Ο ωραίος Λέαγρος ήταν ο Σάκης Ρουβάς του 5ου αιώνα π. Χ.

Ο ωραίος Λέαγρος ήταν ο Σάκης Ρουβάς του 5ου αιωνα π.Χ.!
Όπως ο Σάκης βρισκόταν σε χιλιάδες αφίσες στη Μανίνα και τη Σουπερ Κατερίνα, έτσι κι ο Λέαγρος υπάρχει σε πολλές εικόνες και αφιερωματικές επιγραφές σε αρχαία ελληνικά αγγεία!
Ξεκάθαρα ήταν είδωλο στην εποχή του!
Χρέη «Ηλία Ψινάκη», μάνατζερ δηλαδή, ασκούσε ο Ευφρόνιος, ο πιο διάσημος της εποχής του, στον τομέα του!
Αυτός και το team του στο εργαστήριο αγγειοπλαστικής, προωθούσε πολύ το Λέαγρο! Τον είχε κάνει πρώτη μούρη στο Καβούρι πάνω σε κύλικες, κρατήρες, ψυκτήρες και τα τοιαύτα (αγγεία είναι όλα αυτά!)
Ό,τι κι αν του ζητούσανε οι πελάτες του, πάντα εκείνος έβρισκε την ευκαιρία να τρουπώσει τον Λέαγρο σε ζωγραφιά πάνω στο αγγείο και για να μη υπάρξει κάποια μελλοντική παρανόηση του ποιος είναι, το έγραφε κιόλας φαρδιά πλατιά: «Λέαγρος καλός», όπου καλός, εννοούμε στα νεοελληνικά «όμορφος»!
Ακολούθησαν εννοείται και οι υπόλοιποι δημοσιογράφοι της εποχής, δηλαδή οι αγγειογράφοι –ζωγράφοι!
Κανένας άλλος, δεν είδε το όνομά του γραμμένο με θαυμασμό πάνω σε τόσα αγγεία όσο ο Λέαγρος ο «καλός» του 5ου αιώνα, όταν ήταν από 15 έως 25 χρονών, όσο περίπου κι ο Σάκης όταν μου τραγουδούσε «1992 μαζί κι αυτόν τον χρόνο μαζί εμείς οι δύο» ή όταν θα φώναζε «έλα μου, είναι ακίνδυνη η τρέλα μου»!
Αχ, ωραία χρόνια… Πού να το φανταζόταν τότε ο Σάκης τι θα δήλωνε στη μεταλιγνάγδεια εποχή ή εγώ ότι θα σταματούσα στα 43 μου να είμαι Ρουβίτσα!
Στο θέμα μας, τον Λέανδρο, τον “καλό”, δηλ, τον όμορφο, τον καλλονό!
Πολλοί λοιπόν, εφόσον είχε γίνει πλέον διάσημος σελέμπριτι, τον ζητούσανε.
Μία χαρακτηριστική παραγγελία ήταν ενός που δεν ξέρουμε το όνομά του αλλά ξέρουμε σίγουρα ότι ήταν πελούσιος γιατί παρήγγειλε έναν τεράστιο κρατήρα, αγγείο ξαναλέω σημαίνει αυτό, που να χωράει 45 λίτρα κρασί!
ΑΑΑΧ, μεγάλος νταλκάς! Δες εικόνα από κάτω!

Αυτό που βλέπεις, μερικές χιλιετίες μετά, το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νιου Υόρκ το πλερώ ένα εκατομμύριο δολάρια, για να το αποκτήσει! Υπάρχει μεγάλο παρασκήνιο με το συγκεκριμένο θέμα, με ενημερώνει η φίλη μου η Γκουγκλ!
Σ’ ένα άλλο αγγείο,

γυναίκες, εκείνες που οι Αθηναίοι δεν τις παντρεύονταν αλλά, εμ τις συναναστρεφόντουσαν ιδιαιτέρως -και- στενώς, βλέπουμε τη μία να πίνει να πάνε κάτω τα φαρμάκια, την άλλη να παίζει τον αυλό της και μια τρίτη να παίζει το «κόττοβο», ένα δημοφιλές παιχνίδι που παίζανε στα Συμπόσια, να αναρωτιέται αν ο Λέαγρος τη θέλει ή τσάμπα πίνει, δηλ: «τιν τάνδε λατάσσω, Λέαγρε» =τσάμπα χύνω τις σταγόνες (σκοπός του παιχνιδιού ήταν να πετύχουν ένα στόχο χρησιμοποιώντας κρασί που το εκσφενδόνιζαν με το στόμα ή το χέρι)!

Ποιος καθάριζε και πώς έβγαζε τους λεκέδες κρασί, δεν το ξέρω!
Επίσης δεν ξέρω αν ήταν ο ίδιος Λέαγρος με εκείνον που ήταν Στρατηγός και φίλος του Θεμιστοκλή ή αν είναι συνωνυμία, ας μας τα πει ένας αρχαιολόγος!
Πριν κλείσω την ανάρτηση για τον Λέαγρο, να πούμε για τον Ευφρόνιο ότι ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τη λεπτομερή απόδοση της μυολογίας στα σώματα που ζωγράφιζε -εννοείται οτι είχε σιξ πακ ο Λέαγρος!
Κάποιοι λένε οτι ο Ευφρόνιος και ο Λέαγρος, είχαν ερωτική σχέση, αλλά this is not our business!
Πάντως, ο έρωτας δίνει πάντα έμπνευση!

ΥΓ: αφορμή γι αυτό το κείμενο ήταν αυτό το άρθρο της Lifo

Νουαζέτα

See author's posts