Σήμερα ο γιος μου επισκέφτηκε το πλανητάριο. Και πολύ το αργήσαμε δεδομένου ότι θα γίνει αστροναύτης, αν δε γίνει ταχυδρόμος δηλαδή, γιατί εκτός από το διάστημα, του αρέσουν και τα ταχυδρομεία μας είπε τις προάλλες. Γενικά, οι εκφράσεις που χρησιμοποιεί είναι του στιλ «σε αγαπάω όχι ως τον Ουρανό αλλά πιο πέρα κι από τον Πλούτωνα που είναι ο πιο μακρινός πλανήτης» (οι τελευταίες πληροφορίες λένε ότι ο Πλούτωνας δεν είναι πλανήτης επειδή είναι μικροσκοπικός. Γιατί δηλ; Είναι σαν να λες ότι οι κοντές δεν είμαστε άνθρωποι, δεν είναι καθόλου δίκαιο για τον Πλούτωνα, αν με ρωτάς) ή «θα ανακαλύψω ένα αστέρι που θα βάλω τα ονόματά μας» και τέτοια.…