5+2 αγαπημένα παιδικά βιβλία|Εκδόσεις Μεταίχμιο

Έχω τόσα αγαπημένα βιβλία από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο. Και ενηλίκων και παιδικών. Τα παρουσιάζω στα σόσιαλ, λέω αργότερα ΘΑ τα ανεβάσω στο Blog μου, ε, και καταλήγω σαν τον γιο μου και τα “σε λίγο” που μου λέει όταν του ζητάω κάτι. Και όχι τίποτα άλλο αλλά θέλω να τα έχω όμορφα και ωραία και νοικοκυρεμένα! Κυρίως συγκεντρωμένα! Πάμε να δούμε 5 παιδικά βιβλία Ελλήνων συγγραφέων συν 2 ξένων, που ανήκουν στα αγαπημένα μου – μας-σας, αυτήν την περίοδο!

Ο Φοβητσιάρης γίγαντας

Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη, την ξέρετε την έκφραση;

Αυτό συμβαίνει και εδώ. Δυο παιδιά, ο Λαγόκαρδος και ο Ποντικόκαρδος πήγαν στο δάσος, είδαν τον γίγαντα, έτσι τεράστιο και διαφορετικό από εκείνους, φοβήθηκαν, του επιτέθηκαν και κατάφεραν να του σπάσουν το νύχι του μικρού του νυχιού, πριν το βάλουν στα πόδια!

Τον τρόμαξαν λοιπόν και έκτοτε εκείνος μούγγριζε και κοπανούσε το έδαφος, για να κρατήσει μακριά τους ανθρώπους!

Ακούγανε στο χωριό, το Φοβητσοχώρι με το όνομα, τα μουγκρητά και τα γρυλίσματα και δεν πλησίαζαν στο δάσος, εφόσον εκεί έμενε ο μοχθηρός γίγαντας!

Μέχρι που μια μέρα οι φωνές του γίγαντα έγιναν πιο δυνατές από το συνηθισμένο, κι οι κάτοικοι του χωριού, ο κυρ Τρεχάλας ο ταχυδρόμος, η κυρά Βιασύνη και οι υπόλοιποι θέλανε να εκκενώσουν το μέρος.

Ο γέροντας όμως του χωριού, αποφάσισε να πάει στο δάσος να δει τι συμβαίνει!

Εξαιρετικής αισθητικής, του δε πόιντ, με τα ωραία του τα μηνύματα τα χωρίς διδακτισμό και το ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΧΙΟΥΜΟΡ, το διακριτικό, όχι το κραυγαλέο το «τώρα σου λέω αστείο, γέλα»!

Η ζωή όλων μας θα είναι καλύτερη αν δεν έχουμε προκαταλήψεις και δε φοβόμαστε κάθε τι που δε μας μοιάζει.

Ιδανικά, θα ήταν φανταστικό αν δεν κρίναμε τον διπλανό μας από την εμφάνισή του.

Σε κάθε περίπτωση, ας είναι καθαρά τα «γυαλιά» που φοράμε όταν βγάζουμε τα συμπεράσματά μας για κάποιον κι όταν ερμηνεύουμε τη συμπεριφορά του, γιατί αν είμαστε προκατειλημμένοι, γινόμαστε εμείς οι κακοί. Αυτό στο αφενός.

Στο αφετέρου, όταν βάζουμε ταμπέλα σε κάποιον, μετά εκείνος «υποστηρίζει» την ταμπέλα αυτή, και έχουμε μια ωραία αυτοεκπληρούμενη προφητεία!

Α, κι ένα τελευταίο! Δεν μπορούμε να ζούμε συνέχεια με τον φόβο, έτσι δεν είναι;

Συγγραφέας είναι ο Δημήτρης Μπογδάνος και εικονογράφος η Κατερίνα Βερούτσου που είναι ζωγράφος, κι αυτό το κατάλαβα από τις εικόνες της, πριν διαβάσω το βιογραφικό της.

Πολλά συγχαρητήρια και στους δύο για το βιβλίο αυτό!

Από 3 ετών

Πώς είναι ο κόσμος

Νέα κυκλοφορία των Εκδόσεων Μεταίχμιο, που προσωπικά λάτρεψα!

Είναι ένα βιβλίο τέχνης,ποιητικό, φιλοσοφικό και αισιόδοξο, τόσο σε κείμενο όσο και σε εικονογράφηση.

Χωρίς να αψηφά ή να ωραιοποιεί τις δυσκολίες, χωρίς ροζ συννεφάκια, με την επίγνωση ότι η ζωή είναι δύσκολη αλλά ωραία! Και δεν τα έχει με άλλον!

Προχωράμε. Μπροστά. Συνεχίζουμε στον δρόμο μας!

Κείμενο: η πολυβραβευμένη (βραβείο Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, Έπαινος Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς κ.α.) Κατερίνα Ζωντανού

Εικονογράφηση: η επίσης πολυβραβευμένη Κέλλυ Ματαθία – Κόβο

Φτου ξελύπη

Μόλις το διάβασα και κλαίω… Συγκλονιστικό.

Η Νουρ από τη Συρία ήταν ένα παιδί με καθημερινότητα σαν αυτή των παιδιών μας.

Σχολείο, δραστηριότητες, παιχνίδι με φίλες, προπόνηση στο κολυμβητήριο.

Μία μέρα όμως θα βρεθεί να κολυμπάει τραβώντας μια βάρκα με άλλους ανθρώπους. Θα βρεθεί στη Μυτιλήνη μόνη, με την αδερφή της, τη γάτα της και ένα αδιάβροχο σακούλι στο λαιμό με τα “πιο πολύτιμα”. Οι γονείς της έμειναν πίσω στη χώρα τους.

Θα ανταμώσει ξανά με τους δικούς της και το κολύμπι θα γίνει οδηγός και το εισιτήριό της για την επιβίωσή της κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Είναι μια ιστορία για τα ασυνόδευτα παιδιά που κάνουν μια στάση στη χώρα μας. Με καλό τέλος. Ευτυχώς.

Πολλά τα μηνύματα… για το θάρρος, την δύναμη της αλληλεγγύης, του εθελοντισμού, του να μην τα παρατάμε και, το πιο σημαντικό: από τη μια στιγμή στην άλλη, κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να του συμβεί. Μπορεί να μας τύχουν καταστάσεις που δεν έχουμε επιλέξει, που δε φανταζόμασταν ποτέ να μας συμβούν.

Να χουμε ανοιχτά μάτια και ανοιχτές καρδιές!

Στο οπισθόφυλλο έχει έναν κωδικό που μπορούμε να σκανάρουμε και να βρούμε εκπαιδευτικό υλικό για το βιβλίο.

Συλλέκτης λέξεων
Πρόκειται για ένα διαμαντάκι, όπως άλλωστε, είναι όλα τα βιβλία του Πίτερ Ρέινολντς!
Οι λέξεις έχουν μεγάλη δύναμη.
Μπορούμε να πληγώσουμε κάποιον ή να τον κάνουμε ευτυχισμένο με τη σωστή επιλογή και χρήση λεξιλογίου!
Οι λέξεις προκαλούν συναισθήματα και σκέψεις, γίνονται πράξεις, εν τέλει, είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Ο Τζερόμ του βιβλίου είναι συλλέκτης. Συλλέκτης λέξεων.
Όταν η συλλογή του μεγάλωσε, άρχισε να τις οργανώνει σε ομάδες: «φανταστικές», «ποιητικές», κλπ.
Κάποια στιγμή εκείνες μπερδεύτηκαν και διαπίστωσε ότι κάνουν ωραίους συνδυασμούς!
Μαζί, δίπλα δίπλα, ήταν ακόμα πιο ενδιαφέρουσες, πιο ισχυρές!
Και μην ξεχνάμε ότι κάποιες είχαν μεγαλύτερη δύναμη από κάποιες άλλες!
 Στα συν και η σκούρα επιδερμίδα του Τζερόμ! Δεν έχει αφήσει τίποτα στην τύχη ο κ. Ρέινοντς!

Η Μίνα ανακαλύπτει ένα ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ
Αυτός ο νέος κόσμος είναι το νηπιαγωγείο που θα πάει για πρώτη φορά!
Και δε φτάνει που από μόνο του είναι μεγάλη αλλαγή γι όλα τα παιδάκια, και κάθε αρχή και δύσκολη, βάλτε κι ότι αυτό το σχολείο είναι σε μια ξένη χώρα!
Δεν ξέρει κανένα, δεν καταλαβαίνει τη γλώσσα, είναι όλα περίεργα!
Λογικό να αγχώνεται και να φοβάται η μικρούλα, παρ όλο που δεν το λέει!
Ευτυχώς που η δασκάλα είναι καλή και είναι παιδαγωγός με εν συναίσθηση, υπάρχει και ένα ωραίο αρκουδάκι στο χώρο που φαίνεται να θέλει αγκαλιά, και είναι επίσης και ένα γελαστό κορίτσι με αστείες φακίδες!
Με αυτήν τη σειρά!
Ε ΞΑΙ ΡΕ ΤΙ ΚΟ!
Το βιβλίο εστιάζει στα συναισθήματα και τις σκέψεις του παιδιού!
Η εικονογράφηση είναι ΜΑΓΙΚΗ, πλήρως εναρμονισμένη με το κείμενο.
Κάθε φορά που είμαστε έξω από τα νερά μας και είμαστε στρεσαρισμένοι, τα βλέπουμε όλα λίγο γκρι.
Όσο σιγά σιγά τα καταφέρνουμε και το ξένο γίνεται οικείο, όλο και περισσότερο χρώμα μπαίνει στη ζωή μας!
Στην αρχή τα όνειρα της Μίνας είναι ασπρόμαυρα αλλά κάθε μέρα που περνάει, προστίθεται χρώμα, μέχρι που…
Αφορά σαφώς το προσφυγικό, ΑΛΛΑ και κάθε νέα είσοδο κάπου, που οι άλλοι είναι ήδη ομάδα κι εμείς μονάδα.
Θέλω να ξαναπώ για την εικονογράφηση… Πόση ευαισθησία…

Η συγγραφέας Σάντρα Νιμπούρ – Ζίμπερτ είναι καθηγήτρια γλωσσικής εκπαίδευσης και αφηγηματικών τεχνών, και αυτό βγαίνει παραέξω!
Ο Λαρς Μπάους συνεργάζεται με μουσεία και εκδοτικούς οίκους. Εικονογραφεί κυρίως βιβλία γνώσεων και παιδικά βιβλία!

Το πείσμα ενός ιππότη

Έχω δηλώσει ότι η Ιωάννα Μπακιρτζή-Μπαμπέτα είναι από τις αγαπημένες μου συγγραφείς και θεωρώ εγγύηση να βλέπω το όνομά της σ’ ένα βιβλίο.

Ο Αρθούρος, το μικρό αγοράκι της ιστορίας, είναι ένας «ιππότης» που ξέρει τι δε θέλει.
Οκέι, όλα καλά ως εδώ. Όταν όμως από το πείσμα του δεν πίνει το γάλα του, δεν τρώει τα αγαπημένα του μπισκότα και χάνει τη βόλτα στο σούπερμάρκετ, γιατί δε θέλει να υποχωρήσει, αυτό, δεν μπορεί να είναι καλό, έτσι δεν είναι;
Μια μέρα που θα πάνε με την οικογένειά του εκδρομή στην εξοχή, θα συναντήσει ένα γαϊδαράκο με το δικό του πείσμα! Τι θα γίνει τότε;
Άλλο η επιμονή, άλλο το πείσμα! Άλλο να μην τα παρατάμε στην πρώτη δυσκολία και στο πρώτο «όχι» και άλλο να βγαίνουμε χαμένοι επειδή γινόμαστε…ξεροκέφαλοι!
Στο τέλος υπάρχουν πληροφορίες και συμβουλές για τους γονείς και εκπαιδευτικούς που έχουν πεισματάρικα παιδιά, από την Κατερίνα Καλλιακούδη, ψυχολόγο ψυχοθεραπεύτρια

Οι εικόνες είναι της Αιμιλία Κονταίου

Έχεις λίγο χρόνο;

Το βιβλίο που μου «σύστησε» τη Σοφία Δάρτζαλη…

Ένα βιβλίο γεμάτο συναισθήματα! Συγκινητικό, τρυφερό, κάθε φορά που το διάβαζα στη μικρή μου, φεύγαν δάκρυα γλυκιάς μελαγχολίας…

Το δώρο του παππού στο εγγόνι του την ημέρα που γεννήθηκε, ήταν ένα ρολόι κούκος! «Κούκου – κούκου», μετρούσε λεπτά, ώρες, στιγμές, τον χρόνο, στον οποίο το μωρό έγινε αγόρι, μετά άνδρας, παππούς.

Και ο κούκος πάντα μαζί του. Στις χαρές, στις λύπες, σε όλα.

Κάποια στιγμή ο κούκος βλέποντας τον άνδρα του να «μικραίνει» ολοένα και περισσότερο, αποφάσισε να σταματήσει να μετράει τον χρόνο, για να σταματήσει να μεγαλώνει ο άνθρωπός του. Μπορεί όμως να σταματήσει ο χρόνος;

Τι γίνεται μετά;

Η εικονογράφηση της Σάντρας Ελευθερίου είναι σε πλήρη αρμονία με το κείμενο της συγγραφέως. Δε θα μπορούσα να φανταστώ άλλου είδους εικονογράφηση ή εικονογράφο γι’ αυτό το βιβλίο.

Είναι μια ιστορία για τον κύκλο της ζωής, για την αρχή, το τελος και… τη συνέχεια, όπως λέει και στο οπισθόφυλλο. Γιατί, κάθε τέλος, συνοδεύεται από μία νέα αρχή.

Κάποιος μπορεί να το «χρησιμοποιήσει» για να μιλήσει στο παιδί για την απώλεια. Αφήνει μια γλυκιά αίσθηση το τέλος του βιβλίου και ένα χαμόγελο ανάμεσα στα δάκρυα.

About Author