-
Ο Ξεχωριστός Μέλλιος είναι ένα παραμύθι για τη διαφορετικότητα & την αυτοπεποίθηση (από 4+)
Ο Ξεχωριστός Μέλλιος που είναι επίτηδες γραμμένος με δύο «Λ» στο όνομά του, δεν είναι ένας «κανονικός» Ιππόκαμπος, ξεχωρίζει από όλους τους άλλους! Δεν έχει ένα ενιαίο και μεγάλο πτερύγιο να κολυμπάει γρήγορα. Είναι αργός κι αυτό τον στενοχωρεί πολύ. Όταν όμως συναντήσει μια νεράιδα της θάλασσας που χρειάζεται τη βοήθειά του και βρει έναν τρόπο να ξεφύγουν από τις δοντάρες του φοβερού και τρομερού Μεγαλοδόντη, θα αποδεχτεί τη διαφορετικότητα του κι όλα θα αλλάξουν στη ζωή του! Το μήνυμα του βιβλίου; Ο σεβασμός της διαφορετικότητας, όποια κι αν είναι αυτή, είτε είναι επιλογή μας, είτε όχι, είτε είναι ορατή κι εύκολα αντιληπτή, όπως κάποιο χαρακτηριστικό της εμφάνισής, είτε…
-
Όταν ο πρίγκιπας αργεί να εμφανιστεί
Γράφει η Μαρία Σωμαράκη, αγαπημένη blogger που μου έκανε τη χαρά και την τιμή να φιλοξενήσω κείμενο της Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια πριγκίπισσα που αγωνιούσε να έρθει η στιγμή που θα εμφανιστεί στη ζωή της ο πρίγκιπας. Η πριγκίπισσα καθόταν κάθε πρωί στον ανθισμένο κήπο της φορώντας τα καλά της μέχρι να δύσει ο ήλιος. Πότε κοιτούσε τον δρόμο, πότε τον κήπο και πότε τον ουρανό. Μάλιστα είχε χαθεί τόσο πολύ μέσα στις σκέψεις της που ώρες-ώρες αναρωτιόταν αν περίμενε πράγματι τον πρίγκιπα της ή αν περίμενε απλά από συνήθεια. Κάθε μέρα αναρωτιόταν : «Πότε θα έρθει ο πρίγκιπας μου πάνω στο λευκό άλογο να αναλάβει όλα…
-
Να μιλά κανείς ή να μη μιλά;
Ιδού η απορία. Όπως ξέρετε ή θα ‘χετε ήδη καταλάβει από τα διάφορα που ανεβάζω, όταν κάποιος κάνει ή λέει κάτι που με αφορά και με ενοχλεί, προσπερνάω, δε δίνω συνέχεια. Είμαι ο ορισμός του «Και τι α κανς α κατς α μαλώις;» Δεν ξέρω αν αυτό τον κάνει να τρώγεται παραπάνω με τα ρούχα του, γιατί καμιά φορά όταν ξύνεσαι στην γκλίτσα του τσοπάνη, θέλεις αυτός να αντιδράσει κι όταν εκείνος δεν το κάνει, αυτό μπορεί να σε τσαντίζει περισσότερο. Αν ισχύει αυτό, με ικανοποιεί. Ας βράζει στο ζουμί του. Αν όχι και νομίζει ότι δεν κατάλαβα και γι’ αυτό δεν απάντησα, λάθος μαντεψιά, απλώς δε μ’ αρέσουν οι…