Εξαιρετικά αφιερωμένη η σημερινή ανάρτηση στην αγαπημένη μου συνάδελφο που μας έκανε κολλητές κάποτε ένας Διευθυντής (μπορείς να δεις εδώ κι εδώ, σχετικά). Ήταν ένα πρωί του Αυγούστου -κοντά στη ροδαυγή- κι είχα πάει εκδρομή για σαββατοκύριακο σε ένα από τα κοντινά νησάκια του Αργοσαρωνικού. Η συνάδελφοφίλη είχε μια βάφτιση στον τόπο καταγωγής της. Κι οι δύο θέλαμε να απολαύσουμε μερικές στιγμές χαλάρωσης δίπλα στη θάλασσα και να γεμίσουμε μπαταρίες για τη δύσκολη βδομάδα που θα ακολουθούσε. Βάλε και ότι η Αθήνα τον Αύγουστο είναι καμίνι, ήταν μια ωραία ευκαιρία να την αποφύγουμε. Τον Αύγουστο βέβαια είθισται να λαμβάνουν και δράση κι οι απανταχού εμπρηστές του λεκανοπεδίου, αλλά μια και…

Τις προάλλες ψαχούλευα και αναδιοργάνωνα τα συρτάρια μου/ντουλάπια μου κλπ, δουλειά που κάνω μία φορά στα εκατό χρόνια. Γι’ αυτό το λόγο πάντα ανακαλύπτω πράγματα που είχα ξεχάσει οτι βρίσκονται εκεί και πάντα οι φίλες μου με πειράζουν για τις ανασκαφές και τις ανακαλύψεις μου! Έπεσα που λέτε, πάνω στη θρυλική μπλε ατζέντα, που αναφέρθηκε και σε προηγούμενο μου κείμενο (μπορείς να δεις εδώ), η οποία περιείχε από τηλέφωνα μέχρι τις υποχρεώσεις του Διευθυντή μου για το άμεσο, ή και λιγότερο άμεσο, διάστημα. Αυτήν την ατζέντα λοιπόν, όπως σας έχω ξαναπεί, δεν μπορούσαμε να την αποχωριστούμε ποτέ. Έπρεπε να την έχουμε πάντα πάνω μας, για την περίπτωση που θα έπαιρνε…