Γράφει η Χριστίνα Παλαιολόγου… Μεσοβδόμαδα 04.40 κι ενώ η πλειοψηφία κοιμάται ύπνον ελαφρύ, απλώνεις νευρικά το χέρι και πιάνεις να εκσφενδονίσεις το ρημαδοξυπνητήρι κράααααατς, χίλια μικρά κομματάκια στο πάτωμα και…αυτό χτυπάει ακόμα! Φτου! Πάλι το κινητό διέλυσα! Αν υποθέσουμε πως κρύβουμε ένα δολοφόνο μέσα μας, τότε σίγουρα βγαίνει από τον λήθαργο κάθε ξημέρωμα δίνοντας μάχη με αυτές τις απίθανες εφευρέσεις. Με το μαλλί και τις σκέψεις ανάκατες, τι μέρα είναι; Τι ώρα; Πρωί; Βράδυ; Που κρύφτηκαν πάλι οι διαολεμένες παντόφλες μου;…..φτάνεις επιτέλους στο μπάνιο. Αδυσώπητος εκτελεστής ο καθρέφτης με το διπλό φως (για να βλέπω διπλά τα χάλια μου) στο τσακ γλιτώνει το φτύσιμο και δέχεται στωικά το μονόλογο. Πώς…