Το δεύτερο καλύτερο κρεβάτι του Σαίξπηρ - Νουαζέτα με φουντούκι και καραμέλα

Μοιραστείτε το :

Η Αν Χάθαγουέι περίμενε τον συμβολαιογράφο να τοποθετήσει τα γυαλιά χαμηλά στη μύτη του, να καθαρίσει τον λαιμό του και να αρχίσει να διαβάζει!
Ικανό τον είχε να της αφιέρωνε στη διαθήκη του κάποιο ποίημα ή ίσως ένα θεατρικό έργο ή μήπως ένα σονέτο;
Χαμογέλασε κρυφά στη σκέψη να δει τον σοβαρό συμβολαιογράφο να απαγγέλει!
Οι γείτονες είχαν μαζευτεί γύρω της για στήριξη όπως είπαν, προς Θεού όχι από περιέργεια να μάθουν τι της άφησε ο διάσημος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας.
Γιατί, ο άντρας της δεν ήταν όποιος κι όποιος, ήταν ο εθνικός τους ποιητής.
Με σπουδές στο Σχολείο του Βασιλιά Εδουάρδου του 6ου, με πνευματική ιδιοκτησία σε έργα σαν τον Άμλετ, τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα, Μάκβεθ, το ημέρωμα της στρίγγλας, τον έμπορο της Βενετίας, και τόσες άλλες μεγάλες επιτυχίες.
Αχ, τον είχε ερωτευτεί με την πρώτη ματιά και έζησε μαζί του το δικό της όνειρο θερινής νυκτός.
Ήταν είκοσι έξι χρονών, μεγαλοκοπέλα, γεροντοκόρη και καημένη που έμεινε στο ράφι, όπως ψιθύριζε η γειτονιά, όταν τον πρωτοσυνάντησε.
Μα εκείνη ήθελε να… ερωτευτεί; Δεν ήξερε ακριβώς πώς το λένε, γνώριζε όμως πώς ήθελε να νιώσει…
Και το ένιωσε όταν τον είδε…
Εκείνος στα δέκα οκτώ του χρόνια, μόλις είχε ενηλικιωθεί. Και μόλις οι ματιές τους διασταυρώθηκαν, ένιωσε ακριβώς το ίδιο και εκείνη χαμογέλασε γιατί το κατάλαβε.
«Ουίλιαμ». Της συστήθηκε. «Ουίλιαμ Σαίξπηρ».
«Αν, Αν Χάθαγουέι» του είπε το όνομά της ψιθυριστά και του έδωσε το χέρι της αφήνοντας και το μεταξωτό μαντήλι της να πέσει.
Εκείνος το σήκωσε, το έφερε στη μύτη του, εισέπνευσε βαθιά το άρωμα της και το έβαλε στην αριστερή τσέπη, δίπλα στο σημείο της καρδιάς του.
Από τη δεξιά τσέπη πήρε την πένα του και το μικρό μπουκαλάκι μελανοδοχείο που πάντα κουβαλούσε πάνω του.
Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σε επισκεφθεί η έμπνευση. Και αυτή εδώ η γυναίκα θα γινόταν η μούσα του. Τράβηξε το δικό του μαντήλι που είχε στο πέτο, όπως όλοι οι τζέντλεμεν, έγραψε τσάκα τσάκα ένα σημείωμα και της το έδωσε.
Εκείνη το διάβασε επί τόπου, στη μέση του δρόμου. Πόσο ιναπρόπριέιτ, σχολίασε ο κόσμος που σταμάτησε να πηγαίνει στις δουλειές του και παρατηρούσε -αδιάκριτα θα λέγαμε- τα τεκταινόμενα.
«Hear my soul speak:
The very instant that I saw you, did
My heart fly to your service, there resides,
To make me slave to it», διάβασε η Αν.
Πλέον, δεν ήταν απλώς ο Ουίλιαμ, ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ, αλλά ο Σαιξπηρ in love!
Αυτός ο δεκαοχτάχρονος που έκανε την καρδιά της να φτερουγίσει, έγινε ο σύζυγός της την ίδια εκείνη χρονιά, 1582 ήταν, και πάλι ο κόσμος είχε να πει «μα, τι αταίριαστο ζευγάρι»!
Ζήσανε ευτυχισμένοι τριάντα τέσσερα χρόνια til death do them part!
Κάθε φορά που ήταν χώρια της έστελνε σημειώματα «you will never age for me, nor fade, nor die»,
«I would not wish any companion in the world but you»,
«Doubt thou the stars are fire, doubt that the sun doth move, doubt truth to be a liar, but never doubt I love».
Ανυπομονούσαν να βρεθούν και, ακόμα περισσότερο, να έρθει η νύχτα να ξαπλώσουν στο κρεβάτι τους!
Μπορεί ο άντρας της να ήταν ο πιο γνωστός, ο πιο περιζήτητος και πιο ταλαντούχος της εποχής τους, μήπως και των εποχών που θα ακολουθούσαν, ο διάσημος Σαίξπηρ, αλλά για εκείνη ήταν ο δικός της τζαστ Ουίλιαμ.
Ξερόβηξε άλλη μία φορά ο συμβολαιογράφος και άρχισε να διαβάζει:
«…στην γυναίκα μου, Αν Χάθαγουέι, αφήνω το δεύτερο καλύτερο κρεβάτι μου».
Αυτό. Η ανάγνωση είχε τελειώσει πριν καν αρχίσει.
Οι γλώσσες του κόσμου, ξεκίνησαν πάλι να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα, να λένε.
«Το δεύτερο καλύτερο κρεβάτι, όχι το καλύτερο. Λογικό, ολόκληρος Σαίξπηρ, και πολύ της ήταν».
Η Αν όμως, χαμογέλασε. Γιατί ήξερε. Μόνο εκείνη γνώριζε τον Ουίλιαμ.
Το καλό κρεβάτι ήταν στον ξενώνα για τους καλεσμένους που φιλοξενούσαν κάτι σαν την καλή σάλα που είχαν όλα τα σπίτια στην Ελλάδα την δεκαετία του 80.
Το δεύτερο καλύτερο κρεβάτι, ήταν το κρεβάτι τους. Αχ, αν μπορούσε να μιλήσει αυτό το κρεβάτι, για το οποίο όλοι τώρα μιλούσαν υποτιμητικά.
Καυτές στιγμές, αναστεναγμούς απόλαυσης, τα δυο τους κορμιά ένα, εμπνεύσεις για θεατρικά που μείνανε στην αιωνιότητα, απαγγελίες, έντιτινγκ από τη γυναικεία της σκοπιά, τα τρία παιδιά τους γεννήθηκαν εκεί.
Το πολυτιμότερο έπιπλο αυτού του σπιτιού, ήταν το «δεύτερο καλύτερο κρεβάτι»!
ΥΓ 1. Το πρώτο ποστ της χρονιάς το εμπνεύστηκα διαβάζοντας The History Page

ΥΓ 2.Ο πίνακας είναι του Edwin Austin Abbey, λάτρη του Shakespeare και εμπνευσμένος από τους “Δύο άρχοντες της Βερόνας”

ΥΓ 3: Όποιος έχει όρεξη, ας ψάξει λίγο την ηθοποιό Αν Χάθαγουέι, εκείνη του Χόλιγουντ και τον άντρα της που είναι σωσίας του Σαίξπηρ! Συγκλονιστική ομοιότητα, φοβερή σύμπτωση και σενάρια για time travellers!