
Χρόνια πολλά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν!
Ποιος ήταν ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν που στα γενέθλιά του γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου;
«Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι», «Η βασίλισσα του χιονιού», «Το ασχημόπαπο», «Το μολυβένιο στρατιωτάκι», «Η μικρή γοργόνα», «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα», «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα», «Η Τοσοδούλα», τι κοινό έχουν;
Είναι αδερφάκια και τα χάρτινα παιδάκια του Χανς Κρίστιαν του Οίκου Άντερσεν της Δανίας.
Πασίγνωστος για τα παραμύθια του στα πέρατα του κόσμου χωρίς τέρατα του τρόμου!
Πράγματι αν το προσέξεις, οι ιστορίες του δεν έχουν δράκους, μάγους και τα παρεμφερή. Οι κακοί που δημιουργούν το πρόβλημα και ζορίζουν τον κεντρικό ήρωα/ ηρωίδα έχουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά, από αυτά που δεν είναι να παινεύεσαι αν τα έχεις. Παλιο-χαρακτήρες, αδιάφοροι, που κοιτάνε την παρτάρα τους, χωρίς ενσυναίσθηση -ειδικά στην εποχή του ήταν άγνωστη λέξη-, σνομπ, εγωιστές, ζηλόφθονοι, χειριστικοί, που κοροϊδεύουν και εξαπατούν τους πιο αδύναμους.
Θα τους ήξερε καλά αυτούς, γιατί η παιδική του ηλικία ήταν χειρότερη από αυτή του Βασιλάκη Καΐλα.
Ο μπαμπάς του ήταν ένας πάμφτωχός τσαγκάρης, τον οποίο έχασε μικρός και η μαμά του είχε ήδη μια κόρη πριν τον παντρευτεί και καταλαβαίνουμε τι μπουγαδόνερα θα της είχε ρίξει η κυρία Ξ. Παπαμήτρου από το πάνω πάτωμα.
Καταλαβαίνουμε ότι το μπούλινγκ κι η κοινωνική απομόνωση ήταν μονόδρομος και σίγουρα δε βοήθησε την όλη κατάσταση ότι ο παππούς του από τη μεριά του πατέρα του έπασχε από σοβαρή ψυχολογική ασθένεια, την οποία ο Άντερσεν πίστευε ότι είχε κληρονομήσει!
Αναγκάστηκε να δουλέψει ως παιδί, οπότε το σχολείο για εκείνον ήταν πολυτέλεια.
Λάτρευε το θέατρο και δοκίμασε την τύχη του σαν ηθοποιός αλλά δεν είδε προκοπή.
Δοκίμασε να γράψει και πράγματι, το 1821 ολοκλήρωσε μία τραγωδία, αλλά το κείμενο ήταν τόσο ανορθόγραφο που όσοι το διάβασαν, οι μισοί χάσανε την όρασή τους κι οι υπόλοιποι είπαν «δεν μπορεί, μας δουλεύει».
Μετά κόπων και βασάνων, σπούδασε, πήρε πτυχίο, και οι ιστορίες που έγραφε με καλύτερη ορθογραφία, άρχισαν να παίρνουν καλές κριτικές! Ήταν να μην πάρει φόρα, έγραψε ποιήματα, θεατρικά έργα, λιμπρέτα για λυρικά έργα, μυθιστορήματα!
Τα παραμύθια του όμως ήταν αυτά που μεταφράστηκαν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου! Το 1966, το Διεθνές Συμβούλιο Βιβλίων για την Νεότητα (IBBY) καθιέρωσε προς τιμή του την ημερομηνία των γενεθλίων του (2 Απριλίου 1805), για να γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου με σκοπό να εμπνεύσει στα παιδιά την αγάπη για το διάβασμα!
Επαγγελματικά λοιπόν η ιστορία του είχε χάπι εντ σαν τα παραμύθια του. Στην προσωπική του ζωή ήταν ατυχήσας, οι βιογράφοι του λένε ότι δεν είχε ποτέ καμία σεξουαλική εμπειρία, γιατί όσες ερωτεύτηκε τον τάισαν χυλόπιτα και εκείνος ήθελε οι επαφές του να είναι με εκείνη που θα αγαπούσε και θα τον αγαπούσε και θα μένανε μαζί για πάντα!
Πραγματικά ρομαντικός, το ήθελε το παραμύθι του!
Είχε έρθει και στην Ελλάδα μας το 1841 με το πολεµικό ατμόπλοιο «Λεωνίδας» που κυκλοφορούσε µε γαλλική σηµαία. Στο ιστορικό μυθιστόρημά του «Το νησί πέρα από την Ακτή» περιγράφει την πρώτη εικόνα που αντίκρισε από το πλοίο ως εξής: «Ο Υµηττός και το Πεντελικό έκλειναν το τοπίο, που ήταν ξερό και άγονο». Τα καλύτερα δηλ! Όμως, όσο καιρό έμεινε στην Αθήνα, ανέβαινε κάθε μέρα στην Ακρόπολη, είτε με ήλιο είτε με βροχή. Οπότε, touché, που θα λέγανε και οι φίλοι μας οι Γάλλοι!
Επισκέφθηκε και τα κοντινότερα χωριά της Αττικής, το Μαρούσι και την Κηφισιά και μάλιστα τα ανέφερε στο βιβλίο του «Το Παζάρι ενός ποιητή», στο οποίο περιγράφει τις εμπειρίες του από την παραμονή του στην Αθήνα!
Πέθανε σε ηλικία 70 ετών όντας διάσημος, πέφτοντας από το κρεβάτι του και χτυπώντας σοβαρά, επιβεβαιώνοντας την παροιμία ή από πέσιμο ή από… ε, το άλλο!
[η εικόνα είναι από το σάιτ: socialpolicy.gr]
About Author

