Διάβασα το Μινόρε της σιωπής.  Μυθιστόρημα που αφορά στον Πειραιά μιας άλλης εποχής, που έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Η συγγραφέας Έφη Βατανίδου «δένει» αριστοτεχνικά τη μυθοπλασία με το ιστορικό υπόβαθρο και τα αληθινά γεγονότα που αφορούν στους μουσικούς θρύλους του ρεμπέτικου λαϊκού τραγουδιού του τότε. Έχει κάνει την έρευνά της και αυτό φαίνεται στις λεπτομέρειες της αφήγησης και στη γλαφυρή απεικόνιση της ελληνικής κοινωνίας του τότε. Η γλώσσα της απλή και προσαρμοσμένη στον κάθε ήρωα, -αλλιώς μιλάει και γράφει ο αγράμματος πατέρας, αλλιώς ο σπουδασμένος μοναχός στο Άγιο όρος, αλλιώς η ιερόδουλη στα σπίτια με τα κόκκινα φωτάκια. Υπάρχουν και σημεία μέσα στο βιβλίο που μας κλείνει το μάτι και απευθύνει…