Ένα φως για τη νύχτα – Εκδόσεις Ίκαρος

Το  βιβλίο «Ένα φως για τη νύχτα» της Marie Voigt, η οποία έχει κάνει και την παραμυθένια εικονογράφηση, απευθύνεται σε παιδάκια ηλικίας από τριών ετών κι άνω και το έχουμε αγαπήσει στο φουντουκόσπιτο!

Σε πρώτη ανάγνωση είναι ένα βιβλίο για να βοηθήσει τα μικρά μας να ξεπεράσουν τον φόβο τους για το σκοτάδι. Είναι σύνηθες στις μικρές ηλικίες να φοβούνται ότι στο σκοτάδι κρύβονται τέρατα, φαντάσματα, μπαμπούλες, τρομακτικές φιγούρες, τέλος πάντων.

Η Μπέτυ, το κοριτσάκι του βιβλίου, δεν το φοβάται, ο φίλος της ο Κόσμο όμως, μια ανησυχία την έχει κι εκείνη προσπαθεί να του τη διασκεδάσει δίνοντας του μιαν άλλη οπτική.

Του εξηγεί (για να τα ακούει κι η ίδια) ότι το σκοτάδι είναι πολύ χρήσιμο γιατί έτσι μπορούμε να βλέπουμε το φως και μπορούμε να κάνουμε παιχνίδια με τις σκιές! Άσε που μόνο όταν υπάρχει αυτό, μπορούμε να χαζέψουμε το όμορφο φεγγάρι στον ουρανό.

«Οι καρδιές μας σαν φωτίζουν, τα σκοτάδια εξαφανίζουν!», λέει σε κάποιο σημείο.

Όντως, το φως που έχουμε όλοι μέσα μας, μπορεί να κερδίσει όλους τους φόβους μας. Πρέπει να είμαστε θαρραλέοι όμως για να καταφέρουμε να το βγάλουμε στην επιφάνεια και επίσης πρέπει να έχουμε υπομονή.

Για να δούμε το φως στην άκρη του τούνελ, πρέπει να διασχίσουμε όλο το σκοτεινό και αγχωτικό τούνελ.

Και πράγματι, η Μπέτυ με τον Κόσμο, κάνοντας μια διαδρομή σε απόλυτο σκοτάδι, βρέθηκαν σε ένα μαγικό λαμπερό μέρος που τους αποζημίωσε! Άσε που ευχαριστήθηκαν και γέμισαν ικανοποίηση ότι τα κατάφεραν μόνοι τους.

Αυτά σε πρώτη ανάγνωση.

Σε δεύτερη ανάγνωση, πιστεύω ότι η Marie Voigt απευθύνεται (και) στους μεγάλους που φοβούνται το “σκοτάδι” μεταφορικά, το άγνωστο, το καινούριο.

Θεωρώ άλλωστε ότι όλα τα παιδικά βιβλία εκτός από τα προφανή που λένε, έχουν και μηνύματα πίσω από τις λέξεις που απευθύνονται στους γονείς ή σε όποιον μεγαλύτερο τα διαβάζει.

Στο “Ένα φως για τη νύχτα” πρόσεξα ότι η Συγγραφέας δεν αφιέρωσε το βιβλίο της στα παιδιά της (ή στα ανίψια της ή στους γονείς της), όπως συνηθίζουν οι συγγραφείς παιδικών βιβλίων, αλλά σε κάποιον Scott Dinsmore.

Αυτό μου έκανε εντύπωση και ψάχνοντας να δω ποιος είναι ο αποδέκτης της αφιέρωσης, έμαθα ότι ήταν ιδρυτής του «Live your legend» ενός οργανισμού που πρέσβευε ότι you are Not Too Old to Change Direction. Αυτό σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει ότι ποτέ δεν είναι αργά για να κυνηγήσεις τα όνειρά σου, ποτέ δεν είναι αργά για να γίνεις ευτυχισμένος.

Αυτό όμως δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται, έτσι δεν είναι;

Πόσοι έχουμε όνειρα και φιλοδοξίες αλλά φοβόμαστε να αφήσουμε το σιγουράκι μας και να πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, όπως πήγε κι η Μπέτυ με τον Κόσμο στο βιβλίο;

Χρειάζεται θάρρος για να αντιμετωπίσουμε ό,τι δε γνωρίζουμε κι άρα μας φοβίζει.

Ποτέ δεν είναι αργά για αλλαγή, που έλεγε κι ο Scott Dinsmore, αλλά οι άνθρωποι έχουμε μια φυσική ροπή στο «resistance to change», που έκανα μια φορά κι έναν καιρό στο μάθημα του marketing, κι ο κύριος λόγος γι’ αυτό είναι ο φόβος για το άγνωστο κι έπειτα η έλλειψη αυτοπεποίθησης.

Αν είμαστε αρκετά γενναίοι για να το τολμήσουμε, στο τέλος θα ανταμειφθούμε με κάτι μαγικό, όπως κι οι ήρωες του παιδικού αυτού βιβλίου που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ίκαρος.

Από το οπισθόφυλλο:

Η Μπέτυ λατρεύει τη νύχτα, γιατί φέρνει μαζί της τις πιο όμορφες ιστορίες. Αλλά ο Κόσμο, ο Αρκούδος, φοβάται το σκοτάδι…

Ακολούθησέ τους καθώς ανακαλύπτουν παρέα πως το σκοτάδι το χρειαζόμαστε για να βλέπουμε το φως και πως το φως που κρύβουμε μέσα μας, μας δίνει θάρρος για να ξεπεράσουμε όλους μας τους φόβους!