Θυμάστε την εξαφάνιση στη λίμνη λαμπίκο στο νησί των Πιτσιμπουίνων; Του πιο ασφαλούς αλλά μυστήριου νησιού στον κόσμο; Που είχε μείνει χωρίς νερό; Αυτήν! Τότε ο Μικρός Μπλε, σαν καλός ντετέκτιβ με τη βοήθεια της κολλητής φίλης του Αντελί, είχε βρει τι είχε συμβεί. Πιτσιντρίιιιιν!! Το ξυπνητήρι χτυπάει κι ένα νέο μυστήριο χρειάζεται την εξιχνίασή του! Ο Μακαρόνης έχει εξαφανιστεί μετά από τον τσακωμό του με τη Μυστήρια Τζεντού στο προαύλιο του σχολείου. Η τελευταία κουβέντα που αντάλαξαν ήταν βαριά: “την πιτσάντα σου και σε άλλη παραλία”! Πού βρίσκεται τώρα ο Μακαρόνης; Εξαφανίστηκε κι η Μυστήρια Τζεντού; Ποιος έγραψε τα σημειώματα με τους γρίφους; Γιατί πρέπει να πάρουν γλιστερό μαγιό…

Μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούνε! Σας θυμίζει κάτι αυτή η έκφραση; Τα παιδιά σας μήπως; Ίσως τον (νεαρότερο) εαυτό σας με τον αδερφό /αδερφή σας; Τι κάνουν συνήθως τα αδέρφια; Ναι, ακόμα και τα πολύ αγαπημένα! Μαλώνουν, αρπάζονται με το παραμικρο κι αυτό συμβαίνει, ό,τι φύλλο κι αν έχουνε και ανεξαρτήτως της διαφοράς ηλικίας τους. Θα τσακωθούν είτε γιατί διεκδικούν το ίδιο παιχνίδι, είτε ένας από τους δύο πρόλαβε και πάτησε πρώτος το κουμπί του ασανσέρ ή γιατί έκανε κάτι, οτιδήποτε, λογικό ή… λιγότερο λογικό, που τον εκνεύρισε, όπως για παράδειγμα ότι ανέπνευσε τον αέρα του. True story! Όταν όμως ο ένας από τους δύο λείπει, ο άλλος…

Το πρώτο βιβλίο που -ήρθε στα χέρια μας και – η ιστορία του έχει πρωταγωνιστές έναν μπαμπά και το παιδί του. Συνήθως οι μπαμπάδες είναι πιο ριγμένοι ή είναι κομπάρσοι (βλέπε τους μπαμπάδες Βασιλιάδες στα κλασσικά παραμύθια) και συνήθως αναφέρεται μόνο η μαμά. Και μ’ αρέσει που ο μπαμπάς είναι γραμμένος με κεφαλαίο Μ – στις λεπτομέρειες κρύβεται πάντα η διαφορά. Το παιδί έχει όνομα, είναι ο Τομ, ο μπαμπάς είναι ο … Μπαμπάς. Αυτό δείχνει ότι οι δυο τους έχουν κάτι παραπάνω από τη βιολογική μεταξύ τους σχέση. Το δέσιμο τους είναι ισχυρό. Η Linda Sarah, συγγραφέας αυτού του βιβλίου για παιδιά ηλικίας από 3 ετών -προσωπικά πιστεύω ότι…

Μόλις διάβασα το βιβλίο της Άλκηστης Χαλικιά σε εικονογράφηση της Φωτεινής Τίκκου, «Τα παπούτσια των άλλων» και  μου άρεσε πάρα πολύ. Πάρα πολύ, όμως. Απόψε κιόλας θα το διαβάσω στα παιδιά μου. Είναι ό,τι πρέπει για την ηλικία του γιου μου, που είναι επτά χρονών μιας και απευθύνεται σε παιδιά δημοτικού. Αλλά κι η κόρη μου που είναι τριών, καλό θα της κάνει να ακούει σχετικά, από τώρα. Είναι ένα βιβλίο για την ενσυναίσθηση, του να μπορείς να «μπαίνεις στα παπούτσια του άλλου», όπως λέει κι η γνωστή έκφραση. Συχνά θυμώνουμε, παρεξηγούμε τους άλλους γιατί πιστεύουμε ότι μας αδίκησαν και δε μας συμπεριφέρθηκαν όπως -περιμέναμε ότι- έπρεπε. Κι έχουμε επιχειρήματα…

Κάτι το υπέροχο εξώφυλλο με την παραμυθένια εικονογράφηση της ταλαντούχας βραβευμένης Σοφίας Τουλιάτου, κάτι ο υπέροχος τίτλος με τις λέξεις «λαμπίκο», που χρησιμοποιούσε η αγαπημένη μου γιαγιά και “μυστήριο” που θα ξετρέλαινε τα παιδιά μου, τι άλλο να θέλω από ένα βιβλίο για να μου κάνει «κλικ»; Α, βεβαίως, το όνομα της συγγραφέως! Η συγγραφέας είναι η πετυχημένη κι επίσης βραβευμένη, Ευτυχία Γιαννάκη της αστυνομικής λογοτεχνίας. Με αυτό εδώ το βιβλίο της: “Μυστήριο στη λίμνη Λαμπίκο” εγκαινιάζει τη σειρά παιδικής λογοτεχνίας «Πιτσιμπουίνοι – Τα πρώτα μου μυστήρια»! Η υπόθεση; Στο νησί των πιτσιμπουίνων, τα ενθουσιασμένα μικρά πιτσιμπουινάκια φεύγουν από το σχολείο για να πάνε εκδρομή στη λίμνη Λαμπίκο! Ω ρε…