Δέκα αγαπημένες μου ταινίες! Part 1 - Νουαζέτα με φουντούκι και καραμέλα

Μοιραστείτε το :

Οι ταινίες που μ’ αρέσουν είναι άπειρες. Αγαπώ τον κινηματογράφο, τα θερινά σινεμά δε, τα λατρεύω!

Βλέπω αμερικάνικες, χολυγουντιανές, ευρωπαϊκές ταινίες, παιδικές, της Pixar, Disney κλπ, κωμωδίες, δράματα, ψυχολογικά θρίλερ, περιπέτειες, τα πάντα -όλα.

Οι αγαπημένες μου ταινίες είναι οι ρομαντικές κομεντί, αλλά παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον και την υπόλοιπη γκάμα. Μόνο τα σπλάτερ δε μου αρέσουν, παρόλο που έχω παρακολουθήσει κι από αυτά.

Ας ξεκινήσουμε με μια πρώτη δεκάδα που μου ήρθε στο μυαλό. Οι ταινίες αυτές, δεν είναι ούτε βάσει σπουδαιότητας, ούτε με χρονολογική σειρά, ούτε με σειρά προτεραιότητας, ούτε υπάρχει κάποια άλλη λογική σειρά. Τις έγραψα όπως ερχόντουσαν στο μυαλό μου -όσο μου έχει απομείνει- και δεν υπαρχει, μη ψάξεις να βρεις δηλαδή, καμία συνοχή.

Έχω και περισσότερο αγαπημένες, αλλά θα περιμένουν την επόμενη δεκάδα σε επόμενη ανάρτηση για να καταγραφούν. Μήπως να κάνω και ξεχωριστή στήλη, δεν ξέρω.

Λοιπόν, ξεκινάμε!

Το Ημερολόγιο

Είναι η πρώτη ταινία που μου έρχεται στο μυαλό, όταν με ρωτάνε «ποια είναι η αγαπημένη σου ταινία».

Ρομαντική, ιστορία αμοιβαίας αγάπης (κι έρωτα, μην τον προσπερνάμε και μην τον συγχέουμε με την αγάπη) που ξεπερνάει όλα τα εμπόδια, ταξικά, οικογενειακά, τοπικά, χωροχρονικά, κλπ.

Η ταινία διαθέτει μία αξεπέραστη σκηνή φιλιού στη βροχή κι ένα λαμπερό ζευγάρι πρωταγωνιστών με φοβερή χημεία, που μετά την πρώτη αντιπάθεια που ένιωσε ο ένας για τον άλλο, τα φτιάξανε και στην πραγματικότητα, κι αν με ρωτάς, εγώ τους ήθελα μαζί για πάντα, όπως στην ταινία, αλλά ο Ryan παντρεύτηκε την Eva Mendes.

Όχι, ότι η Eva του κακοπέφτει, δεν είναι σέξι κι όποιος αντέξει, αλλά στον Ryan ταίριαζε ένα γλυκό κι όμορφο κορίτσι δίπλα του, όχι μια φαμ φατάλ, γυναικάρα.

Crazy– stupid –love

Αυτή μου ήρθε τώρα επειδή έγραφα για τον Ryan. Σε αυτήν την ταινία πρωτοείδαμε το κορμί του και μας έπεσε το σαγόνι, όπως και της συμπρωταγωνίστριας του Emma Stone που αναφώνησε όταν τον είδε χωρίς την μπλούζα του: «it’s like you are photoshopped». Και με την Emma, μου ταιριάζει περισσότερο, απ’ ότι με την Eva, ας ξανασχολιάσω τα προσωπικά του ανθρώπου.

Που λέτε, σ’ αυτήν την ταινία που αντιγράφει τη ζωή, βλέπουμε ότι ένας «παίκτης» (γυναικάς), αν ερωτευτεί, θα κάνει σχέση. Δεν κάνει σχέση κι είναι δεσμοφοβικός και έχει άλλες προτεραιότητες τώρα και πολλή δουλειά και καθόλου χρόνο για σχέση κλπ, μέχρι να ερωτευτεί. Αν ερωτευτεί, 180 μοίρες στροφή. Να περάσω και το μήνυμά μου!

Μ’ αρέσουν κι ο Steve Carell κι η Julia Moore, οπότε κι αυτοί στα συν της ταινίας.

La La Land

Ryan, Ryan! Πάλι με την Emma σε μιούζικαλ αυτήν τη φορά. Ένας μουσικός της τζαζ και μια σερβιτόρα που θέλει να γίνει ηθοποιός ερωτεύονται και προσπαθούν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Μουσικόχορευτική ταινία, ωραία εικόνα, ωραίο πρωταγωνιστικό ζευγάρι, με τρελή χημεία.

Το λάτρεψα, με ταξίδεψε, αλλά μου το χάλασε στο τέλος. Θα μου πεις, επειδή εσύ θες σώνει και ντε happy end, πρέπει όλες οι ταινίες να μη σου χαλάνε χατήρι;

Όχι ρε παιδί μου, απλώς δεν κατάλαβα για ποιο λόγο, ποιο ήταν το τόσο μεγάλο πρόβλημα που έπρεπε να τελειώσει έτσι. Εγώ στενοχωρέθηκα. Δηλαδή, αυτή πήγε Παρίσι και μέσα σε δύο χρόνια, εκτός από το να γίνει διάσημη, γνώρισε κάποιον άλλο, της έκανε κλικ, παντρεύτηκε κι έκανε και παιδιά; Θα μου πεις, όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος. Πάσο, αλλά εμένα το τέλος με τσάκισε γιατί είμαι και συναισθηματική και δε θέλω και πολύ.

Ο κύκλος των χαμένων ποιητών

“Oh captain! My captain!” υπάρχει κανείς που δεν το έχει ακουστά; Κανείς. Μόνη μου ρωτάω, μόνη μου απαντάω.

Από κει μάθανε οι περισσότεροι και το “carpe diem”. Κλάμα τρελό, ένα τσούρμο ταλαντούχοι νέοι ηθοποιοί που από την ταινία αυτή κι έπειτα έγιναν περιζήτητοι αστέρες του Χόλιγουντ, κι ένας μοναδικός Ρόμπερτ Ουίλιαμς στον κυρίως πρωταγωνιστικό ρόλο του καθηγητή που ακολουθούσε ένα αντισυμβατικό στυλ διδασκαλίας σε μαθητές καλών και συντηρητικών οικογενειών και τους παρότρυνε να πάνε κόντρα στο κατεστημένο και να απελευθερώσουν τις καταπιεσμένες επιθυμίες τους.

Δε βγήκε άνθρωπος από την κινηματογραφική αίθουσα χωρίς δάκρυα στα μάτια του.

American History X

Τα «Μαθήματα Αμερικάνικης Ιστορίας» πήραν διθυραμβικές κριτικές από κοινό και κριτικούς κι ο πρωταγωνιστής, Edward Norton, κέρδισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ.

Υποδυόταν ένα ρατσιστή φιλοναζί που μπήκε φυλακή, επειδή σκότωσε δυο μαύρους. Στη φυλακή, σε μία από τις σκηνές που κόβουν την ανάσα, τον βίασαν, και μέχρι να αποφυλακιστεί έχει αλλάξει απόψεις και αφήσει πίσω στο παρελθόν του τα ναζιστικά του αισθήματα. Ωστόσο, όταν αποφυλακίζεται βλέπει τον μικρό του αδερφό να οδεύει στα δικά του προηγούμενα χνάρια μίσους.

Trainspotting

Με στιγμάτισε, όταν την είδα. Είναι η number 1 ταινία μου από τα ’90s.

Μου σύστησε τον Ewan McGregor, που έκτοτε, δεν έχει κάνει ούτε μία ταινία που να μη μου αρέσει, έχω χορέψει το «Born Slippy» κι έχω χρησιμοποιήσει το μότο κατατεθέν της ταινίας: «Choose life» («Διάλεξε ζωή, διάλεξε δουλειά, διάλεξε καριέρα, διάλεξε οικογένεια, διάλεξε μια μεγάλη κωλοτηλεόραση»).

Έτσι ξεκινάει κι η ταινία με τον Ewan να τρέχει και να λέει τον παραπάνω μονόλογο

Η ταινία που αφορά μία παρέα ετερόκλητων ανθρώπων που κάνουν ναρκωτικά και τον κύριο πρωταγωνιστή της που θέλει να απεξαρτηθεί από την ηρωίνη και να βάλει τη ζωή του σε σειρά, αλλά του είναι εξαιρετικά δύσκολο λόγω του περιβάλλοντος του και τα άτομα που συναναστρέφεται, έχει σκηνές καταθλιπτικές και σκληρές (μία απο αυτές είναι εκείνη με το μωρό) μπερδεμένες με μαύρο χιούμορ και καταπληκτικές ερμηνείες απ’ όλο το καστ των ηθοποιών.

Requiem for a dream

Το κινητό μου χτυπούσε για χρόνια με τον ήχο από το soundtrack της ταινίας. Darren Aronofky, καταπληκτική σκηνοθεσία, καταπληκτικές ερμηνείες από Jared Letto και Jennifer Connely, η δε, Ellen Burstyn, που έπαιζε τη μαμά που είχε κόλλημα με τα σκευάσματα αδυνατίσματος ήταν υποψήφια για Οσκαρ καλύτερης Ηθοποιού. Η ταινία ασχολειται κυρίως με τον εθισμό στα ναρκωτικά, αλλά και κάθε είδος εθισμού, στην τηλεόραση που έχει τη δύναμη να σε καταστρέψει, στα διάφορα σκευάσματα και την κατάρρευση που είναι φυσικό ακόλουθο των εξαρτήσεων.

Οι πρωταγωνιστές επιλέγουν να αφεθούν στη χρήση ναρκωτικών ουσιών που προσωρινά τους προσφέρoυν την πιο γλυκιά ψευδαίσθηση και στο τέλος οδηγούν στην καταστροφή τους.

Η ταινία σόκαρε κι εντυπωσίασε, όσο καμιά άλλη με σχετική θεματολογία.

P.S. I love you

Αισθηματική δραματική κομεντί, με την πρωταγωνίστρια να έχει χάσει τον αγαπημένο της (τον υποδύεται ο λατρεμένος μου Gerard Butler) και να τον θρηνεί κλεισμένη σπίτι της. Μέχρι που ο ταχυδρόμος χτυπά την πόρτα της δυο φορές -όχι αυτό είναι από άλλη ταινία :Ρ – τέλος πάντων, βρίσκει στο γραμματοκιβώτιό της την ημέρα των γενεθλίων της γράμμα από τον Gerry, τον αγαπημένο της, που έχει πεθάνει, λέμε.

Ο άνθρωπος της έγραψε μια σειρά από γράμματα, πριν πεθάνει, στα οποία της δείχνει πώς ν’ αντιμετωπίσει το πένθος που θα ακολουθήσει όταν εκείνος «φύγει» και της ζητάει να κάνει μια νέα αρχή.

Εκείνη, από τη μία λαχταράει για το επόμενο γράμμα του, από την άλλη συνειδητοποιεί και το τελεσίδικο της κατάστασης και προχωράει εν τέλει στη ζωή της. Με αυτήν την ταινία, ταξιδεύουμε και μέχρι την Ιρλανδία, την οποία αγαπώ και θέλω να επισκεφθώ μια μέρα.

Hungover 1

Πόσο γέλασα, μα πόσο γέλασα με το πρώτο. Να ‘ναι καλά όλο το καστ, ηθοποιοί, σκηνοθέτες κλπ, το γέλιο που έκανα, δεν έχει ματα-ξανα-υπάρξει (έχει, απλά δίνω έμφαση τώρα!)!

Αναφέρομαι στο πρώτο, γιατί όσον αφορά στα σίκουελ, τα οποία επίσης είδα, ok, ήταν λίγο ξαναζεσταμένο φαγητό, ήξερα τι να περιμένω λίγο- πολύ.

Μια παρέα κολλητών πάνε στο Las Vegas για το bachelor party ενός από αυτούς. Σε αυτήν την ταινία, γίνεται το έλα να δεις. Ενδεικτικά θα αναφέρω ότι ξυπνάνε μετά το πρώτο τους βράδυ στο Las Vegas κι ο υποψήφιος γαμπρός έχει εξαφανιστεί, ο κουνιάδος του, ο απολαυστικός δικός μας Ζακ Γαλυφιανάκης είναι ελαφρώς, -βαρέως μάλλον- γιούχου, το δωμάτιο του πολυτελούς ξενοδοχείο είναι άνω κάτω, τίγρεις, κότες, ο Mike Tyson παρελαύνουν, του κολλητού του λείπει το δόντι και βασικά δε θυμούνται τίποτα για το τι προηγήθηκε της νύχτας που πέρασε!

Μου θυμίζει ελαφρώς, ελαφρώς όμως, κάτι δικά μας παλαβά σκηνικά σε διακοπές με τις κολλητές μου, με τρέλα και κορδέλα -μαμά, αν διαβάζεις, οι άλλες τα κάνανε όλα-. Την απόλαυσα από την αρχή ως το τέλος.

Dirty Dancing

Ax, Patrick, Patrick! Είχα αφίσα του από αυτήν την ταινία, μαζί με τον Σάκη Ρουβά και τον Τζιμ Μόρισον (ό,τι να ‘ναι, mix and match, πριν γίνει μόδα), πάνω από το κρεβάτι μου.

Ρομαντικό, σέξι, χορευτικό, ρυθμικό, ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!!

Καλοκαιρινοί έρωτες, “nobody puts baby in the corner”, μία πρωταγωνίστρια άγνωστη, και που οκ, ας είμαστε ειλικρινείς, θα μπορούσε να ήταν κι άλλη στη θέση της, ένα υπέροχο σάουντρακ. Από την άλλη, επειδή έχω υπάρξει ασχημόπαπο χάρηκα που η Grey, «κέρδισε» τον Swayze! Τουλάχιστον για ένα καλοκαίρι! I’ve Had The Time of My Life!