-
Kiki, are you riding?
Άλλα αντί άλλων ο τίτλος,ε; Έχεις ένα δίκιο, αλλά πρώτον μου έχει κολλήσει και το τραγουδάω τώρα που γράφω αυτό το κείμενο και δεύτερον, δεν είναι τόσο άσχετο εφόσον θα μιλήσω για οδήγηση. Τι όχι; Τέλος πάντων, πάμε στο θέμα μας! Χθες το βραδάκι σε μια διαδρομή που κάνω και με κλειστά τα μάτια, πήγα να πάθω μεγάλο κάζο. Από κει που δεν το περιμένεις άλλωστε, δε σου έρχεται συνήθως; Φοβάμαι να οδηγώ σε περιοχές που βρίσκονται μακριά μην τρακάρω, αποφεύγω να μπω στην Εθνική ή την Αττική οδό μην τρακάρω, αγχώνομαι μη χαθώ σε καμία περιοχή που δεν ξέρω και μάντεψε; τρακάρω, (το τρακάρισμα παίζει σε όλα τα σενάρια)…
-
Έκτακτο επεισόδιο στο σίριαλ “Οδήγηση”
Και που λές, ξυπνάω το πρωί, ετοιμάζομαι να πάω το παιδί σχολείο, βλέπω το αυτοκίνητο μου και μου χαλάει το κέφι. Ξέρω τι σκέφτεσαι, «όχου, πάλι με την οδήγηση, το πολύ το Κυρ ελέησον το βαριέται και ο παπάς». Εμ, δίκιο έχεις να σκεφτείς κάτι τέτοιο, πραγματικά, σε έχω πρήξει με το θέμα “φοβάμαι να οδηγώ”, αλλά δεν είναι αυτό. Είναι αυτό: Και τώρα σκέφτεσαι, «πω – πω, κοίτα τι πήγε και έκανε στο αυτοκίνητο της, η τύπισσα»! Πάλι δίκιο θα είχες να το σκεφτείς αυτό, αλλά έλα που δεν το έκανα εγώ! Βέβαια, άνετα θα μπορούσα να καταφέρω κάτι τέτοιο και μόνη μου, παρουσιάστηκαν αρκετές ευκαιρίες το τελευταίο διάστημα να κάνω…
-
Τα φανάρια -και η οδηγός- τρελάθηκαν!
Και που λέτε, τώρα που είμαι οδηγός :Ρ, σκέφτηκα να πάω καμιά βόλτα στη φίλη και κουμπάρα μου, να παίξουμε (τα παιδιά μας δηλ, όχι εμείς! αχαχα), που είχαμε καιρό να το κάνουμε! Παίρνω το φουντούκι, το βάζω στο αυτοκίνητο που ήθελε τρελή μπουγάδα (θα πω παρακάτω γιατί λέω τη λεπτομέρεια αυτή!) και ξεκινάμε για διαδρομή που θεωρητικά –πάντα θεωρητικά- είναι στις δυνατότητες μου! Μέχρι τα μέσα της διαδρομής, τα πήγαινα αρκετά καλά, με ελεγχόμενο άγχος, αν εξαιρέσουμε το φουντούκι που έβγαζε τα χέρια από τα λουριά ασφαλείας του καθίσματος του, που ήθελε να πιάσει τα παιχνίδια που του πέφτανε κάτω και που ήθελε να πηγαίνουμε “πιο δυνατά (=γρήγορα), όπως…
-
Και όταν πιάνω το τιμόνι!
Καλα τα λεει η Βουγιουκλάκη στο ομώνυμο τραγούδι! Χθες πήρα τη μεγάλη απόφαση. Να δοκιμάσω να πάω σε σπίτι φίλης, απόστασης 12′, από το δικό μου σπίτι, με το αυτοκίνητο. Το σκεφτόμουν όλη μέρα, αν θα πάρω ταξάκι ή να το δοκιμάσω να οδηγήσω μια και ήταν τόσο κοντά. Σκέφτηκα ότι ακόμα και αν «χαθώ», κάτι που δεν πίστευα ότι όντως μπορεί να συμβεί, ο οποιοσδήποτε δικός μου, θα μπορούσε να έρθει να με πάρει εύκολα, μια και θα ‘μουν δίπλα και όχι κάπου μακριά. Εννοείται ότι σαν συνοδηγός, δεν είχα προσέξει ποτέ τον δρόμο. Άλλωστε για το συγκεκριμένο σπίτι, μέχρι να προσέξω τη διαδρομή, είχαμε ήδη φτάσει! Μου…