Ανήκω σε αυτούς που δε ζορίστηκα και δε ζορίζομαι -ακόμα- με το «μένουμε σπίτι». Και το γράφω αυτό έχοντας κλείσει ένα εικοσαήμερο μέσα, έχοντας σώας τα φρένα και ούσα κομμάτια στην κούραση! Δεν έχω δευτερόλεπτο ελεύθερο και το εννοώ. Από την ώρα που σηκώνομαι το πρωί μέχρι το βράδυ και μιλάμε για πολυυυυύ βράδυ, τα παιδιά κοιμούνται πλέον γύρω στα μεσάνυχτα, όλο κάτι κάνω. Σαν τη σβούρα γυρίζω γύρω γύρω και μαζεύω, τακτοποιώ, φτιάχνω, απασχολώ, απολυμαίνω. Ρισπέκτ στις μαμάδες που μένουν σπίτι. Το χω ξαναπεί και παλιότερα, το ξαναλέω και τώρα. Αν τους ξαναρωτήσει κανείς «σιγά, και τι κάνεις όλη μέρα στο σπίτι;», να του δώσουν το τηλέφωνό μου να…