Χόρχε Λουίς Μπόρχες|Μαθαίνεις…

Μαθαίνεις 

 Μετά από λίγο μαθαίνεις 

την ανεπαίσθητη διαφορά 

ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι 

και να αλυσοδένεις μια ψυχή. 

Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι 

Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια 

Και αρχίζεις να μαθαίνεις 

πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια 

Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις 

Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου 

με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα 

Με τη χάρη μιας γυναίκας 

και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού 

Και μαθαίνεις να φτιάχνεις 

όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα, 

γιατί το έδαφος του Αύριο 

είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια 

…και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο 

να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής. 

Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις… 

Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου 

μπορεί να σου κάνει κακό. 

Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ 

Αντί να περιμένεις κάποιον 

να σου φέρει λουλούδια 

Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις 

Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη 

Και ότι, αλήθεια, αξίζεις 

Και μαθαίνεις… μαθαίνεις 

…με κάθε αντίο μαθαίνεις 

 Τάδε έφη, ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες που γεννήθηκε σαν σήμερα στις 24 Αυγούστου! Παρθένος στο ζώδιο δηλαδή, και μάλλον όχι μόνο εκεί, ξεκίνησε το λογοτεχνικό του ταξίδι ως ποιητής. Αποκαλούσε τον εαυτό του ποιητή, οι υπόλοιποι τον αποκαλούμε έναν από τους πιο σημαντικούς λογοτέχνες του 20ου αιώνα και ας μην πήρε ποτέ το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Αυτή ήταν η συνέπεια που δεν πήρε θέση και το παιξε Ελβετία, στις στρατιωτικές δικτατορίες της Αργεντινής, Χιλής, Ουρουγουάης και όπου αλλού.

Δίδαξε σε πανεπιστήμια των Γιουνάιτεντ Στέιτς οφ Αμέρικα, αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου και εν τέλει, το 1965, πέρα από την αναγνώριση του κοινού, πήρε και μια τιμητική διάκριση από ολόκληρη Ελίζαμπεθ Β, την Κουίν οφ Γιου Κέι!

Το 1968, σε ηλικία 68 ετών, είχε χάσει το 68% της όρασής του, ok το ποσοστό το βγαλα από το κεφάλι μου, η αλήθεια είναι ότι είχε χάσει εντελώς την όραση του, λόγω του γλαυκώματος που είχε.

Σε αυτήν την ηλικία, η 90χρονη μητέρα του, κυρία Σουάρες, η οποία ήταν εμ, χμ κάπως καταπιεστική θα μπορούσε να την πει κανείς καθ΄ολη τη διάρκεια της κοινής τους ζωής, τον πίεσε να παντρευτεί, διότι πότε θα δει η γυναίκα ένα εγγονάκι οέο;

Του διάλεξε μια γυναίκα λοιπόν, γιατί οκ, δεν ήταν ακόμα ώριμος να διαλέξει μόνος του και όπως και να το κάνουμε η μανούλα ξέρει πάντα καλύτερα και η τυχερή ήταν η χήρα ΄Ελσα -συνωνυμία με αυτή του Φρόζεν- Αστέτε Μιγιάν.

Τώρα οι φήμες λένε ότι ο γάμος αυτός ήταν για τα μάτια του κόσμου και ότι ποτέ δεν της πέταξε τα μάτια έξω, σίγουρα δεν την πρόσεχε σαν τα μάτια του και ok ok, σταματώ!

Η ποίηση ήταν η μεγάλη του αγάπη και ειδικά όταν τυφλώθηκε εντελώς, της αφοσιώθηκε γιατί μπορούσε να την απομνημονεύσει. Αυτά για την προσωπική του ζωή. Στην επαγγελματική διέπρεψε, όπως είπαμε και στην αρχή.

Η αλήθεια είναι ότι η ποίηση είναι έρωτας και αυτό αποδεικνύεται ότι είναι και η νούμερο 1 ανάρτηση σε επισκεψιμότητα του blog!

Παραθέτω μερικά ακόμα από αυτά που χει γράψει και έχω ξεχωρίσει και σίγουρα τα χει πάρει και το δικό σου αυτί / μάτι!

«Να κοιμάσαι ευτυχισμένος. Να εκπέμπεις αγάπη. Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί» 

 «Να είμαι μαζί σου και να μην είμαι μαζί σου είναι ο μόνος τρόπος που έχω για να μετρώ τον χρόνο» 

«Εγώ δεν μιλάω ούτε για εκδίκηση ούτε για συγχώρεση, η λήθη είναι η μόνη εκδίκηση και η μόνη συγχώρεση» 

 «Πάντα φανταζόμουν τον παράδεισο σαν ένα είδος βιβλιοθήκης»

«Κάθε ζωή διαμορφώνεται από μια μοναδική στιγμή, τη στιγμή που ο άνθρωπος συνειδητοποιεί, μια για πάντα, ποιος είναι»

«Χτίζεις στην άμμο και χτίζοντας και ξαναχτίζοντας κάνεις την άμμο πέτρα». 

Θα κλείσω με αυτό, το οποίο είναι πολύ βαθύ… Τόσο μεγάλο νόημα κρυμμένο σε μια μικρή τοσοδούλα φράση!