Το κορίτσι με το γατάκι
Η Δώρα έκλεισε ακόμη πιο σφιχτά τα μάτια της κάνοντας ότι κοιμάται κι ότι δεν ακούει το επίμονο κουδούνισμα από το θυροτηλέφωνο. Η μαμά της ξαπλωμένη δίπλα της σηκώθηκε και περπατώντας στα δάχτυλα των ποδιών της πήγε κι έκλεισε την πόρτα του υπνοδωματίου. Ο ήχος τώρα ερχόταν πιο αχνός αλλά ακόμη ξεκάθαρος. Η μικρή την ένιωσε να ξαπλώνει πάλι δίπλα της και να της χαιδεύει τα μακριά της μαλλιά, αλλά παρέμεινε με κλειστά τα μάτια. Δεν ήθελε να καταλάβει ότι είναι ξύπνια και να τη στενοχωρήσει. Είχε ένα αίσθημα όχι ακριβώς φόβου, αλλά σίγουρα δυσάρεστο. Σκέφτηκε τον μπαμπά της. Αν εκείνος ήταν εδώ, τώρα αυτό το κουδούνι δε θα χτυπούσε…
Καραμελένια Βάπτιση
Και μετά από μια επεισοδιακή βάφτιση η μικρή μας καραμελένια απέκτησε το ονοματάκι της. Τα ονοματάκια της μάλλον, για να ‘μαστε και ακριβείς, μια και έχει δύο, άλλο που ο παπάς ήθελε να γραψει μόνο το ένα. «Θα τα αναφέρω στο μυστήριο, εκεί μετράει, θα αγιαστούν (;), δε χρειάζεται να γράψουμε και τα δύο στο χαρτί, θα ταλαιπωρείς το παιδί με τα δύο ονόματα» κ.α., με εμένα να επαναλαμβάνω απλά και ρυθμικά «θα τα ήθελα γραπτώς, παρακαλώ». Τελικά, μου έκανε τη χάρη, να περάσουμε και στο δια ταύτα του μυστηρίου επιτέλους. Γιατί επιτέλους; Κοίτα ρε παιδί μου τι συνέβη. Είχαν ξεχάσει να μας σημειώσουν, όταν κλείσαμε την ημερομηνία και ώρα…
