Συζητούσαμε σήμερα στο γραφείο για δύσκολες συνεργασίες με δύσκολους συναδέλφους ή δύσκολους διευθυντές και θυμήθηκα ένα Διευθυντή που είχα κάπου, κάπως, κάποτε, που δυσκόλευε τη ζωή τη δική μου και της άλλης κοπέλας που δουλεύαμε μαζί γι’αυτόν, κάθε μέρα για δύο ατελείωτα χρόνια. Ο καλότροπος -Not- Διευθυντής, δεχόταν ως απαντήσεις στις ερωτήσεις / απαιτήσεις του μόνο τα «ναι/ βεβαίως/ αμέσως/ μάλιστα». Ακόμα κι όταν δεν ήξερες για τι πράγμα σου μιλάει, ακόμα και όταν δεν ήταν εφικτό αυτό που σου ζητούσε σήμερα για χθες, έπρεπε να αποκριθείς μία από τις άνωθεν αποδεκτές απαντήσεις και μετά να παρακαλέσεις την Παναγία και το σύμπαν να σε βοηθήσουν να το πραγματοποιήσεις. Τι έζησα με…