Ο Ξεχωριστος Μέλλιος στον Ιανό| Το Feedback!

Το Σάββατο που μας πέρασε, έζησα αυτό που κάθε συγγραφέας ονειρεύεται να ζήσει, όταν παρουσιάζει το βιβλίο του! Ο Ξεχωριστός Μέλλιος βρέθηκε σε μια αίθουσα γεμάτη κόσμο κάθε ηλικίας που είχε έρθει να τον γνωρίσει ή να τον μάθει καλύτερα, συμμετείχε, ψυχαγωγήθηκε μαζί του.

Τα παιδιά ήταν αξιολάτρευτα, πραγματικά, όλα ένα κι ένα! Και πριν ξεκινήσει το κουκλοθέατρο ήταν πρόθυμα να απαντήσουν σε όλες τις παιχνιδοερωτήσεις μας και καθ όλη τη διάρκεια που “παίζαμε” το παραμύθι του Ξεχωριστού Μέλλιου με τον ηθοποιό Ιορδάνη Καλέση, συμμετείχαν ενεργά στην ιστορία, κάνοντας μάλιστα και παρεμβάσεις! Αλλά κι αργότερα, δημιούργησαν τις πιο όμορφες ζωγραφιές, φτιάξανε κολιέ και όση ώρα μιλούσαν “οι μεγάλοι” παίξανε ωραιότατα με τον Μέλλιο, την Ιόλη και τα υπόλοιπα θαλασσινά πλάσματα χωρίς ούτε ένα δα μικρό τσακωμό για κάποιο μαρκαδόρο ή κάποιο κουκλάκι! Το πιο ωραίο κοινό έβερ!

Ένιωσα μεγάλη χαρά, πληρότητα και ευγνωμοσύνη και δεν ξέρω πόσα “ευχαριστώ” να πω για όλη αυτήν την αγάπη που απλόχερα μου δώσανε μικροί και μεγάλοι!

Νομίζω ότι οι φωτογραφίες μιλάνε μόνες τους αλλά θα τις συνοδέψω και με εμ, χμ, λίγο, αχαχαχα λίγο μόνο, κείμενο!

Λοιπόοοον, ας πάρω τα πράγματα με τη σειρά!

Αρχικά, έφτασα με την ψυχή στο στόμα, όπως το συνηθίζω άλλωστε τελευταίως, στον Ιανό, τον γνωστό, όπου ήταν εμ, κάπως σκότεινος και έμοιαζε τολμώ να πω…κλειστός! Προς στιγμήν σκέφτηκα μήπως μπέρδεψα την ώρα, και την ίδια απορία εξέφρασε κι άλλος κόσμος που έφτασε ταυτόχρονα με εμένα που με ρωτούσε προς τι η συσκότιση. Απάντηση δεν είχα αλλά τους έδειξα ένα μυστικό πορτάκι δίπλα στην κεντρική είσοδο! Το σπρώξαμε με θάρρος, αυτό άνοιξε αθόρυβα και ανεβήκαμε, στα ήμισκότεινα πάντα, σ ένα χώρο που υπήρχε ένα καφέ -μπαρ και καθίσματα! Και φως! Σημαντικό αυτό!

Εμένα, αν με ρωτάς, μου άρεσε λίγο όλο αυτό, μπικόζ, ήταν ατμοσφαιρικό, είχε σασπένς και θα ταίριαζε απόλυτα αν είχα γράψει μυθιστόρημα μυστηρίου, αστυνομικό, Αγκαθακριστιανό, που είμαι και μεγάλη φαν. Τώρα σε παραμύθι, νομίζω ότι ίσως να ήθελε λίγο φωτισμό έξω στην είσοδο, την πόρτα ανοιχτή, το μπάνερ με τον Μέλλιο φανερό, να μην το ψάχνουν και το προσπερνάνε όσοι ερχόντουσαν επί τούτου και -γιατί όχι; -να το μάθουν κι όσοι περνούσαν τυχαία απ έξω, ότι εκεί μέσα γίνεται εκδήλωση, αλλά οκ, γνώμη μου!

Στο -κυρίως- θέμα μας!

Είχε πολύ κόσμο! Το περίμενα γιατί πολλοί μου εκδήλωναν το ενδιαφέρον τους στα σόσιαλ μίντιά μου, καθ όλη τη διάρκεια των τεσσάρων ολάκερων ημερών που έκανα πρόμο πριν την παρουσίαση. Επειδή όμως αρκετοί θέλανε να βάλουνε φωτιά στο Σαββατόβραδο μετά την παρουσίαση του Μέλλιου, με ενημέρωναν ότι θα ερχόντουσαν άνευ τέκνων. Δε θα ήταν εκεί ούτε τα δικά μου, παιδιά, ούτε της Πριγκιπέσσας των Βαλκανίων, και σκεφτόμουν ότι θα παίξουμε με τον Ιορδάνη, κουκλοθέατρο σε ενήλικο κοινό!

Αν έχεις όμως στήριξη, τίποτα δε σε σταματά! Φίλες μπλόγκερς κάναν στόρις και ριστόρις, φίλες των φιλενάδων μου που μίλησαν για το βιβλίο έκαναν ποστ και ριπόστ στο δικό τους κοινό, φίλες των φίλων των φιλενάδων από το χωριό αλλά και εσείς αγαπητό νουαζετοκοινό το δημοσιεύσατε και μην τα πολυλογώ, αν δεν το χω κάνει ήδη, παρόλο που η πρόσκληση κυκλοφόρησε ολίγον τι καθυστερημένη, δεν έπεφτε καρφίτσα!

Και δεν ήταν μόνο ποσοτικό το θέμα αλλά και ποιοτικό! Τέτοιο κοινό, γονείς και παιδιά, με τόση διάθεση για συμμετοχή, δεν είχα ξαναδεί σε βιβλιοπαρουσίαση ούτε δική μου, ούτε άλλου, και συγγνώμη που επαναλαμβάνομαι αλλά το καλό πρέπει να το λέμε!

Είμαι ευγνώμων για όλη αυτή την αγάπη και για όλα αυτά τα καλά λόγια που ακούω για τον Ξεχωριστό μου Μέλλιο. Με συγκινεί, μου ζεσταίνει την καρδιά και θα φυλάω μέσα μου το υπέροχο αυτό συναίσθημα ως γιατρικό για τις δύσκολες στιγμές!

Τι θέλει ένας συγγραφέας; Να αγγίξει η ιστορία του το κοινό. Έστω κι έναν να βοηθήσει, να τον κάνει να χαμογελάσει και να διασκεδάσει, μίσιον ακόμπλισντ!

Οι φίλες που μου έκαναν την τιμή να μιλήσουν για τον Μέλλιο μου, ήταν η θεατροπαιδαγωγός Σοφία Μητράκη άκα This is us.gr – τα πάντα για τους γονείς και τα παιδιά και η Blogger Χριστίνα Γαβρίλη άκα Η Πριγκηπέσσα των Βαλκανίων με την ιδιότητα της Εκπ. Ψυχολόγου -ψυχοθεραπεύτριας. Τις έγραψα με σειρά εμφάνισης και ουχί προτίμησης, τις αγαπώ, εκτιμώ, θαυμάζω, το ίδιο!

Και οι δύο εξαιρετικές και έλαβα εκ των υστέρων και εκ του αποτελέσματος πολύ θετικά σχόλια και για τις δυο τους. Η πρώτη του δε πόιντ, μίλησε πολύ στοχευμένα και μας «γνώρισε» ένα παιχνίδι που προάγει την ενσυναίσθηση και “φέρνει” με διασκεδαστικό τρόπο τα παιδιά σε επαφή με τη διαφορετικότητα. Η δεύτερη, μίλησε για την αποδοχή και την σύγκριση που εμείς οι γονείς κάνουμε άθελά μας στα παιδιά μας όταν συγκρίνουμε το ύψος τους ή το πόσο γρήγορα μίλησαν σε σχέση με τον αδερφό ή τον φίλο, το βαθμό που πήραν στο τεστ κι αν του συμμαθητή ήταν καλύτερος κ.ο.κ. και στη συνέχεια απάντησε σε ερωτήσεις του κοινού, μάλιστα μερικές ήταν πολύ δύσκολες και μας κέρδισε όλους. Λες και το κάνει κάθε μέρα! Ως ένα βαθμό, το κάνει χρόνια βέβαια, στο Blog της, απλώς τώρα το σπούδασε και το κάνει με επιστημονικό υπόβαθρο, χρησιμοποιώντας,αν χρειαστεί έρευνες, στατιστικές και τα σχετικά!

Στο τέλος έγινε και η κλήρωση για ένα έργο ζωγραφικής από την αυτοδίδακτη ταλαντούχα Ιωάννα Σταμνίδου άκα νεραιδάκι αρτ. Ένα τυχερό παιδάκι χάρηκε πάρα πολύ, όπως και ο μπαμπάς του που το συνόδευε και εγώ χάρηκα που χάρηκαν και η καλλιτέχνις χάρηκε που χαρήκαμε όλοι!

Το event τελείωσε όπως και στις προηγούμενες δύο παρουσιάσεις, υπογράφοντας βιβλία! Ευτυχώς δε μου φυγε έτσι ο κόσμος που  έψαχνε τα βιβλία, τα οποία βρίσκονταν στο μπαρ, πίσω από την μπάρα! Την καλύτερη θέση είχαν! Κι εγώ εκεί ήμουν στα νιάτα μου!

Βρήκαμε τα βιβλία, έκανα τις αφιερώσεις μου, και όχι κόπι πέιστ παρακαλώ, αλλά να ταιριάζει στο κάθε παιδάκι που βρισκόταν απέναντι μου, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και η βραδιά έφτασε στο τέλος της!

Τα είχε όλα! Θα σας έβαζα το λινκ από την εκδήλωση, αλλά…να, ένα ρακούν μπήκε από το παράθυρο και το πήρε! Εις το επανιδείν αγαπημένοι μου!

About Author