Χτυποκάρδια στο Beverly Hills (90210) - Νουαζέτα με φουντούκι και καραμέλα

Μοιραστείτε το :

Αν έκανες κλικ βλέποντας τον τίτλο, ήσουν κι εσύ στο κότερο των 90’s. Το «χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς» είναι η σειρά των νεανικών μας χρόνων, κομμάτι από εμάς και προσωπικά, πρέπει να είναι η πρώτη που παρακολουθούσα πιστά. Περίμενα με αγωνία το επόμενο επεισόδιο, ερωτεύτηκα πρωταγωνιστές και ακόμα και τώρα, αν την ώρα του ιντερνετοσέρφινγκ, περάσει κάποια είδηση γι’ αυτούς από μπροστά μου, θα τη διαβάσω.

Οι ήρωες της σειράς ήταν λυκειόπαιδα (τουλάχιστον στα πρώτα επεισόδια) που ζούσανε στο πλούσιο και ηλιόλουστο Μπέβερλι Χιλς. Στο πρώτο επεισόδιο, συστηθήκαμε με τα δίδυμα αδέρφια Μπρέντα και Μπράντον που είχαν έρθει από τη χιονισμένη ταπεινή Μινεσότα και προσπαθούσαν να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα που περιλάμβανε πολλούς καλο-κακομαθημένους συμμαθητές τους που μεγάλωναν στον αυτόματο, χωρίς γονείς, με πολλά χρήματα κι ελευθερία που είχε γίνει ασυδοσία, σε αντίθεση με εκείνους που ζούσαν σε ένα σπίτι με όρια και κανόνες και περιορισμένο μπάντζετ.

Τελικά έγιναν φίλοι με αυτούς τους συμμαθητές, τους βάλανε στο σπίτι τους, στο κρεβάτι τους, στη ζωή τους για τα καλά. Μαζί, αποφοίτησαν, σπούδασαν, πορεύτηκαν ενωμένοι ξεπερνώντας απιστίες, ναρκωτικά, εγκαταλείψεις, οικονομικές καταστροφές, θανάτους.

Που λες, εμένα μου άρεσε πολύ ο Ντίλαν, το «κακό» αγόρι με το σκίσιμο στο φρύδι, ο ελαφρώς αμίλητος, βαρύς κι ασήκωτος, ο ορισμός του cool!

Καλά, δεν πρέπει να πρωτοτυπούσα, γενικά οι «Ντίλαν» που σε έχουν στο τρέξιμο, είχαν και έχουν πέραση σε αυτή τη ζωή. Καμία σχέση με τους «Μπράντον», που σε έχουν στα ώπα ώπα.

Όχι ότι δε μου άρεσε ο Μπράντον, το καλό παιδί που μόνο το φωτοστέφανο του έλειπε, με τα γαλάζια κουταβίσια ματάκια του, το παιδί το προκομένο, ο καλός μαθητής, ο καλός γιος και αδερφός, ο «με το σταυρό στο χέρι», κατάλαβες, να σταματήσω τους επιθετικούς προσδιορισμούς.

Στην πραγματικότητα, αντικειμενικά ο Μπράντον ήταν κούκλος, μακράν πιο ωραίος από τον Ντίλαν αλλά οκ, πιο σιγουράκι – δεδομενάκι, ενώ ο άλλος σου ξεσήκωνε τις πεταλούδες για χορό στο στομάχι κι ας φώναζε ταλαιπωρία από μακριά. Πόσο βλαμμένες είμαστε ορισμένες γυναίκες ρε παιδί μου, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Τώρα, όσον αφορά στους υπόλοιποι άντρες της σειράς, χμ, υπήρχε ο Στηβ, που προσωπικά με τίποτα δε θα τον είχα μπόιφρεντ, κατευθείαν φρεντ ζόουν έρια. Στηβ, αν με διαβάζεις και πέσεις στον έρωτά μου, συγγνώμη προκαταβολικά για τη χυλόπιτα, γούστα είναι αυτά.

Τέλος, υπήρχε κι ο Ντέιβιντ! Οκ, αυτός ήταν πιτσιρίκι, όλες τον βλέπαμε σαν τον μικρό μας αδερφό. Βέβαια, ο Ντέιβιντ, όταν μεγάλωσε έγινε μεγάλο μανάρι, να τα λέμε κι αυτά, γι’ αυτό και κατάφερε την Μέγκαν Φοξ, τη θεάρα, που μπορούσε να έχει τον οποιονδήποτε, να θέλει αυτόν για σύζυγο και πατέρα των παιδιών της. Δεν το περίμενα Ντέιβιντ, δεν το είχα δει να έρχεται, πραγματικά στα σαραντατρία σου φυσάς!

Από γυναίκες, οι πρωταγωνίστριες της σειράς ήταν αδιαμφισβήτητα η Μπρέντα κι η Κέλλυ. Για πάρτη τους, η Μανίνα – Κατερίνα- Σούπερ Κατερίνα, (όποιος δεν ξέρει τι είναι αυτές οι τρεις λέξεις που μόλις έγραψα, σίγουρα δεν καταλαβαίνει περί τίνος πρόκειται σε αυτό το κείμενο) φιλοξενούσαν αρκετά debate του στιλ ποια προτιμάμε, με ποιανής το μέρος είμαστε, ξανθό ή μελαχρινό.

Ρόλο στη σειρά είχε και η κόρη του παραγωγού, αυτό για να δεις ότι το βύσμα δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό προνόμιο. Η «Ντόνα Μάρτιν γκραντσουέιτ», το λες όλο μαζί με μία ανάσα, ήταν η αιώνια παρθένα που τα είχε με τον Ντέιβιντ, πριν αυτός γίνει το μανάρι που αναφέραμε, και τον είχε στο άναψε σβήσε μέχρι να παντρευτούν, κάτι που τελικά, νομίζω, δεν έγινε ποτέ.

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε την Άντρεα την καλύτερη μαθήτρια και αρχισυντάκτρια της εφημερίδας του σχολείου, την οποία έπαιζε μια ηθοποιός που και ήταν πολύ μεγαλύτερη από το υπόλοιπο καστ και της φαινόταν. Αυτή έλιωνε για τον Μπράντον, αλλά εκείνος την έβλεπε φιλικά αν και έπαιξε ένα άκυρο σύντομο φλερτ μεταξύ τους.

Αυτοί ήταν το βασικό team, ωστόσο, υπήρχαν κι άλλοι αναπληρωματικοί και συμπληρωματικοί ρόλοι που σε κάποιες σεζόν ακουμπήσανε και το πρωταγωνιστικό στάτους.

Για παράδειγμα η Βάλερυ, που εμφανίστηκε όταν έφυγε για μια περίοδο η Μπρέντα, που ήταν μια όμορφη bitchάρα, αν και δεν ξέρω αν ήταν τελικά όντως τόσο “σκύλα” όσο θέλανε να την παρουσιάσουν, δηλαδή είδαμε και τις άλλες που δεν ήταν, πώς συμπεριφερόντουσαν.

Έπειτα ήταν η Κλαιρ, που θυμάμαι φίλους μου να λένε ότι αυτή ήταν η πιο όμορφη της σειράς. Εμένα δε με τρέλαινε τότε, κάτι έπαιζε με το βλέμμα της, αλλά μεγαλώνοντας, έπαθε «Ντέιβιντ», την είδα 40νταρα σε μια σειρά (το Boss) πρόσφατα και μου έφυγε το σαγόνι.

Θυμάμαι κι έναν ξυλοκόπο, αγόρι της Βάλερυ που όσες φορές τον έχω αναφέρει σε όσους τον έχω αναφέρει, κανείς δεν τον θυμάται και απορώ, αφενός δεν τον έβγαλα από το κεφάλι μου, αφετέρου, αντικειμενικά, πάντα αντικειμενικά, ήταν ο πιο όμορφος. Άραγε τον θυμάσαι εσύ που διαβάζεις τώρα το κείμενο;

Δεν ξέρω γιατί έπαιξε σε τόσο λίγα επεισόδια, πιθανά τον έφαγε η ζήλια ψώρα των άλλων. Ποιους άλλους θυμάμαι; Τον Νόα, έναν τύπο που έκανε σερφ στην παραλία, που είχε μεν το ίδιο θέμα με τα μάτια που είχε και η Κλαιρ, ήταν κούκλος δε, κι έναν Γάλλο που τα είχε φτιάξει η Μπρέντα μετά τον Ντίλαν και τη νίλα που της έκανε, που είναι ο ηθοποιός που έπαιξε τον σούπερμαν σε μια σειρά που έπαιζε το σταρ τσάνελ, αν δεν κάνω λάθος.

Είχα μεγάλο κόλλημα με τη σειρά, είχα τους πρωταγωνιστές σε αφίσες στον τοίχο, μάζευα φωτό, αυτοκόλλητα, βιβλιαράκια, «έντυνα» τα τετράδια με αυτούς κάνοντας κολάζ και τέτοια.

Κι όχι μόνο εγώ. Όλοι όσοι ήταν έφηβοι εικοσιπέντε χρόνια πριν, ήταν φανατικοί της σειράς.

Εκεί που ξενέρωσα και παίζει να ήταν η πρώτη ξενέρα της ζωής μου, ήταν όταν η Κέλλυ και ο Ντίλαν τα έφτιαξαν. Με τίποτα δεν το δεχόμουν, για πολλά χρόνια το κουβαλούσα βαρέως.

Πώς ήταν δυνατόν να το κάνει αυτό η Κέλλυ στην Μπρέντα.

Πώς ήταν δυνατόν να το κάνει ο Ντίλαν αυτό στην Μπρέντα.

Και πώς ήταν δυνατόν να συνεχίσουν μετά να «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα είμαστε». Πώς συνέχισαν μετά από τέτοια αλλαksοκwλιά, την οποία ακολούθησαν κι άλλες, βλέπε Μπράντον – Κέλλυ – Ντίλαν, να είναι μια παρέα αγαπημένη. Ειδικά για το δεύτερο τρίγωνο, σε πόσα επεισόδια είδαμε τα δύο αυτά αγόρια -best friends for ever, να πάλευουν να κερδίσουν την καρδιά της όμορφης Κέλλυς.

Τι δαχτυλίδια αρραβώνων μπαινόβγαιναν, τι λόγια αγάπης δώθε και κείθε, πίσω – μπρος, δεν μπορούσε να αποφασίσει η Κέλλυ, που λογικά ήταν ζυγός, και γενικά αν ήμουν η Μπρέντα, δεν ξέρω τι ψυχολογικά θα μου είχε αφήσει αυτή η φίλη που μου έκανε μπάχαλο τους δύο πιο σημαντικούς άντρες της ζωής μου (αν είχε πάρει και τον μπαμπά, θα τρίτωνε το κακό). Πρώτα η κολλητή της τα φτιάχνει με τον πιο σημαντικό πρώην της, μετά σειρά έχει ο αδερφό της και μετά και τους δύο μαζί γιατί δεν ήξερε που να αφήσει την μπίλια. Δηλαδή να θες να της συγχωρέσεις την προδοσία γιατί ok, ο έρωτας δε ρωτάει «τίνος είσαι εσύ» αλλά βρε Κέλλυ, αχ βρε Κέλλυ.

Γενικά θυμάμαι, ότι από κάποιο σημείο που άρχισαν να τα φτιάχνουν όλοι μεταξύ τους σε διάφορους συνδυασμούς και το ένα σοκ μου να διαδέχεται το άλλο, άρχισα λίγο να χαλιέμαι.

Και τώρα που είμαι μεγάλη, κι έχουν δει πολλά τα μάτια μου και οκ, δεν είμαι πια και ο ορισμός της αθώας περιστέρας, απόφοιτη από τις ουρσουλίνες, πάλι χαλιέμαι με κάτι τέτοια.

Τεσπά, για να ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας, από όλους αυτούς η μόνη που έκανε καριέρα και είναι κάτοχος δύο Όσκαρ Α γυναικείου ρόλου, είναι η Χίλαρι Σουάνκ που δεν ήταν καν βασική πρωταγωνίστρια. Πέρασε για ένα φεγγάρι από τη σειρά παίζοντας την ανύπαντρη μητέρα αλλά δε θυμάμαι το όνομα του ρόλου της κι ενώ είχε συμφωνήσει για να παίξει σε περισσότερα επεισόδια, τη διώξανε, γιατί προφανώς δεν τους έκανε και εκείνη την επόμενη χρονιά κέρδισε όσκαρ. Φάγανε τη σκόνη της.

Εντάξει, κι η Μπρέντα έπαιξε στις «μάγισσες» άκα “charmed”, πετυχημένη σειρά, με συμπρωταγωνίστρια την Αλίσα Μιλάνο, αλλά αυτό δεν το λες και τρελά πετυχημένη καριέρα. Η Κέλλυ έμαθα ότι χόρεψε στο “dancing with the stars” και μάλιστα έφτασε ως το τέλος, ο Στηβ έγινε στρίπερ στο Βέγκας, η Ντόνα έγινε μαμά, ο Μπράντον και ο Ντίλαν, το παλεύουν αλλά λίγα μέχρι στιγμής λίγα πράγματα έχουν πετύχει, η Άντρεα κάτι κάνει στο σωματείο των ηθοποιών κι ο Ντέιβιντ παντρεύτηκε την Μέγκαν, όπως είπαμε και στην αρχή.

Αυτά για το βασικό team!

Αν το βάλουν στην τηλεόραση σε επανάληψη, πιστεύω θα κάνει μεγάλη τηλεθέαση, εγώ τουλάχιστον, θα ήθελα αν είχα χρόνο να το βλέπω με πάθος. Εως τότε, υπάρχει και το γιου τιουμπ!