-
Φωτεινό εξπρές
Γράφει η Sunflower… Πριν από τρεις τριετίες δούλευα σε μια εταιρεία τρένων και είχα δυο τρελά, τρομακτικά αφεντικά. Ο διευθυντής Νο1 ήταν κάτι σαν την ελληνική εκδοχή του Charlie Sheen στο Two and a 1/2 men. Ελπίζω να ξέρετε για ποιον μιλάω. Σαραντάρης συν κάτι, πρώην γόης, αθεράπευτος γυναικάς, είχε εκρήξεις θυμού, αλλά στο βάθος δεν ήταν μαυρόψυχος. Ο διευθυντής Νο2 ήταν ο μεγάλος γιος του Βελζεβουλ και έδειχνε υπερβάλλοντα ζήλο, ώστε να εξασφαλίσει τη διαδοχή. Ήταν ένας απογυμνωμένος από σαρκικές επιθυμίες γερό-μπισμπικης (αν και ήταν μόλις 50 κάτι, κατάφερνε να φαίνεται τουλάχιστον 15 χρόνια μεγαλύτερος), με σουβλερή μύτη, ανύπαρκτα χείλη, μικρά μοχθηρά μάτια, διαπεραστική φωνή, κοντόχοντρο παρουσιαστικό και στη…
Μπορεί να σας αρέσει
Ανίψια! Τα παιδιά των θείων …
Κι ήρθε η ώρα για το παιδικό πάρτι…!!!
Γράμμα στον Αϊ Βασίλη
-
Horrible Bosses
Συζητούσαμε σήμερα στο γραφείο για δύσκολες συνεργασίες με δύσκολους συναδέλφους ή δύσκολους διευθυντές και θυμήθηκα ένα Διευθυντή που είχα κάπου, κάπως, κάποτε, που δυσκόλευε τη ζωή τη δική μου και της άλλης κοπέλας που δουλεύαμε μαζί γι’αυτόν, κάθε μέρα για δύο ατελείωτα χρόνια. Ο καλότροπος -Not- Διευθυντής, δεχόταν ως απαντήσεις στις ερωτήσεις / απαιτήσεις του μόνο τα «ναι/ βεβαίως/ αμέσως/ μάλιστα». Ακόμα κι όταν δεν ήξερες για τι πράγμα σου μιλάει, ακόμα και όταν δεν ήταν εφικτό αυτό που σου ζητούσε σήμερα για χθες, έπρεπε να αποκριθείς μία από τις άνωθεν αποδεκτές απαντήσεις και μετά να παρακαλέσεις την Παναγία και το σύμπαν να σε βοηθήσουν να το πραγματοποιήσεις. Τι έζησα με…
