Ουαλία – cwtch

Σήμερα χάζευα τις φωτογραφίες από το τελευταίο μου ταξίδι στο εξωτερικό, στην Ουαλία και πιο συγκεκριμένα στο Bangor και στην παραθαλάσσια περιοχή του, το Beaumaris.

Δεν είναι γνωστός δημοφιλής ταξιδιωτικός προορισμός για τους Έλληνες, και μεις δηλ, είχαμε λόγο που πήγαμε, αλλά πραγματικά μαγεύτηκα! Δεν περίμενα τόση ομορφιά! Ένιωθα σαν να βρίσκομαι στο μέρος που ζει ο Χάρυ Πότερ, με ολίγη από Άγκαθα Κρίστυ! Ήταν παραμυθένια, έκανε και ωραίο καιρό για Ηνωμένο Βασίλειο, οπότε ήταν όλα με το μέρος μας!

Η Ουαλία, είναι μία χώρα πλούσια και σε ιστορία και σε φυσική ομορφιά κι είναι ιδανικός προορισμός για φυσιολάτρες ταξιδιώτες. Πανέμορφη, καταπράσινη φύση, βουνά, θάλασσα, και επιβλητικά κάστρα του Εδουάρδου Α’ της Αγγλίας, που αποτελούν παραδείγματα οχυρώσεων και στρατιωτικής αρχιτεκτονικής του 13ου αιώνα, την απαρτίζουν.

Το Bangor, είναι κυρίως η πανεπιστημιούπολη του, μια και παραπάνω απο τους μισούς κατοίκους του είναι οι φοιτητές, και βρεθήκαμε εκεί μόνο την ημέρα της τελετής αποφοίτησηςτης θείας Ε.!

Να η αίθουσα (από κρυφή φωτογραφία, γιατί ζήτησαν να κλείσουμε κινητά) που έγινε η τελετή, σε άπταιστα Ουαλικά και στο καπάκι στα αγγλικά για να καταλαβαίνουμε κι εμείς κι όλοι οι μη-Ουαλοί!

Κι εδώ η κλασσική σκηνή που βλέπουμε στις ταινίες, με τα καπέλα στον αέρα!

Ξέρατε εσείς ότι η γλώσσα τους είναι τα ουαλικά (κέλτικη γλώσσα); Ότι τα ουαλικά είναι όχι μια αγγλική διάλεκτος, αλλά μια εντελώς διαφορετική γλώσσα από τα αγγλικά; Εγώ νόμιζα ότι Άγγλοι, Σκωτσέζοι, Ουαλοί, μιλάνε όλοι αγγλικά! Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία Ουαλοί, αρνούνται να μιλήσουν την αγγλική και  μιλάνε μονάχα την μητρική τους γλώσσα.

Τα πάντα, στους δρόμους, μαγαζιά, οι πινακίδες κλπ,  είναι γραμμένες πρώτα στα Ουαλικά (και νομίζεις ότι απλά έχουν αραδιάσει κάποια τυχαία σύμφωνα στη σειρά, τα οποία δεν μπορείς καν να προφέρεις) και μετά δίπλα ή από κάτω είναι μεταφρασμένα στα αγγλικά.

Είναι πολύ τραγουδιστή η γλώσσα τους,  κάπως παραμυθένια, μου θύμισε τη γλώσσα που μιλάνε τα ξωτικά, απ’την ταινία «άρχοντας των δαχτυλιδιών»!

Μείναμε στο παραθαλάσσιο, γραφικό μέρος, Beaumaris, εκεί που διατηρούν εξοχικά σπίτια οι πλούσιοι Άγγλοι!

Το ξενοδοχείο ήταν και αυτό γραφικό, εντελώς βγαλμένο μέσα από τις σελίδες των βιβλίων της Άγκαθα Κρίστυ! Όλη η διακόσμηση, τα δωμάτια, το σαλόνι, η τραπεζαρία, ήταν σε ρετρό, ατμοσφαιρικό, ρομαντικό στυλ, από άλλη εποχή! Ακόμα και οι “συγκάτοικοί” μας, που ήταν όλοι Άγγλοι που κάνανε διακοπές εκεί, έμοιαζαν με τους ήρωες της Άγκαθα, τον Ηρακλή Πουαρό, και τη Μις Μάρπλ!

Πήγαμε σε γραφικές Πάμπ και φάγαμε νόστιμα φαγητάκια συνοδευόμενα με δροσερές μπίρες,

πήγαμε και σε πάμπ πιο βραδινές,

πήγαμε και στις παραδίπλα περιοχές να δούμε κι άλλα κάστρα και μάλιστα βρεθήκαμε και στη πόλη με το μεγαλύτερο όνομα -σε μία λέξη- στον  κόσμο!(νομίζω δηλ!)
  

Συνοψίζοντας, για μένα Ουαλία, τουλάχιστον εκεί που πήγαμε, τη χρονική περίοδο που πήγαμε, για τις μέρες που μείναμε, είναι:

• Οικογενειακό reunion του πρώτου στενού πυρήνα οικογένειάς μου!
• Η συγκίνηση όταν άκουσα το όνομα της Ε. και ο ελληνικός πανηγυρισμός μας που τάραξε τα νερά των ήσυχων ΟυαλοΆγγλων
•  Το ατμοσφαιρικό παραμυθένιο στυλ της!
• Τα επιβλητικά της κάστρα!
•  Η σημαία της και το έμβλημα της, ο κόκκινος δράκος!
• Η τραγουδιστή ξωτικένια ακαταλαβίστικη γλώσσα τους!

Τέλος, θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω την αγαπημένη μου λέξη – και μοναδική που έμαθα- στα ουαλικά: cwtch που σημαίνει ‘αγκαλιά που δίνει αίσθηση της ασφάλειας’!

Νουαζέτα

See author's posts