Φέτος, πήγα στο νησί. Είχα χρόνια, να πάω, από τότε που έχασα τη γιαγιά μου. Πρώτη φορά βρισκόμουν εκεί χωρίς εκείνη. Πρωτόγνωρο. Το είχα ξαναπεράσει και με τον παππού βέβαια αλλά ειδικά φέτος, ο ήχος της απουσίας τους ήταν εκκωφαντικός! Πρωτόγνωρο, να βρίσκομαι στον Άη Στράτη χωρίς εκείνη, πρωτόγνωρο να πρέπει να βρω να νοικιάσω σπίτι, πρωτόγνωρο να υπάρχει κόσμος που δε γνωρίζω -οι μικροί είχαν μεγαλώσει, κάποιοι “ξένοι” είχαν εγκατασταθεί στο νησί, άλλοι ήταν σύζυγοι που δεν είχα γνωρίσει, κουλουπού. Στο παρατσάκ θα ξεκινούσα τα «τίνος είσαι συ»! Εμένα με ρώτησαν πάντως, λόγω τιμής, οι λιμενικοί όταν κατέβηκα από το πλοίο και αργότερα κάνα δυο πολύ μεγάλες γιαγιάδες! “Είμαι…