
Φουντουκογενέθλια εις το τετράγωνο!
Όπως ξέρεις πλέον καλά, έχω δύο Ζυγάκια η Ζυγίνα, γιατί δεν του έφτανε ένας Ζυγός του φουντουκοπατέρα, είπαμε να γίνουμε περισσότεροι!
Στο θέμα μας: Γενέθλια παιδιών! Των δικών μου παιδιών!
Μάδησα μαργαρίτες να κάνουμε να μην κάνουμε πάρτι λόγω του Κορώνα Βάιρους, που έχει μπαστακωθεί και δεν μπορούμε να τον ξεφορτωθούμε!
Αφού πάλεψα σκληρά να πάρω μια απόφαση πριν περάσουν τα γενέθλια, μία μέρα πριν, το λες και τελευταία στιγμή, αποφάσισα ότι ναι, μπορούμε να τα γιορτάσουμε με δόξα και τιμή εφόσον διαθέτουμε 4μισι χιλιάδες και βάλε, τετραγωνικά μέτρα μάντρα με υλικά για δόμηση, μόνωση και διακόσμηση! Πόσο περισσότερο σόσιαλ ντίστανς;
Στο είπα και στα σόσιαλ, αν δε χρειάζεσαι χρώματα να βάψεις, υλικά να χτίσεις, να διακοσμήσεις, να μονώσεις ή να πάρεις εργαλεία για το οτιδήποτε, σου νοικιάζουμε τον χώρο για πάρτι, κατόπιν συνεννόησης και φυσικά, θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας!
Πλάκα κάνω, έτσι;
Γενέθλια φουντουκιού!
Με τον Οκτώβρη δεν ξέρεις ποτέ τι να περιμένεις! Αναποφάσιστος κι αυτός –Ζυγός θα ναι– για το αν θα παίξει μπάλα ξεκάλτσωτα σε ήλιο με κοντομάνικο, ή σε βροχή με μακρυμάνικα και μπότες!
Το καλό που το αποφάσισα μία μέρα πριν ήταν ότι ήξερα ότι ο καιρός την επόμενη θα είναι κάλλιστος!
First things first, που λέμε και στο χωριό μου!
Τούρτα!
Πήγα στο ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς μου που ποτέ δε με έχει απογοητεύσει και του μίλησα για την anime τούρτα που θέλει ο γιος μου.
Φυσικά ο άνθρωπος δεν είχε ιδέα τι του έλεγα αλλά είχε κάθε καλή διάθεση να μάθει! Μπήκε στον υπολογιστή του, ρώτησε την Γκουγκλ, κατέβασε την εικόνα κι έφτιαξε την τούρτα!
Πεντανόστιμη, έτσι; Να τα λέμε κι αυτά!

Infinidi nado κυρίες και κύριοι και αν δεν ξέρετε ούτε εσείς τι είναι αυτό, να σας πω ότι είναι ένα παιδικό –μη φανταστείτε του στιλ στρουμφάκια– του Νικελόντεον που το παίζει ώρες που τα παιδιά δεν πρέπει να βλέπουν τηλεόραση και βάζουν τους γονείς να τσακώνονται μαζί τους!
Από το γνωστό σε όλους μας μαγαζί, που παίρνεις πραγματάκια που κοστίζουν είκοσι σεντ (50 Cent, yo! χαχα) και όταν φτάνεις στο ταμείο σου λένε να πληρώσεις διακόσια ευρώ και γυρνάς ανάποδα να πέσουν κι όλα τα κέρματα που χεις, πήραμε γιρλάντες, μια πινιάτα, πιάτα και κουταλάκια!
Ταυτόχρονα, άρχισα να στέλνω μηνύματα στους γονείς των παιδιών που το φουντούκι κάνει περισσότερο παρέα.
Φυσικά δυσκολεύτηκε να αποφασίσει, τους ήθελε όλους, δεν ήθελε να αφήσει κανέναν απέξω και μακάρι να μπορούσαμε να καλέσουμε τους πάντες, όπως κάθε χρόνο, αλλά δεν επιτρεπόταν.
Υπήρχε περιορισμός ατόμων, τα ξέρετε, δε σας λέω κάτι καινούριο…
Ωστόσο, κεράσαμε όλη την τάξη και υπόσχομαι ότι μόλις τελειώσει όλη αυτή η πανδημία, θα τους καλέσουμε όλους και θα γίνει μια παρτάρα μα μια παρτάρα!
Τα παιδιά πέρασαν εξαιρετικά!
Τους άκουσα με τα αυτιά μου να λένε «το καλύτερο πάρτι έβερ» και οκ γελούσανε και τα μουστάκια μου!



Είχαμε πει να φέρουν ποδήλατα και πατίνια, είχαμε και μπάλες ποδοσφαίρου, «βουνά» από χαλίκια και χώματα και σακιά και δεν ξέρω τι άλλο για σκαρφάλωμα -είχα προειδοποιήσει να μη φοράνε τα καλά τους ρούχα και ότι σίγουρα χρειάζονταν αθλητικά παπούτσια- κι έγινε το σώσε!!
Όταν νύχτωσε, άναψαν κι οι προβολείς του μαγαζιού κι αυτό έδωσε και μια άλλη αίγλη στο πάρτι, το έκανε πολύ cool! Γιατί μπόρεσαν να “παίξουν” τους μυστικούς εξερευνητές και τέτοια!
-«Μαμά, κάναμε τους μάγκες»!
-«Δηλ; τι σημαίνει αυτό;»
«Κάναμε εξερεύνηση στα σκοτεινά και είχαμε για φως μόνο αυτό του μπαλονιού (μπαλόνι με led μέσα) και τα φωτάκια από τα παπούτσια μου!»
– Α, τέτοιοι μάγκες, ωραία παιδί μου!
Τι άλλα να σας πω;
Να σας πω για την πινιάτα και τα τρελά ουρλιαχτά χαράς, όταν έσπασε!
Σαν να βρήκαν τον θησαυρό! Κάτι είχε μέσα αυτή, άκουγα κάτι χράτσα χτούτσα αλλά τη γέμισα με γλειφιτζούρια και καραμέλες αληθινές και με μαρκαδορακια σε σχήμα παγωτού και καραμέλας!
Ε, και σφυρίχτρες που είναι πάντα καλοδεχούμενες, όπως και οι σαπουνόφουσκες!
20 – 25 σεντ το ένα έτσι;
ΜΜΜ, τα είπα όλα; Μούμπλε μούμπλε…
Αυτό το πάρτι, στον χώρο μας, ήταν μια ευκαιρία να κάνω μπόντινγκ με τις μαμάδες του δημοτικού, που ναι, τρίτη δημοτικού κι ακόμα δεν έχω κάνει, αλλά για ακόμα μια φορά, όπως και στο περυσινό μας που τους καλέσαμε όλους, δεν έκανα.
Ο γουέλ, του χρόνου! Πρώτα ο Θεός και το Σύμπαν!
Άλλωστε με τις μαμάδες που μιλάω μου είναι αρκετό, και να πω και κάτι; Δεν μπορώ να κάνω πάντα εγώ το πρώτο βήμα! Θέλω να ρέεουν οι σχέσεις μου, δεν μπορώ το τσιγκελωτό! (=με το τσιγκέλι).
Κάνε ένα βήμα να κάνω κι εγώ το επόμενο.

Έρη, Βάσω, Έλενα, Χριστίνα, Σαββίνα γιου αρ μορ δαν ινάφ!
Έρη μου, ευχαριστώ και για τη βοήθεια που κάθε φορά μου προσφέρεις απλόχερα (πώς τη λένε τη μαμά του τάδε, ποιο είναι το τηλέφωνο της μαμάς του δείνα κ.ο.κ. ). Δεν έχω ξεχάσει που πέρυσι είχες προθυμοποιηθεί να πηγαίνεις και το φουντούκι, μαζί με τον γιο σου, ρομποτική. Δεν ξεχνώ ποτέ τίποτα!
Τώρα που είπα για βοήθεια, δεν είναι δυνατόν να μην αναφέρω τις φίλες μου, τις κολλητές, τις κουμπάρες μου (και κουμπάρες των κουμπάρων μου), που βρίσκονταν όπως πάντα τις τελευταίες δεκαετίες στο πλευρό μου!

Ανέλαβαν τα διαδικαστικά που ξέρουν πόσο δεν τα μπορώ και φυσικά χωρίς να το ζητήσω γιατί σε αυτό το παρεάκι ξέρει η μία τι χρειάζεται η άλλη, πριν το καταλάβει καν η ίδια. Πριν από σας για εσάς, που λένε!
Από το να μου εμ, χμ θυμίσουν: «Εφη, μήπως να ρωτήσεις αν θέλουν καφέ ή αναψυκτικό οι άνθρωποι (καλεσμένοι), μέχρι το να στολίσουν τις γιρλάντες, να κόψουν την τούρτα σε συμμετρικά κομμάτια και να τα βάλουν στα πιάτα όρθια και όχι νιανιά που θα τα έβαζα εγώ (και που όπως σου είπα και στα σόσιαλ, δεν το χω καθόλου, καλύτερα να κάνω μαθηματικές πράξεις!)
Όχι ότι έχω τις μαθηματικές πράξεις, που μου λέει ο γιος μου την προπαίδεια ξερωγω και σκέφτομαι να δω αν τα λέει σωστά, τα τσεκάρω στο κομπιουτεράκι, η τριτοδεσμίτισσα!
Θρίαμβος, που λέτε, το πάρτι της τελευταίας στιγμής! Κρίμα τα χρήματα που δίναμε στους παιδότοπους τα προηγούμενα χρόνια και τα πολλά- πολλά τάτσι μίτσι κότσι που αγοράζαμε!
Τα παιδιά θέλουν μόνο τους φίλους τους και χώρο να τρέξουν! Και οκ, και μία τούρτα Infinidi Nado! Τα υπόλοιπα τα κάνουμε για εμάς!
ΥΓ: Εν τω μεταξύ είχαμε αγοράσει αρκετό τσιμπητό φαγητό (=φίνγκερς φουντ) αλλά ξέχασα να βγάλω τις μπόμπες και τα μισά νάνου ντόνατς!
Ντάξει, κέρασα το γραφείο, έβαζα στο τάπερ του γιου μου όλη την επόμενη βδομάδα, τάισα κόσμο που συχνάζει έξω από το κτίριο της δουλειάς μου. Χαμένα δεν πήγαν!
Γενέθλια φουντουκένιας καραμέλας!
Τα γενέθλια της μικρής μου υπέροχης, πικάντικης καραμέλας!
Terrible four, κυρίες και κύριοι!!



Το πλάσμα μου, που δε μασάει πουθενά, το δυναμικό μου κορίτσι, που όσο κι αν δυσκολεύομαι καμιά φορά μαζί της, τόσο τη γουστάρω και την καμαρώνω που είναι έτσι, έγινε τέσσερα!
Είναι πανέξυπνη, σε πουλάει και σε αγοράζει στο λεπτό, γεννημένη πρωταγωνίστρια και με τεράστια φαντασία!
«Μαμά, να σου πω μια ιστολία;», μου λέει κάθε μέρα! Σκαρφίζεται ιστορίες στο λεπτό!
Είναι μεγάλο «θέατρο» λέμε, παίρνει συνέχεια εκφράσεις και μου τις εξηγεί κιόλας «τώλα είμαι θυμωμένη, τώλα χαλούμενη, τώλα λυπημένη» κ.ο.κ. !
Του καλλιτεχνικού σίγουρα!
Αφού, αν δε γίνει Έλσα, καμπόισα ή νεράδια, θα γίνει ηθοποιός!
Τρεις τούρτες λοιπόν για την πάρτη της, μία που έφτιαξα με τα χεράκια μου, εδώ η συνταγή, και δύο από capcap.gr.
Γιατί δύο; Μία μικρή για το πριβέ πάρτι μας και μία μεγάλη, υπερπαραγωγή, για το σχολείο της.
Εδώ να πω ότι ρώτησα τη δασκάλα και πήρα άδεια πρώτα, δεν εμφανίστηκα ξαφνικά με την τουρτάρα και τα πιατακοχαρτοπετσετοκουταλάκια στα χέρια. Με ξέρετε, By the book, πάντα!
Η μικρή μου καραμέλα που μ΄ αγαπάει μέχρι τον πλανήτη του μικρού πρίγκηπα, -έλιωσα όταν μου το είπε αυτό- φύσηξε κι εκείνη τα κεράκια της, όπως ο αδερφός της, στο ευάερο, πολύ ευάερο θα έλεγα σε σχέση με μία βδομάδα πριν, και ευήλιο, ε, όχι, ευήλιο, φεγγαρόλουστo, πες καλύτερα, μαγαζί του μπαμπά της.

Εμείς κι εμείς, η μία νονά, η άλλη ήταν εκτός Αθηνών, οι κουμπαροφίλες που είναι πανταχού παρούσες με τα παιδάκια τους που είναι φίλοι των παιδιών μου και οι φουντουκοκαραμελοθείοι, όσοι ήταν εντός λεκανοπεδίου Αττικής και υγιείς. Η καραμελένια θεία είχε αγώνες κατάδυσης, θυμάσαι εδώ που σου είπα ότι είναι πρωταθλήτρια;

Μια πινιάτα Έλσα ήταν το κλου της βραδιάς και φυσικά η capcap τούρτα της, ροζ, με νεράδιες και αστέρια.
Από φαγητό, μία μπόμπα μόνο, άπειρα τυροκρακεράκια της Λου και πολλά -μη με μαλώσετε- ποπκορν και πατατακιοδρακουλίνια! Δατσ ολ!

Την επόμενη μέρα πήρα αγκαζέ τη δεύτερη cap cap τουρτάρα της μαζί με τα συμπαρομαρτούντα (πιατάκια, κουταλάκια και χαρτοπετσέτες, όλα ροζ εννογιότανε) και γιόρτασε τα γενέθλια της και με τους συμμαθητές της στο καινούριο της σχολείο!

Πάρα πολύ χαρούμενη ήταν και εύχομαι να είναι πάντα έτσι στη ζωή της κι εκείνη και ο αδερφός της!
Να ναι τα παιδάκια μου υγιή, αρτιμελή, μέσα κι έξω, καλότυχα με τους ανθρώπους που τους αξίζουν δίπλα τους, ούτε μπροστά τους, ούτε πίσω τους και να ζήσουν εκατό χρόνια, να τα χαίρομαστε και να μας χαίρονται -ευχή με πολλαπλούς αποδέκτες, αλά παππού μου Αντώνη!
About Author

