

«Ζαμέ, Κορωπί! Δεν του πόζαρα ποτέ, Με έκανε από μνήμης, είχε φτιάξει κάποια σχέδια στα κρυφά, τις φορές βρεθήκαμε».

«Ωραίες, πάντως οι μούσες που σου έβαλε τριγύρω…σε έκανε να μοιάζεις με αρχαίο φιλόσοφο», σχολίασε σκεπτική εκείνη.

«Εσύ θα το είχες κάνει καλύτερο. Είσαι καλύτερη στις λεπτομέρειες!»

«Οι κριτικές λένε ότι τα έργα μου «μοιάζουν» με αυτά του «δασκάλου» μου», είπε εντελώς παρατημένη.

«Βγες μπροστά. Μην είσαι στη σκιά του» τη συμβούλεψε εκείνος.

Φεύγοντας, κοντοστάθηκε στην πόρτα. «Υπάρχει χώρος και για σένα. Είσαι η καλύτερη γλύπτρια που υπάρχει. Να ξέρεις ότι οι κριτικές για την προτομή του Ονόρε Μπαλζάκ, δεν ήταν θετικές.

Και να σου πω και κάτι ακόμα; Ο Ροντέν βάζει τα μοντέλα του στο εργαστήριό του να κυκλοφορούν γυμνά και έχει γίνει χαμός στα σόσιαλ. Έβγαλαν την είδηση όλα τα πρωινάδικα και η Κατερίνα η Καινούριου και ο Λιάγκας και η Μπάρκα. Ζεις απομονωμένη και δεν ξέρεις τίποτα».

Ο Ουγκώ της μιλούσε με λογική, η Καμίλ όμως καταλάβαινε μόνο το συναίσθημα.

Προσπάθησε να βρει παρηγοριά στην τέχνη της αλλά δεν βρήκε γιατρειά. Την έπιανε μανία και κατέστρεφε ό,τι δημιουργούσε. Όταν έχασε και τον μπαμπά της, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της.

Το 1913 την κλείσανε (η μαμά της;) σε ψυχιατρικό άσυλο όπου έζησε εκεί την υπόλοιπη ζωή της.

Το Φιλί του Ροντέν είναι ένα από τα πιο διάσημα έργα του, και είχε τεράστια επιτυχία και αποδοχή του κοινού, σε όλες τις εκδοχές του, από τη μέρα που το έφτιαξε έως και σήμερα.

Το βαλς της Κλοντέ είναι από τα πιο γνωστά της.

Δε μοιάζουν όντως σαν στιλ και σεξαπίλ;

Υπάρχει και ταινία “Camille Claudel”, με πρωταγωνίστρια την Ιζαμπέλ Αντζανί (και τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ στο ρόλο του Ροντέν).

.

About Author