Κορωνοκαλόκαιρο 2020!

Μπακ το μπέισις!  

Επιστρέψαμε από τις διακοπές μας, μαυρισμένοι, φΧαριστημένοι και …κουρασμένοι!

Οι Διακοπές άλλωστε, ποτέ δεν ισοδυναμούσαν με ξεκούραση στο δικό μου ρεπερτόριο!

Στα παλιά τα χρόνια, τα Π.Π. (Προ Παιδιών), διασκέδαζα μέχρι τελικής πτώσης και πήγαινα κατευθείαν από το όποιο λιμάνι /αεροδρόμιο βρισκόμουν, για δουλειά.

Στη Μ.Π. (Μετά Παιδιών) εποχή, που δεν μπορείς να ξεκουραστείς είτε κάνεις διακοπές, είτε δεν κάνεις, επιστρέφουμε μία μέρα νωρίτερα, ώστε να ανασυντάξουμε δυνάμεις και να πάμε στο γραφείο την επόμενη!

Τα τελευταία χρόνια ήμασταν μόνο κουρασμένοι και αδιακοπάριστοι.

Φέτος, αλλάξαμε παραστάσεις, ξεφύγαμε λίγο, δημιουργήσαμε -εύχομαι- όμορφες αναμνήσεις στα παιδιά μας!

Ναι, αυτό το παράδοξο καλοκαίρι, που είχε /έχει απ’ όλα, κυρίως άγχος και στενοχώρια για τα αυξημένα κρούσματα του Κορωνοιού, τους φυσικούς καταποντισμούς, τον Σουλτάνο που ας τον μαζέψει επιτέλους κάποιος, κι όλα αυτά που ο Μέρφι -κάπου εδώ είναι μια καλή στιγμή να σου πω ότι λογικά έχουμε μακρινή συγγένεια μαζί του- φρόντισε να μας προσφέρει, έτσι για το σασπένς, δεν κατάφερε να μας χαλάσει τις διακοπές!

Ταξιδέψαμε λάιτ, δεν κάναμε ολόκληρη μετακόμιση, δε βάλαμε τη σχάρα πάνω στο αμάξι -είπα σχάρα και σκέφτομαι παϊδάκια τώρα- με βαλίτσες, βαλιτσάκια και λοιπά συμπράγκαλα, δε δέναμε και δε σφίγγαμε με λουριά και σχοινιά και τέτοια και δεν είχα πάρει μαζί μας όλο το περιεχόμενο από τις ντουλάπες και των τεσσάρων μας!

Ήξερα ότι κατά βάση θα τη βγάζουμε με το μαγιό! Πήρα όμως μια λεκάνη κι ένα τάιντ για πλύσιμο στο χέρι.

Και όντως, έπλυνα κάποιες φορές στην αρχή αλλά γρήγορα μου είπα “άστα αυτά για τους Παρθένους, εσύ είσαι Ζυγός” κι αποφάσισα να μαζευτούνε τα άπλυτα να κάνουν παρέα μεταξύ τους, να μπούνε ωραιότατα στο πορτμπαγκάζ και να καθαριστούν στην Αθήνα, στο ωραιότατο πλυντήριο μας που θέλει αλλαγή γιατί σε κάθε πλύσιμο πλημμυρίζει ο τόπος -άλλο θέμα αυτό!  

Να σου πω τα χάιλαιτς των Διακοπών μας;

Θα τα πάρω με τη σειρά! 

Η καραμπολίτσα! 

Αρχικά, λίγο πριν φτάσουμε στον προορισμό μας, στα 100 μέτρα μιλάμε, εκεί που ήμασταν σταματημένοι με φλας αναμμένο για να περάσουμε απέναντι, ήρθε ένα τζιπ και έπεσε πάνω μας. Πάνω στο τζιπ έπεσε με τη σειρά του ένα άλλο αυτοκινητάκι κι έτσι ζήσαμε την πρώτη μας οικογενειακή καραμπολίτσα! 

Ο κύριος που οδηγούσε από πίσω, εκτός από απρόσεχτος ήταν κι αρκετά ευέξαπτος. Αντί να ζητήσει συγγνώμη, άρχισε να ουρλιάζει και με λεξιλόγιο που επιδεχόταν πασπαλίσματος μπόλικου πιπεριού!

Στάνταρ οπαδός του «η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα». 

Απευθυνόταν στον άντρα μου και αμ, εμ, χμ, όσοι με ξέρετε, καταλάβατε τι έπαθα. 

ΒΓΗΚΕ Ο ΧΟΥΛΚ από μέσα μου. 

Κανείς δεν πειράζει αυτούς που αγαπώ. Γενικά, αυτό. 

Ειδικά τώρα, τον άντρα μου, μόνο εγώ έχω το δικαίωμα να τον πρήζω /σκάω /κάνω / ράνω (αγαπημένη μου πεθερά που με διαβάζεις, τίποτα από αυτά δεν κάνω, αγάπη μόνο!) και κανείς, κανείς όμως, κανείς άλλος. 

Οπότε, επειδή ο άντρας μου είναι πολύ ήρεμος και ψύχραιμος, αποφύγαμε το ξύλο που σίγουρα σε άλλη περίπτωση θα έπεφτε, διότι ο κύριος ο άλλος, ήταν έξαλλος και μια ηρεμιστική ένεση αν την είχα, θα του την κάρφωνα με μεγάλη ευχαρίστηση. Στο μάτι.

Άνθρωπε του Θεού, εσύ ήρθες και έπεσες πάνω μας! Χελλόοουυ? Τα κοριτσάκια δε, που οδηγούσαν το αυτοκίνητο που έπεσε πάνω στο θυμωμένο κύριο, μιλιά δεν είχαν βγάλει. Και ήταν και τα μόνα που έπαθαν ζημιά.

Μπάι δε γουέι, κοπελιά που οδηγούσες το αυτοκίνητο του μπαμπά σου, εύχομαι α) ο μπαμπάς σου να είναι ζεν σαν τον άντρα μου κι ενήμερος ότι πήρες το αμάξι του και β) να μη σταματήσεις να οδηγείς μετά από αυτό, γιατί από μια παρόμοια κατάσταση απέκτησα τη δική μου φοβία με την οδήγηση.

Που λέτε, ο κύριος ούρλιαζε ότι θέλει να έρθει το περίπολο ίου ίου ίου, που βεβαίως να έρθει κύριε και να σε μπουζουριάσει και να συνεχίσουμε τον δρόμο μας!

Πράγματι, ήρθαν τα περίπολα, πληθυντικός αριθμός! Στην αρχή, ο κύριος αξιωματικός της ασφάλειας είπε ότι δε φταίμε και ηρέμησα αλλά η σύζυγος του ευέξαπτου κυρίου που μας τράκαρε, άρχισε τα «είστε από το τάδε τμήμα; Ξέρετε τον τέτοιο; Είμαι η συννυφάδα του, η Δείνα Δηθενίδου». 

Αρχίζω να ξαναπαθαίνω με τα «ξέρεις ποια είμαι εγώ κι η σκούφια μου από που κρατάει» αλλά πιο πολύ όταν ο αστυνομικός που τον λέγανε «Ρίζο κι όπως θέλω τα γυρίζω», άρχισε να μας λέει ότι δεν έπρεπε να σταματήσουμε εκεί που σταματήσαμε κι ας μην απαγορεύεται, κι ότι κανονικά έπρεπε να πάμε από την άλλη πλευρά για να κατέβουμε και σλοόουλι σλόουλι να προσπαθεί να μας ρίξει λίγο, μια σταλιά φταιξιματάκι. 

Έτσι μου φάνηκε δηλαδή! Μπορεί να κάνω και λάθος! Αν τον παρεξήγησα, όταν είπε «και υπάρχει πιο κει, ένα σήμα που λέει σούξου μούξου μανταλάκια» ζητώ συγγνώμη! 

• Πού είναι αυτό το σούξου μούξου μανταλάκια σήμα, κύριε όργανο της ασφάλειας; Ρωτάει ο Σύζυγος.  
• Να εκεί, στα 200 μέτρα
• Να πάμε να το δούμε.

Μην τα πολυλογώ, πήγαμε, είδαμε περιμετρικά όλα τα σήματα της περιοχής, άνοιξε κι ο άλλος αστυνομικός το βιβλίο με τον Κ.Ο.Κ. κι αποδείχθηκε μπάι δε μπουκ και με τον Νόμο, ότι ναι, είμαστε αθώοι γιατί δε μας απαγορεύει τίποτα και πουθενά, να στρίψουμε εκεί που περιμέναμε για να στρίψουμε, σταματημένοι με φλας με τη διακεκομμένη γραμμή κάτω. 

Κάναμε κι ένα αλκοτέστ μπας και, αλλά δεν.

Οπόταν, στρίψαμε επιτέλους στην επίμαχη στροφή και φύγαμε αφήνοντας πίσω περιπολικά, τρακαρισμένα οχήματα και ασφαλιστικές, χωρίς καμία αξίωση. Εμείς θέλαμε απλώς να ξεκινήσουν οι διακοπές μας! 

Ο Μύλος του Φλέβα! 

Με το που στρίψαμε, στο επόμενο πεντάλεπτο, φτάσαμε στο κατάλυμά μας, τον Μύλο του Φλέβα στη Λούτσα Πρεβέζης, το οποίο διέθετε κι εσωτερικό parking και πολύ χαρήκαμε που παρκάραμε με τη μία!

Με το που κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο, ξέχασα αμέσως την ταλαιπωρία των προηγούμενων ωρών.

Νόμιζα θα δω ένα απλό, κλασσικό ρουμς του λετ γιατί δεν το είχα γκουγκλάρει πριν το κλείσουμε.

Κι αυτό γιατί έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στη φίλη μου την Ανδριάννα που μας το πρότεινε! (και ήμουν σίγουρη ότι θα το έχει έλεγξει ο άντρας μου!)

Το μόνο που είχα ζητήσει ήταν να είναι πάνω στην παραλία.

Πράγματι, στα 20 μέτρα από το διαμέρισμά μας, βρισκόταν η θαλασσάρα κι η παραλιάρα της Λούτσας -Βράχου! Τοπ παραλία έτσι; Θα σου πω περισσότερα για εκείνη, μετά.

Όλα τ’ άλλα που αντίκρισα ήταν μπόνους!

Πανέμορφο μέρος! Πα νέ μο ρφο, καταπράσινο, με λουλούδια πολλά, χρωματιστά και φροντισμένα κι έξω από το διαμέρισμα μας και ολούθε – πανταχόθεν!

Ένα ποταμάκι έρρεε κατά μήκος των διαμερισμάτων και εκτός από την ομορφιά του, δρόσιζε τον τόπο!

Αυτό το ποταμάκι κατέληγε στην παραλία, κι απασχόλησε πολύ την κόρη μου και το ευχαριστώ, γιατί έτσι μπόρεσα να ξαποστάσω κι εγώ και ο σύζυγος, αλλιώς θα τη βγάζαμε ΜΟΝΟ μέσα στη θάλασσα, σαν ναυαγοί, σαν Ροβινσώνες.

Στον κήπο, υπήρχε το καφέ -μπαρ “funky pearl” που σέρβιρε καφέ, ουζάκι, ποτό και κοκτέιλ αλλά και σαλάτες, πίτσες, μπέργκερ, στα ωραιότατα ξύλινα τραπεζάκια και στις αιώρες!

Πολλά από αυτά τα παίρναμε στην ξαπλώστρα μας στην παραλία, τις οποίες είχαμε ρεζερβέ από την πρώτη μέρα έως και την τελευταία, εφόσον ήμασταν οι πρώτοι που κατεβαίναμε παραλία και σχεδόν οι τελευταίοι που φεύγαμε! 

Εξαιρετικής αισθητικής διακόσμηση, εναρμονισμένη με τη φύση, χρωματιστά φαναράκια κρέμονταν από τα δέντρα, κοχύλια υπήρχαν σε άλλα σημεία, κατασκευές με βότσαλα, τι να σας πω. Το λάτρεψα!

Στον ίδιο χώρο υπήρχε και μια μικρή, επίσης χρωματιστή, παιδική χαρά για τα πιτσινάκια!

Οι άνθρωποι που το έχουν, η κα Μαρία που μας χάρισε κι ένα βάζο με γλυκό του κουταλιού, ο κ. Δημήτρης, η Βικτωρία, είναι υπέροχοι!

Μου κάναν «κλικ» με την πρώτη ματιά, την πρώτη λέξη, την πρώτη χειραψία (και αντισηπτικό μετά, κορόνα βάιρους ιζ γουότσινγκ!). 

Πολύ βασικό κριτήριο η θετική ενέργεια.

Παλιά, δεν έδινα τόση σημασία. Τώρα, είναι το πρώτο που υπολογίζω.

Έχεις θετικά βάιμπς; Έλα με τη βάρκα μας. Δεν έχεις; Μην ενοχλείσαι, δε σε διώχνω, θα πάρω τα δικά μας κουβαδάκια και θα πάμε σε άλλη παραλία. 

Το διαμερισματάκι μας, στο οποίο πηγαίναμε μόνο για να πλυθούμε και να κοιμηθούμε τη νύχτα, ήταν, όπως κι όλα, δίχωρο με πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα, στην οποία ουδεπόποτε μαγείρεψα. 

Χρησιμοποίησα μόνο το μπρίκι,την τοστιέρα και το… ψυγείο που είχαμε γεμάτο με γάλατα, υλικά για τοστ, φρούτα και σοκολάτες. 

Τι άλλο διέθετε;

Τηλεόραση, την οποία τίμησα κάποια βράδια (ξαναείδα το «κοίτα ποιος μιλάει» με τον νεότατο Τραβόλτα και τη λατρεμένη Κίρστι Άλλεν)

Κλιματισμό

Πιστολάκι μαλλιών, που χρησιμοποίησα στη μικρή μου Ραπουνζέλ

Επιπλωμένη βεράντα με θέα στο βουνό, την Θάλασσα και τον κήπο, όλα μαζί, στην οποία ξεκινήσαμε να βλέπουμε μια καινούρια σειρά, το “That ‘70s Show” με τον Άστον Κούτσερ και την Μίλα Κούνις στο μακρινό 1998, τότε που δε φαντάζονταν ότι το 2020 θα ήταν παντρεμένοι με παιδιά!!

 Ο Ίλιγγος 

Κατά την ιατρική μου γνωμάτευση, η ένταση που είχε κρατήσει εσωτερικά ο σύζυγος από το τρακάρισμα, εξωτερικεύθηκε σε ένα ωραιότατο ίλιγγο.

Μιλάμε, να μην μπορεί να σταθεί όρθιος. 

Όχι ότι αγχώθηκα, μη φανταστείς, απλώς οι φίλοι μας δεν είχαν έρθει ακόμα, δεν ξέρω να οδηγώ, σίγουρα όχι το αυτοκίνητό του και οπωσδήποτε όχι σε αυτές τις στροφές, δεν ήξερα πού και σε ποιον να πάμε και Παναγίτσα μου, βόηθα. 

Και να παίρνουμε γιατρούς στο Καναλάκι και στην Πρέβεζα και να μη βρίσκουμε κανέναν και τηλεφωνικά ο καθένας να λέει τα δικά του φάρμακα κατά του ίλιγγου του αυτιού, που δεν ξέραμε χωρίς εξέταση αν ήταν το αυτί και τέτοια.

Αυτό το θέμα θα το προσπεράσω στο γρήγορο γιατί πραγματικά αγχώθηκα, δεν ήξερα τι να κάνω και πώς θα το αντιμετωπίσουμε.

Όταν ξύπνησε την επόμενη μέρα, ήταν καινούριος, του κουτιού. Το αφήσαμε πίσω μας και ξεκίνησαν οι διακοπές μας, μία μέρα αργότερα!

Παραλία Λούτσα Πρεβέζης

Κάθε πρωί σηκωνόμασταν στις 8! Χωρίς ξυπνητήρι, έτσι;

Ε, βέβαια εννοείται, αφού δεν είχαμε να πάμε σχολείο!

Θα ήθελα να σηκώνομαι στις 10 (ο φουντουκοπατέρας ξυπνάει αξημέρωτα) αλλά τα παιδιά, ό,τι ώρα και να είχαν κοιμηθεί το βράδυ, όσο και να είχαν κουραστεί παίζοντας, δεν κοιμούνταν περισσότερο, για κανένα λόγο!

Εν τω μεταξύ, επειδή δεν τα λες και ακριβώς αθόρυβα /λούτρινα κι επειδή όλο το υπόλοιπο συγκρότημα κοιμόταν και δε μας έφταιγε σε τίποτα, περνούσαμε πουρνό πουρνό το δρόμο και πηγαίναμε παραλία!

Είχαμε και τη διπλανή κυρία από τη Γερμανία που επέμενε να βάλει στην κόρη μας λαδάκι αγιασμένο «γιατί έχει πολλές φοβίες, φωνάζει το καημένο τα βράδια». 

-«Δεν έχει φοβίες η κόρη μου»

-«Το ακούμε να κλαίει και στενοχωριόμαστε…»

-«Μη στενοχωριέστε, απλώς το ένα βράδυ έπεσε από το κρεβάτι και…» 

-«Δύο βράδια έκλαιγε πάρα πολύ και για πολλή ώρα, το καημένο»

-«Ναι, ξέρετε…» ήθελα να της πω της άγνωστης τι έγινε και να δικαιολογηθώ αλλά δε με άφηνε, με διέκοπτε να πει το ποιήμα της

-«Έκλαιγε πολύ, βάλτε το λαδάκι, έχει φοβίες το παιδάκι». 

Δεν επέμενα άλλο, εκείνη ήξερε καλύτερα!

Οπότε με το άγχος της Μέρκελ δίπλα, με το που ξυπνούσαν παιδιά και πίνανε γάλα, μαγιό και βουρ παραλία!

Ήμασταν πάντα οι πρώτοι λουόμενοι! Πρώτοι πηγαίναμε, τελευταίοι φεύγαμε!

Στην παραλία τη βγάζαμε όλη μέρα!

Τα πρώτα δύο μεσημέρια, κάναμε απόπειρα να πάμε στο δωματιάκι μας, μήπως κοιμηθούν τα παιδιά που λογικά θα ήταν κουρασμένα. 

Όπως σωστά μαντέψατε, ουδέποτε κοιμήθηκαν. Διότι ο μεσημεριανός ύπνος των παιδιών είναι για να ξεκουράζονται οι γονείς κι ουχί τα παιδιά!

Τώρα κατάλαβα εντελώς γιατί η γιαγιά μου επέμενε να κοιμόμαστε τα μεσημέρια, όταν ήμασταν μικρά στο νησί μας τον Αη στράτη!

Επειδή λοιπόν δεν κοιμόντουσαν με τίποτα κι επειδή έσπαγαν τα νεύρα μας, σταματήσαμε να το προσπαθούμε!

Go with the flow που λένε! 

Παραλία και πάλι παραλία και ξάπλα στην ξαπλώστρα! 

Ξάπλα στην ξαπλώστρα;;;; 

Αμέ!! Απίστευτο κι όμως αληθινό! Δεν το περιμέναμε! Ήταν μια πολύ ωραία έκπληξη!

Το φουντούκι βρήκε αμέσως παρέα και ευτυχώς γιατί είναι σαν τη μαμά του, όταν εκείνη ήταν μικρή (μιλάω για τον εαυτό μου στο 3το ενικό, να το κοιτάξω!).

Χωρίς παρέα δυσκολεύεται να περάσει καλά.

Ήταν λοιπόν συνέχεια με τους καινούριους του φίλους, που μένανε και εκείνοι στο Μύλο του Φλέβα! 

Έχει και δυνατή φωνή, σε σημείο να αναρωτιέμαι αν πρέπει να ελέγξουμε την ακοή του, οπότε δε χρειαζόταν -που λέει ο λόγος- ούτε οπτική επαφή, ακούγαμε κι άρα ξέραμε κάθε στιγμή που βρίσκεται!

Η δε μικρή, πέρυσι ήταν γατζωμένη πάνω μας, αν και φορούσε τα μπρατσάκια της, τα οποία μας κάναν καινούριους σε κάθε της κίνηση. Τι να σας πω, όταν επιστρέψαμε από εκείνες τις “διακοπές” μοιάζαμε σαν να είχαμε παλέψει με αγριόγατες. Και να είχαν νικήσει εκείνες. 

Φέτος που είναι μεγάαααλο κορίτσι και έκοψε και την πιπίλα ακριβώς πριν φύγουμε διακοπές, έμαθε τα τουβλάκια και τη σανίδα και ήταν ανεξάρτητη – με εμάς δίπλα της- στη θάλασσα! 

Την προτελευταία μέρα, έμαθε κολύμπι χωρίς κανένα αξεσουάρ! Το μικρό μου γοργονάκι, τόσο μικρό!

Έλα, αφήστε με να κουκουβαγίσω λίγο! 

Και το αγόρι μου που συνεννοείτω και έπαιζε με εκείνα τα παιδιά, στα αγγλικά!

Την προηγούμενη σχολική χρονιά τα ξεκίνησε, και παρόλο που χάθηκαν τόσα μαθήματα, μπορούσε να συνεννοηθεί άνετα με λέξεις, κάποιες προτάσεις και παντομίμα.

Το παιχνίδι των παιδιών έχει κοινή γλώσσα άλλωστε! 

Γνώρισε κι ένα άλλο παιδί που του έμαθε και νέες λέξεις!

-μαμά, τι είναι τσόντα;

-τσάντα;

-τι τσάντα ρε μαμά, τσόντα

-εεε, όταν συμπληρώνουμε ένα κομμάτι ύφασμα ή αν για παράδειγμα μας πει ο φίλος μας ότι δεν του φτάνουν τα χρήματα, μπορούμε να πούμε ότι θα «τσοντάρουμε» εμείς και… πήγαινε παίξε με τα παιδάκια που μιλάτε αγγλικά!

ΝΕΤΙ;;!

Που λέτε, τη βγάζαμε όλη μέρα στη θάλασσα, εκεί κολυμπούσαμε, μαθαίναμε νέες λέξεις (!), παίζαμε, πίναμε μπίρες παγωμένες και μοχίτο και ντάκιρι, τρώγαμε φυστίκια, πατατακια, πίτσες και πατάτες τηγανητές, μαζεύαμε βότσαλα για κατασκευές!

Επίσης, ο κύριος με τους λουκουμάδες με τη ζάχαρη και τα ντόνατ σοκολάτας που διέσχιζε πάνω κάτω τουλάχιστον τέσσερις φορές την ημέρα την παραλία, πολύ φίλος μας! 

Ποταμός Αχέροντας! 

Έχω πάει πολλές φορές και σαν έξαλλο νιάτο και σαν πρώτες διακοπές με το τότε αγόρι μου και νυν σύζυγο και σαν μάνα δύο τέκνων! Όλες τις φορές μαγεύτηκα το ίδιο! 

Φέτος, τον σύστησα στα παιδιά μου! 

Στο ποτάμι ζήσαμε την περιπέτεια! Και μεταφορικά και κυριολεκτικά! 

Ως προς το μεταφορικό, τα φουντουκοκαραμελάκια και κολύμπησαν στα παγωμένα νερά και ιππασία κάνανε -κι εγώ!- και τροχαλία, δις και τρις και τους είπαμε και την ιστορία της μυθολογίας και λύσαμε και απορίες τύπου “προλάβατε τον οβολό, όπως είχατε προλάβει τις δραχμές”;

Ως προς το κυριολεκτικό, το ξέρετε το τραγούδι «σε παρέσυρε το ρέμα, μάνα μου δεν είναι ψέμα;».

Το φουντούκι παραλίγο να το παρασύρει η ορμή του ποταμού! Ήμουν πίσω του και τον άρπαξα με το αριστερό χέρι που είχε και άθικτα όλα τα νύχια -στο δεξί τα χω φάει όλα, μαμά Ρεγγίνα, πρέπει να επιληφθείς του θέματος! – και τον σήκωσα στον αέρα από την μπλούζα -και από το κρέας που είχα αρπάξει μαζί!

Ατρόμητα πάντως τα παιδιά μου στα διάφορα εξτρίμ σπορτς, δόξα τω Θεώ δεν πήραν από την κότα μανούλα τους!

Που ένα γενναίο πράγμα έχω κάνει μόνο, τότε που έχωσα τα χέρια μου στις τσέπες του αγνώστου που ψυχανεμίστηκα ότι είναι ο κλέφτης του κινητού μου και όντως ήταν! Κλικ εδώ, αν έχασες τη μία και μοναδική πράξη που δεν κότεψα! 

Που λες, μόνο για το ποτάμι, αφήναμε τη θάλασσα μπροστά από το «σπίτι» μας! Ούτε τα παιδιά θέλανε μετακινήσεις αλλά ούτε κι εμείς! 

Πάργα και Λευκάδα!

Δύο φορές κάναμε εξαίρεση και μετακινηθήκαμε στην όμορφη Πάργα, την οποία αγαπώ, να τη δούνε και τα παιδιά που οκ, θα προτιμούσαν να παίξουν στην παραλία! Αυτή είναι η αλήθεια!

Στο πρόγραμμα ήταν να βγάλουμε φανταστικές φωτογραφίες και να φάμε παγωτό. 

Κι αυτό κάναμε αλλά όχι με αυτήν τη σειρά!

Όπως λογικά φαντάζεστε, το παγωτό έπεσε πάνω στα ρούχα της μικρής και οι φωτό μας είναι όλες πασαλειματέ! 

Εκτός από την Πάργα, μετακινηθήκαμε και στη Λευκάδα γιατί

α) ήθελα να δω αν στέκει όρθιο ένα καλυβάκι που έχω από την πλευρά του παππού μου -η γιαγιά Αγιοστρατίτισσα, ο παππούς μου Λευκαδίτης και το άλλο ζεύγος παππουδογιαγιάς Μανιάτες, όλα μαζί στο μπλέντερ και έχεις το DNA μου-

και

β) εκεί έκανε διακοπές μια ινσταγκραμική φίλη, η Ραφαέλα Μπάρμπη (για περισσότερο από ένα χρόνο νόμιζα ότι το επίθετο της ήταν ψευδώνυμο επειδή εμφανισιακά είναι σαν την κούκλα!) που ήθελα να γνωρίσω κι από κοντά, όπως και δήποτε!

Τόσα πράγματα έχουμε πει μέσω οθόνης, είχε έρθει η ώρα να βρεθούμε και ιν ρίαλ λάιφ!

Κολλήσαμε και ταιριάξαμε και οικογενειακώς!

Κάντε αν θέλετε ένα κλικ να δείτε το κανάλι της στο YouTube!

Θα σας αφήσει με ένα γλυκό χαμόγελο! Εγγύηση! 

Επίσης, θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφέρω, μια ακόμα ινσταγκραμική φίλη, τη Φένια, η οποία έμενε τρία τέσσερα καταλύματα παραδίπλα μου και κολυμπούσαμε στην ίδια θάλασσα της Λούτσας – Βράχου! Κλικ στο Stylishkids_greece, αν σε ενδιαφέρει η παιδική μόδα!

Επίλογος!

Περάσαμε πάρα πολύ ωραία, παρόλες τις αναποδιές, κι αυτές που ανέφερα και μερικές ακόμα, όπως για παράδειγμα ότι τη δεύτερη μέρα έπεσε κάτω το κινητό μου και έσπασε η οθόνη. Αυτό έτσουξε λίγο, αλλά τόσο συχνά που το ρίχνω, κάποια στιγμή θα γινόταν κι αυτό!

Επίσης, τη μικρή την τσίμπησε μια σφίγγομέλισσα, ο γιος μου συγκάηκε από το μαγιό, (χρησιμοποίησα σχεδόν όλο το φαρμακείο που πήρα μαζί μου), σκουντούφλησα σε κοτρώνα μες τη θάλασσα και ξενυχιάστηκα, τσάμπα και το πεντικιούρ, τα κουνούπια ΛΕΦΟΥΣΙ, σαν καρτούν σύννεφο από πάνω μας, ξέβαψε η ροζ αντιηλιακή μπλούζα της κόρης μου πάνω στο αγαπημένο μου σορτσάκι, έσκασε το λάστιχο/ ζάντα και τέτοια που οδόλως μας χάλασαν τις διακοπές!

Με το λάστιχο /ζάντα ειδικά, με τον σύζυγο γελάσαμε πάρα πολύ και τα παιδιά, όπως θα δείτε στην εικόνα από κάτω, το καταδιασκέδασαν!

Τίποτα απ΄όλα αυτά δε μας ένοιαζε! 

Μόνο να μαστε καλά, μακριά από κορονωιούς και λοιπές αρρώστιες εμείς και οι αγαπημένοι μας! 

Όλα τ’ άλλα φτιάχνονται! 

Και του χρόνου ακόμα καλύτερα! 

Εύχομαι και εσείς αν πήγατε κάπου, να περάσατε ωραία, αν πάτε τώρα “καλές διακοπές” κι αν δεν τα καταφέρετε φέτος, εσείς να είστε καλά, και θα πάτε του χρόνου και του παραχρόνου και όλα τα υπόλοιπα καλοκαίρια!

Και μια ακόμα υπενθύμιση από αυτό το μικρό και ταπεινό Blog:

Να προσέχουμε να μην είμαστε ο ένας πάνω στον άλλον, πχ:

στις ουρές για τον Βέρτη, στα μπιτσόμπαρα, σε πάρτι των γνωστών ράπερ (Χαλκιδική, όπως λέμε γκέτο του Μπρονξ;) και συναυλίες,

να φοράμε τη μασκούλα μας, lets pretend we are super hero!

να πλένουμε τα χεράκια μας,

να μην τρώμε τα νύχια μας (για μια φίλη από το χωριό, λέω)

και να κρατάμε αποστάσεις!

Τα αζμπέτε, ας τα αφήσουμε για του χρόνου, πρώτα ο Θεός και το Σύμπαν! Εμείς μπορεί να είμαστε άφοβοι κι άτρωτοι αλλά κάποιος που μπορεί να συναναστραφούμε, φίλος, αδερφός, μπατζανάκης, άγνωστος Χ, να μην είναι!

Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού με υγεία!

About Author