-
“Έλα μωρέ, μικρό παιδί είναι δε θα το θυμάται”…
Συζητούσαμε τις προάλλες για τα παιδιά μας -ξέρω δεν το περίμενες, πολύ πρωτότυπο, δεν το συνηθίζουμε καθόλου- και κάποια στιγμή ειπώθηκε το «έλα μωρέ, μικρό παιδί είναι, δε θα το θυμάται». Από κει ξεκίνησε μια κουβέντα για τις πρώτες αναμνήσεις, από ποια ηλικία τα παιδιά θυμούνται τα διάφορα γεγονότα της ζωής τους. Ακολούθησαν διάφορα επιχειρήματα, ο καθένας έλεγε τα δικά του και τώρα θα γράψω τα δικά μου. Πιστεύω ότι θυμόμαστε από πολύ μικρά. Κι όσα δε θυμόμαστε να τα ανακαλέσουμε με το μυαλό, με την έννοια της συνειδητής μνήμης, τα θυμόμαστε αλλιώς, με την καρδιά, με τα συναισθήματά μας. Μπορεί να είναι θαμμένα μέσα μας και να μη βρίσκονται…
-
Ευλογημένη η γιαγιά, αλλά και η αγάπη του παιδιού σου για κείνη
Το παιδί σου έχει αδυναμία στη γιαγιά; Ε, και λοιπόν; Ακόμα και αν έρχονται στιγμές που σε πειράζει λιγάκι επειδή θέλει να μείνει μαζί της και όχι μαζί σου, να χαίρεσαι. Γιατί η σχέση γιαγιάς – εγγονιού είναι μοναδική κι ευλογημένη, είναι ευλογιά για κείνην, για το παιδί σου, αλλά και για σένα! Η αδυναμία που έχουν τα παιδιά στις γιαγιάδες και τους παππούδες, ειδικά όταν εκείνοι τα φροντίζουν και τους κάνουν babysitting και kidsitting αγγλιστί, επειδή οι γονείς τους δουλεύουν, είναι κάτι δεδομένο κι απολύτως λογικό. Άλλωστε, οι πιο πολλοί γονείς του σήμερα, θυμόμαστε πώς κάναμε μικροί για τις δικές μας γιαγιάδες με τις οποίες περνούσαμε πολλές ώρες, πριν…
-
Παιδί μου, μάζεψε τα παιχνίδια σου!
Στα σχολεία που ακολουθούν το μοντεσσοριανό σύστημα εκπαίδευσης, τα παιδιά είναι υπεύθυνα για τη φροντίδα της τάξης, ξέρετε, μαζέματα, τακτοποίηση και τα σχετικά. Το κάθε παιδί αφήνει τα πράγματα που χρησιμοποίησε όπως και όπου ακριβώς τα βρήκε. Με αυτή τη μέθοδο επιτυγχάνεται το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα φυσικής και ψυχικής ανάπτυξης των παιδιών, που έχουν ανεξαρτησία κι ελευθερία, αλλά με όρια και σεβασμό προς τον περίγυρό τους. Ωραία θα ήταν κι οι γονείς στο σπίτι να ακολουθούσαμε το ίδιο σύστημα και τα παιδιά να ήταν υπεύθυνα για το συμμάζεμα των προσωπικών αντικειμένων τους, τουτέστιν των παιχνιδιών τους. Βέβαια, αν τους μαθαίναμε να κάνουνε και γενικότερα δουλειές, ακόμη καλύτερα. Κι όταν λέμε…
-
Τα παιδιά μου πάνω από όλα.(!!;;)
«Τα παιδιά μου είναι όλος μου ο κόσμος, είναι η αιτία που ζω κι αναπνέω, δεν αφήνω κανένα να μπει πάνω από τα παιδιά μου, είμαι μάνα και αυτό μου δίνει νόημα στη ζωή» Ξαναδιαβάστε με προσοχή αυτές τις 3 γραμμές. «Τα παιδιά μου είναι όλος μου ο κόσμος, είναι η αιτία που ζω κι αναπνέω, δεν αφήνω κανένα να μπει πάνω από τα παιδιά μου, είμαι μάνα και αυτό μου δίνει νόημα στη ζωή» Εάν τις διαβάζετε και νιώθετε ωραία, εάν δεν σας ενοχλούν καθόλου, εάν τις βρίσκετε απολύτως φυσιολογικές, τότε λυπάμαι, αλλά έχετε πρόβλημα. Είστε μια μητέρα «περιπλεγμένη» με το παιδί της, a mother enmeshed with her child.…
-
Έξυπνες κι αστείες παιδικές ατάκες
Καιρό έχω να γράψω τις -εντελώς αντικειμενικά, εννοείται- απολαυστικές ατάκες του γιου μου! Καθημερινά με «βομβαρδίζει» με διάφορα, σκέφτομαι «θα το σημειώσω αργότερα, μόλις βρω χρόνο» και τελικά δεν το σημειώνω ποτέ, σκέφτομαι «αυτό ήταν φοβερό, θα το θυμάμαι για πάντα» και την επόμενη μέρα σπάω το κεφάλι μου τι είπε και τι είπε κι είναι λες και μου έχεις κάνει λοβοτομή, δε θυμάμαι τίποτα και τελικά χάνονται τα καλύτερα. Πάμε να δούμε ένα ποτ πουρί των τελευταίων μηνών, απ’ ό,τι καταγράφηκε στα κιτάπια μου; Οι μέρες του μήνα (1/12/17) – Μαμά, ο ένας μήνας έχει 30 μέρες κι ο επόμενος 31; -Σωστά, ποιος στο έμαθε; –Κανείς, μόνος μου το…
Μπορεί να σας αρέσει
Έξυπνες κι αστείες ατάκες παιδιού πεντέμισι χρονών!
10 + 1 έξυπνες ατάκες γεμάτες γέλιο
-
Ξυπνάει τη νύχτα κι έρχεται στο κρεβάτι μας. Ε, και;
Πολλά παιδιά ηλικίας τριών, τεσσάρων, πέντε χρόνων, σηκώνονται από τα κρεβάτια τους στη μέση της νύχτας, πάνε στο δωμάτιο των γονιών τους και χώνονται κάτω από τα ζεστά σκεπάσματα. Δε θα αναφερθώ στη φιλοσοφία του attachment parenting, της θεωρίας της ανατροφής συναισθηματικής προσκόλλησης, που περιλαμβάνει τη συγκοίμηση, ούτε σε εκείνους που το θεωρούν «μόδα» και πιστεύουν ότι το παιδί από μικρό πρέπει να μάθει να κοιμάται στο κρεβάτι του. Ο καθένας πλέον μπορεί να βρει έρευνες που να υποστηρίζουν την άποψη του. Πέρα όμως από τις θεωρίες, στην πράξη καλό και σωστό είναι αυτό που δίνει σε όλα τα μέλη της οικογένειας, μικρά και μεγάλα, ασφάλεια, ηρεμία και γαλήνη. Ακόμη…
Μπορεί να σας αρέσει
Στη Nannuka θα βρεις τον άνθρωπό σου!
Ποιος διαβάζει Άγκαθα Κρίστι;
Σ’ αγαπώ γιατί…
-
Ανίψια! Τα παιδιά των θείων …
Γράφει η Μάριαμ Πολυγένη… Είναι πολλοί εκείνοι που επισημαίνουν συνεχώς στους θείους που δεν έχουν δικά τους παιδιά πως ποτέ δε θα καταλάβουν πως είναι το να είσαι γονιός. «Αν δε γίνεις μάνα, δεν ξέρεις!» μου λένε διαρκώς. Είναι οι ίδιοι που δεν ξέρουν πως κατά μία έννοια βιώνω τη μητρότητα. Τη βιώνω χωρίς να έχω περάσει την ταλαιπωρία της εγκυμοσύνης, χωρίς να έχω νιώσει τον πόνο της γέννας, χωρίς να έχω σημάδια από εκείνη. Μ’ έχουν σημαδέψει όμως 11 γέννες. Όσα είναι και τ’ ανίψια μου! Με 11 ανίψια θαρρώ πως έχω λόγο να θεωρώ τον εαυτό μου μητέρα. Μια μητέρα που βιώνει τις ίδιες ανησυχίες μ’ εκείνες των…
-
Ζέστη και κολυμβητήριο!
Ζέστα, μεγάλη ζέστα! Τι παραπληροφόρηση ότι θα πέσει η θερμοκρασία μετά τη Δευτέρα.. ποιος το διέδωσε αυτό; Πωπω, φωτιά και λάβρα, λέμε! Στο γραφείο, το ερ κοντίσιον κάνει υπερωρίες! Δεν μου φτάνει όμως, καίω ολόκληρη και θέλω ραντεβού στη παραλία, που λέει και η Φουρέιρα! Μ’ αρέσει το καλοκαιράκι, το αγαπώ και τη ζέστη τη θέλω, αλλά με προϋποθέσεις! Ποιες; Να βρίσκομαι σε θάλασσα, νησιού κατά προτίμηση, αραχτή σε ξαπλώστρα κάτω από μία ομπρέλα και να πίνω κοκτέιλ! Ή οκ, ας μην είναι τόσο ειδυλλιακό το σκηνικό, συμβιβάζομαι και με λιγότερα, αλλά ας μην χρειαζόταν να κατεβαίνω και στο κέντρο καθημερινώς που βράζει ο τόπος! Το φουντουκάκι μου χθες πήγε με…
