Βγήκα για ποτό, αλλά πρώτα έζησα μια περιπέτεια που περιλάμβανε όπισθεν και οπισθογωνίες! Μπήκα που λέτε στο αμάξι, να οδηγήσω μία από τις τέσσερις διαδρομές που ξέρω! Έστριψα εκεί που στρίβω πάντα, για να αφήσω το αυτοκίνητο και να πάρω ησάπ- μετρό και να φτάσω στον προορισμό μου. Όπως κάνω πάντα! Βλέπω μια ουρά από αυτοκίνητα και καταλαβαίνω αμέσως ότι κάτι δεν πάει καλά. Βλέπω επίσης, το χέρι του οδηγού από το μπροστινό αυτοκίνητο να μου κάνει σινιάλο να κάνω πίσω. Οουυυ, ΝΟΟοοΥ, ΝΟΟΟΟΟΥ, Χιούστον γουίβ γκοτ πρόμπλεμ. Εγκέν! Δεν κουνιέμαι εννοείται, σφυρίζω αδιάφορα, οπότε εκείνος κατεβαίνει από το αμάξι του και έρχεται στο δικό μου! “Κοπελιά, μπροστά έχει μείνει…

Έχουμε έκτακτο –και με τις δύο έννοιες- επεισόδιο στο σίριαλ:«Νουαζέτα ιζ ντράιβινγκ (χερσέλφ) κρέιζι» Να κάνω μια μίνι εισαγωγή, για τους νέους μας φίλους, που δεν ξέρουν πόσο επιδέξια είμαι στο τιμόνι, πόσο ατρόμητη σωφερίνα, ότι η Οδική στο κινητό μου βρίσκεται στις ταχείες κλήσεις, ότι ο αυτός που έχει το συνεργείο, νομίζει ΣΤΑΝΤΑΡ ότι τον γουστάρω. Κι όλα αυτά, ενώ οδηγώ πολύ προσεχτικά με 30 χλμ, καημό το χει ο γιος μου να βάλω 5η ταχύτητα –νέβερ γκόνα χάπεν. παγάκια πάντως έχουν σίγουρα! Το καλύτερο τους είναι το παρκάρισμα –ξεπαρκάρισμά μου! Ιδίως το πρωί που βιάζομαι, να πάμε στα σχολεία/γραφείο μου πριν κλείσουν πόρτες, δεν πρέπει να χουν καλύτερο!…

Με αυτά και με εκείνα, στο τέλος θα μάθω να οδηγώ!  Όλο αυτό το διάστημα του κόβιντ, είναι κομβικό ως προς τη σχέση μου με το τιμόνι.  Κι αυτό γιατί λόγω του ακατανόμαστου, δε χρησιμοποιώ πλέον τα ΜΜΜ στα οποία αραχτή και λάιτ ρέμβαζα ή έγραφα, και πηγαίνω στη δουλειά μου καθημερινώς με το γιώτα χι μου. Κι όπως καταλαβαίνετε, τσίτα τα γκάζια. Όχι του αυτοκινήτου, τα δικά μου. Όπου σε αυτό το διάστημα ο Μέρφυ ο τριτοξάδερφος, μου έχει προσφέρει με λαρτζοσύνη μια ποικιλία περιστατικών! Για μένα το κάνει ο συγγενής, για να έχω υλικό για το Blog! Που λέτε, δεν πτοήθηκα όταν:  Ηλεκτρικά πατίνια, που είναι πολύ της…