Γράφει  η Νέλλη… Φίλη μου, Μόλις είδα στην τηλεόραση μια συνταγή μηλόπιτας κι αμέσως σκέφτηκα εσένα… Σκέφτηκα πόσο μου λείπεις. Έχω τόσα να σου πω, κάθε μέρα εδώ και δύο χρόνια σου μιλάω. Προσπαθώ να καταλάβω τι έκανα. Τι σε πείραξε. Γιατί χαλάσαμε τις καρδιές μας. Δύο χρόνια λοιπόν μαντεύω. Έχω καταλήξει κάπου, αλλά μπορεί να είναι και λάθος. Όμως εγώ συνεχίζω να μαντεύω. Αυτό που μαντεύω λοιπόν, μοιάζει με τόσο του «έπρεπε». Κι αυτό που με πληγώνει είναι ότι ξέρεις τόσα χρόνια πως δεν είμαι ο άνθρωπος των «πρέπει». Με ενδιαφέρει περισσότερο η ουσία. Την ουσία όπως την εννοώ εγώ βέβαια γιατί για τον καθένα είναι διαφορετική. Από τότε…

Γράφει η Σοφία Λεβαντή Ναι, το ομολογώ. Ήθελα να γίνω μαμά από τότε που με θυμάμαι. Από μικρό κορίτσι, όπου συναντούσα μωρό, λαχταρούσα να το πάρω αγκαλιά και να παίξω μαζί του, πολλές μανούλες θα πρέπει να είχαν τρομάξει στην εικόνα μιας ξένης να κάνει τόσες χαρές στα παιδιά τους. Και ναι λοιπόν. Τώρα που σας γράφω, είμαι μαμά. Έχω το δικό μου παιδάκι να παίρνω αγκαλιά και να παίζω.  Έχω την κόρη μου. Πώς να εκφράσω με λέξεις όσα θέλω να της πω;  Πώς να την κάνω να καταλάβει τα τόσα συναισθήματα που μου πλημμυρίζουν όλο μου το κορμί και με κάνουν να βουρκώνω καθημερινά; Κόρη μου. Ζωή μου,…