Γράφει η Sunflower… Πριν από τρεις τριετίες δούλευα σε μια εταιρεία τρένων και είχα δυο τρελά, τρομακτικά αφεντικά. Ο διευθυντής Νο1 ήταν κάτι σαν την ελληνική εκδοχή του Charlie Sheen στο Two and a 1/2 men. Ελπίζω να ξέρετε για ποιον μιλάω. Σαραντάρης συν κάτι, πρώην γόης, αθεράπευτος γυναικάς, είχε εκρήξεις θυμού, αλλά στο βάθος δεν ήταν μαυρόψυχος. Ο διευθυντής Νο2 ήταν ο μεγάλος γιος του Βελζεβουλ και έδειχνε υπερβάλλοντα ζήλο, ώστε να εξασφαλίσει τη διαδοχή. Ήταν ένας απογυμνωμένος από σαρκικές επιθυμίες γερό-μπισμπικης (αν και ήταν μόλις 50 κάτι, κατάφερνε να φαίνεται τουλάχιστον 15 χρόνια μεγαλύτερος), με σουβλερή μύτη, ανύπαρκτα χείλη, μικρά μοχθηρά μάτια, διαπεραστική φωνή, κοντόχοντρο παρουσιαστικό και στη…