KAOS: Ο Τζεφ Γκόλντμπλουμ είναι ο Δίας και έχει πράγματι, θειική ερμηνεία
Θα μπορούσαμε εδώ, στην Ελλάδα, να το μεταφράσουμε Χάος, αλλά το αφήσαμε Κάος, με αγγλικό αξάν!
Τα πρώτα δύο επεισόδια με είχαν και δε με είχαν, κι εκεί που σκεφτόμουν να το παρατήσω, το τρίτο κέρδισε την προσοχή μου.
Πολλά τα κρυμμένα -ή όχι και τόσο κρυμμένα- νοήματα. Στην πλάκα άλλωστε, λέγονται οι πιοσοβαρές κουβέντες.
Δεν είναι σάτιρα, είναι μαύρη κωμωδία; Δεν ξέρω ακριβώς τι ταμπέλα να της βάλω.
Είναι η μυθολογία, η γνωστή του δωδεκάθεου με το παρεάκι του, σε μια ιδιαίτερη βερσιόν, υπερσύγχρονη, προχώ, με έξυπνες σκηνές, αλλά και κάποιες λίγο τραβηγμένες.
Κατά τη γνώμη μου. Προφανώς κατά τη γνώμη μου.
Λοιπόν, τι έχουμε εδώ;
Έχουμε τον ΑΠΙΘΑΝΟ Τζεφ Γκόλντμπλαμ του Τζουράσικ Παρκ που ζει με την γυναίκα του
-και αδερφή του, όπως βγαίνει η υποσημείωση, σαν να βλέπεις στόρι στο ίνσταγκραμ-
την Ήρα, σε ένα παλάτι που μοιάζει με το σπίτι της Μαρίνας Πατούλη και περνάει κρίση ηλικίας.
Είναι μεγάλο κάθαρμα, όπως μας ενημερώνει ο Προμηθέας και αντιλαμβανόμαστε πολύ σύντομα κι εμείς.
Ο Προμηθέας, πρωταγωνιστεί αλλά κάνει και την αφήγηση κοιτάζοντας την κάμερα κατάματα, εμάς δηλαδή, όπως ο Μπρους Γουίλις στο «Αυτός αυτή και τα μυστήρια» ή ο Μπέζος στο «Ευτυχισμένοι μαζί» ή ο Σπύρος Παπαδόπουλος, «τι έγινε ρε παιδιά», στους Απαράδεκτους!
Καταλάβατε!
Έχουμε τον Ποσειδώνα, που μοιάζει με τον Ντόντι Αλ Φαγιέντ, και που αναγκάζεται από τον Δία να αφήσει τη θαλαμηγό και τα κοκτέιλ και να κατέβει στη γη, στην Κρήτη συγκεκριμένα, να ασχοληθεί με τους θνητούς.
Όχι όλους, με τον Μίνωα που είναι κάτι σαν τον Κιμ στη Βόρεια Κορέα – έχει και εκείνος κόκκινο κουμπί- κι απόλυτη εξουσία στους υπηκόους του αλλά και τους Τρώες, που από τότε που χάσανε τον πόλεμο, ζούνε κυνηγημένοι στο Μπρονξ της Κρήτης.
Όλοι νομίζουν ότι ο Μίνωας παίρνει τις αποφάσεις σαν αρχηγός κράτους αλλάαααα, όχι. Ακολουθεί εντολές, άνωθεν.
Δεν ξέρω αν αυτό σας χτυπάει κάποιο καμπανάκι.
Έχουμε τον Διόνυσο, το πάρτι άνιμαλ, τον σάτυρο, τον «λαγνεία και τα μυαλά στα κάγκελα», τον «Μύκονοοοοοος», που νιώθει ένα εσωτερικό κενό που προκαλείται από την έλλειψη αγάπης του πατέρα του, του Δία.
Νιώθει πλήξη, όσο πιο πολύ διασκεδάζει, τόσο το κενό μέσα του μεγαλώνει και ψάχνει να βρει νόημα και χαρά στη ζωή του.
Τέλος, έχουμε τον κάτω κόσμο του Άδη, που σε αντίθεση με τα χρώματα και τη λάμψη του Όλυμπου και της γης, εκεί είναι όλα μπλακ εντ ουάιτ.
Δεξί χέρι του Άδη που έχει κατάθλιψη, είναι η Περσεφόνη και αριστερό του, η Μέδουσα!
Βασικός κορμός της σειράς είναι ο μύθος του Ορφέα και της Ευριδίκης, που εδώ φωνάζουν Ρίδη.
Ο Ορφέας είναι ροκ σταρ παγκοσμίου βεληνεκούς και η Ευριδίκη είναι η μούσα του που ασφυκτιά από την αγάπη του.
Βέβαια εμείς όλοι γνωρίζουμε μια συγκλονιστική ιστορία αγάπης. Κατέβηκε μέχρι τον κάτω κόσμο για να φέρει πίσω την αγαπημένη του. Δεν το λες και λίγο.
Γεγονός είναι ότι όταν κλείσουν οι πόρτες του σπιτιού, μόνο αυτοί που μένουν μέσα ξέρουν.
Έστω ότι δεν είναι εμμονικός κι άρα, επικίνδυνος ο Ορφέας και κάθε Ορφέας.
Έχουμε δικαίωμα να μην το θέλουμε το καλύτερο παιδί στον κόσμο. Η Ρίδη, δεν μπορούσε να απαλλαχτεί από αυτόν, ούτε όταν πέθανε!
Ο Διόνυσος βρίσκει νόημα στη ζωή του, να βοηθήσει τον Ορφέα να κατέβει στον κάτω κόσμο και ίσως έτσι να κερδίσει τον σεβασμό του πατέρα του που όλο τον υποτιμάει.
Ή μπορεί και όχι.
Θα υπάρξουν σίγουρα αντιδράσεις, για τα θέματα φύλου και ταυτότητας, πολλοί θεοί κι ημίθεοι είναι μαύροι και γκέι και τους δείχνει να κάνουν αυτό το σeKs, υπάρχουν τρανς, τρανστζέντερ και νο μπάιναρι.
Ενδοοικογενειακά δράματα (θεών και θνητών), πολιτική και πολιτικοί, βία και εξουσία, ποιος κινεί τα νήματα και παίρνει τις αποφάσεις, ο καταπιεσμένος λαός που οργανώνει την ανατροπή των ισχυρών πολιτικών αρχηγών, η τυφλή θρησκευτική υποταγή, η σειρά, καταπιάνεται με τον τρόπο της, με ένα σωρό θέματα.
Δε νομίζω να τύχει θερμής υποδοχής από το ελληνικό κοινό.
Είναι έξυπνη, της το δίνω αυτό, και εν τέλει, με κράτησε!
Πολλές φορές όμως με έχασε.
Δεν έρρεε η θέαση αβίαστα δηλαδή, αλλά έτυχε σε μένα που δεν μπορώ να αφήνω υποθέσεις, βιβλία, ταινίες, σειρές, μισοτελειωμένα.
Ααα, να πω ότι οι μουσικές επιλογές ήταν όλες μία προς μια! Δέκα με τόνο!