Τα αριστουργήματα του Antoni Gaudi

«Πού πάτε κυρία μου εκτός σειράς;»

«Δεν είναι αυτό που νομίζετε…»

«Τι, δεν είναι αυτό που νομίζω, αφήστε αυτά που ξέρετε»

«Μα…»

«Αφήστε τα μα και τα μου σε μένα, εμείς που περιμένουμε τόση ώρα μaλάkες είμαστε;»

Χαμός κακό, έξω από το «Κάζα Μπατλό» στη Βαρκελώνη που είναι πόλος έλξης τουριστών αλλά σε κάποια από τα διαμερίσματα μένουν οι (τυχεροί) κληρονόμοι των πρώτων ιδιοκτητών.

Μία από αυτούς ήταν η κυρία με τις σακούλες του σουπερμάρκετ που προσπαθούσε να μπει σπίτι της και όχι να κλέψει την σειρά.

Τα ίδια ζούσαν κάποιοι κληρονόμοι της πελούσιας οικογένειας Μιλά, στην «Κάζα Μιλά», που δεν έχει ούτε μία ευθεία γραμμή, όλο το κτίριο είναι καμπυλάτο σαν την Τζέσικα Ράμπιτ.

Ο Αρχιτέκτονας Antoni Gaudi, είχε δώσει μεγάλη φροντίδα σε αυτήν την κάζα, τόσο στο εσωτερικό της όσο στην ταράτσα της,  δημιουργώντας σουρεαλιστικά γλυπτά, τα οποία στην πραγματικότητα ήταν οι αεραγωγοί και οι καμινάδες της πολυκατοικίας (2η φώτο), και που αυτή τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, κάποιοι τουρίστες βγάζουν αναμνηστική φωτογραφία!

Σε αυτό το σημείο να πούμε ότι αυτή η διακόσμηση καθόλου δεν άρεσε και δεν εκτιμήθηκε από τους εργοδότες του Γκαουδί, τους προγόνους των τωρινών Μιλά!

Δεν καταλάβαιναν καθόλου αυτές τις μοντερνιές και θέλανε τα λεφτά τους πίσω, αλλά δεν τα ζήτησαν γιατί μια τσιγγάνα που έλεγε τη μοίρα και την έχετε γνωρίσει και σε άλλες ιστορίες μου, τους είπε ότι θα αποκτήσει τέτοια φήμη το σπίτι τους και θα προσελκύει τόσους τουρίστες φρομ έβριγουέρ εντ φορ έβερ, που τύφλα να χει το κάζα ντε παπέλ.

Τέτοιος ήταν ο Καταλανός αρχιτέκτονας #Gaudi Γκαουδί, σούπερ μοντέρνος, σουρεάλ και κολλητός του Νταλί, άρα καταλαβαίνετε… πες μου τον φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι!

Εκκεντρικός και λάτρης των καμπυλών, που το διαπιστώνουμε σε όλα του τα έργα, που δεν είναι άπειρα, αλλά είναι όλα ένα προς ένα!

Ήταν ιδιαίτερος από παιδί και παρέμεινε έτσι και μεγαλώνοντας και αυτό ήταν κάτι που το είχαν επισημάνει και οι καθηγητές του όταν ξεκίνησε τις σπουδές του στην αρχιτεκτονική.

Πέρασαν 8 χρόνια μέχρι να πάρει πτυχίο, δεν ήταν πολύ συνεπής, όλο κάτι προέκυπτε αλλά τελικά,

τη φόρεσε την τήβεννο,

το πέταξε το καπέλο στον αέρα,

το καρφίτσωσε το κάδρο με το δίπλωμα στον τοίχο!

Σε ηλικία των 31 ετών, έχτισε το πρώτο του σπίτι το «Casa Vicens», (παιδια, αν γκουγκλάρετε, θα τρελαθείτε) και από κει και πέρα, ό,τι και να έφτιαχνε ανακηρυσσόταν Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.

Το πάρκο «Γκιουέλ», είναι η πιο πολύχρωμη δημιουργία του και ένα από τα τοπ αρχιτεκτονικά του επιτεύγματα!

Δε παντρεύτηκε ποτέ, ήταν βαθιά θρησκευόμενος, η δουλειά του ήταν η ζωή του, ανέπνεε, κοιμόταν, ζούσε μέσα (από) – σε αυτή. Κυριολεκτικά.

Έμενε μέσα στη Σαγράδα Φαμίλια, στο τελευταίο έργο του, που ποτέ δεν ολοκλήρωσε γιατί τον πάτησε το τραμ το τελευταίο και απεβίωσε στην ηλικία των 74 χρόνων.

Για να καταλάβετε πώς κυκλοφορούσε, όλοι νόμιζαν ότι πρόκειται για κάποιον άστεγο ζητιάνο και όχι για τον διάσημο αρχιτέκτονα!

Θα μείνω λίγο στη Σαγράδα Φαμίλια, την εκκλησία που του ανατέθηκε το 1886 και θα ολοκληρωθεί, πρώτα ο Θεός, του χρόνου, το 2026!

Είναι ημιτελές, πόσα; 150 χρόνια; Μάλλον η γραφειοκρατία καθυστέρησε την ολοκλήρωσή του, γιατί μέχρι και το 2019 η εκκλησία ήταν αυθαίρετη.

Αφού έδωσε την άδεια ο δήμαρχος (; ) της Βαρκελώνης, άρχισε η ανοικοδόμηση της που βασίζεται σε εκδοχές των χαμένων σχεδίων του.

Ένας ακόμα λόγος που καθυστερεί το έργο είναι ότι οι αρχιτέκτονες που το έχουν αναλάβει τσακώνονται, γιατί κάποιοι θεωρούν ότι τα νέα υλικά κατασκευής δε θα τα χρησιμοποιούσε ποτέ ο ίδιος ο Γκαουδί.

Προσωπικά, νομίζω θα ήθελε να το δει ολοκληρωμένο και πιστεύω θα αναγνώριζε ότι δεκαετία τη δεκαετία, η επιστήμη και όλα προχωράνε και όλα εξελίσσονται, οπότε μπορεί και να έδινε την άδειά του.

About Author