Δύο χρονών το blog μου σήμερα! Terrible twos, που λένε κι οι επιστήμονες! Aπόλυτα ήσυχο μέχρι πρότινος, τώρα απαιτητικό, διεκδικεί δυναμικά χώρο και χρόνο απ’ τη ζωή μου! Ξεκίνησε σαν ημερολόγιο των δραστηριοτήτων που κάναμε με το γιο μου, κατέγραφε τα παιχνίδια, τις χειροτεχνίες και μαγειρικές μας και γι’ αυτό έχει και τα ονόματα μας, τα χαιδευτικά μας μάλλον, για να το θέσω σωστά. Εξελίσσεται κι αυτό όμως τώρα μαζί μας και θα δούμε «τι θα γίνει, όταν μεγαλώσει». Να ευχαριστήσω το σύζυγο, την κολώνα του σπιτιού και του blog μου! Χωρίς τον προσωπικό μου προγραμματιστή, το blog θα είχε παραμείνει σκέψη, δε θα ‘χε γίνει πραγματικότητα! Ακολουθεί απολογισμός και…