-
Γλύκανε μωρή λίγο, μην είσαι σαν κακό ψόφο να ‘χεις!
Γλύκανε μωρή λίγο, μην είσαι σαν κακό ψόφο να ‘χεις! Σου λέει κάτι η ατάκα από τους απαράδεκτους; Φυσικά και σου λέει! Τι ζόρι τραβάνε όσοι έχουν καταπιεί κάνα δίλιτρο χυμό λεμόνι στην καθισιά τους; Έτσι τους αρέσει θα μου πεις. Ωραία, και τι χρωστάμε οι υπόλοιποι να βλέπουμε αυτό το ξινισμένο, ληγμένο υφάκι κάθε τρεις και λίγο. Μη μου πεις «να μην το βλέπεις»! Αυτό μπορώ να το σκεφτώ και μόνη μου, ναι δεν είναι η πρώτη μου επιλογή για παρέα! Τι να κάνω που κινούμαστε στα ίδια μέρη και αναγκαστικά θα το δω όμως! Αρχικά απορούσα, μετά σκέφτηκα μπορεί να έτυχε, περνώντας τα χρόνια, είδα ότι πέτυχε! First…
-
Ποιο πρώτο ραντεβού σου έχει μείνει αξέχαστο;
Κάποτε που βγαίναμε ραντεβού, στα τυφλά, στα κρυφά ή στα φανερά, μας είχαν τύχει κάποιες περιπτώσεις που ακόμα και τώρα όταν τις συζητάμε μας πιάνει τρελό γέλιο! Υπάρχουν κάποια πρώτα ραντεβού που θα τα θυμόμαστε για πάντα, είτε γιατί κάναμε κάτι “κουλό” εμείς, είτε ο άλλος κι έτσι πέρασαν στη σφαίρα της αιωνιότητας! Από μια μικρή γύρα σε φίλους και γνωστούς (ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε), συγκέντρωσα τις ιστορίες που θα δεις παρακάτω: Επέλεξα εκείνες που μπορούν να αναφερθούν και δεν είναι απαραίτητη η γονική συναίνεση! Ξεκινάμε; Τα…Τσισάκια! #1. Είμαστε σε ένα μπαρ σε μυστηριώδη περιοχή της Αθήνας και πίνουμε μπίρες. Προτείνει να πάμε σπίτι του και σηκωνόμαστε να…
-
Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη;
Ως γνωστή αγαπησιάρα, παίρνω μέρος στο blog post challenge του Μήνα Αγάπης, της πολύ αγαπημένης μου blogger, της Άλκηστης από το αγαπημένο Little Hope Flags Τι είναι τελικά η αγάπη; Αγάπη είναι ένα βαρύ (πολλά κιλά στον πάγκο) συναίσθημα, σαν αυτό του έρωτα. Κάπου εδώ να πω ότι πολλοί τα μπερδεύουν και νομίζουν ότι είναι το ίδιο πράγμα, ενώ «το καμία σχέση». Μπορείς να αγαπάς χωρίς να είσαι ερωτευμένος, και μάλιστα είναι πολύ συνηθισμένο, να είσαι ερωτευμένος χωρίς να αγαπάς, κάπως ασυνήθιστο θα το έλεγα, και να είσαι και ερωτευμένος και να αγαπάς, που εκεί οκ, black jack! Ας αφήσουμε όμως λίγο τον έρωτα σε μια ακρούλα, γιατί η ερώτηση…
-
Όταν ο πρίγκιπας αργεί να εμφανιστεί
Γράφει η Μαρία Σωμαράκη, αγαπημένη blogger που μου έκανε τη χαρά και την τιμή να φιλοξενήσω κείμενο της Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια πριγκίπισσα που αγωνιούσε να έρθει η στιγμή που θα εμφανιστεί στη ζωή της ο πρίγκιπας. Η πριγκίπισσα καθόταν κάθε πρωί στον ανθισμένο κήπο της φορώντας τα καλά της μέχρι να δύσει ο ήλιος. Πότε κοιτούσε τον δρόμο, πότε τον κήπο και πότε τον ουρανό. Μάλιστα είχε χαθεί τόσο πολύ μέσα στις σκέψεις της που ώρες-ώρες αναρωτιόταν αν περίμενε πράγματι τον πρίγκιπα της ή αν περίμενε απλά από συνήθεια. Κάθε μέρα αναρωτιόταν : «Πότε θα έρθει ο πρίγκιπας μου πάνω στο λευκό άλογο να αναλάβει όλα…
Μπορεί να σας αρέσει
Γράμμα στον Αϊ Βασίλη
Αγαπήστε ελεύθερα!
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η θάλασσα και ο ουρανός…
-
Το κορίτσι με το γατάκι
Η Δώρα έκλεισε ακόμη πιο σφιχτά τα μάτια της κάνοντας ότι κοιμάται κι ότι δεν ακούει το επίμονο κουδούνισμα από το θυροτηλέφωνο. Η μαμά της ξαπλωμένη δίπλα της σηκώθηκε και περπατώντας στα δάχτυλα των ποδιών της πήγε κι έκλεισε την πόρτα του υπνοδωματίου. Ο ήχος τώρα ερχόταν πιο αχνός αλλά ακόμη ξεκάθαρος. Η μικρή την ένιωσε να ξαπλώνει πάλι δίπλα της και να της χαιδεύει τα μακριά της μαλλιά, αλλά παρέμεινε με κλειστά τα μάτια. Δεν ήθελε να καταλάβει ότι είναι ξύπνια και να τη στενοχωρήσει. Είχε ένα αίσθημα όχι ακριβώς φόβου, αλλά σίγουρα δυσάρεστο. Σκέφτηκε τον μπαμπά της. Αν εκείνος ήταν εδώ, τώρα αυτό το κουδούνι δε θα χτυπούσε…
-
Το πάρτι
Πολλά νεαρά άτομα φορώντας μπλουζάκια σε έντονα φωσφοριζέ χρώματα κι έχοντας μαλλιά αντίστοιχης απόχρωσης, στέκονταν στη μεγάλη ουρά και περίμεναν να έρθει η σειρά τους να πλησιάσουν στην είσοδο, να πληρώσουν για να μπούνε στον χώρο που γινόταν το πάρτι. Ανάμεσα τους κι η Δήμητρα, μέσα στο απλό λευκό αμάνικο μπλουζάκι και το ξεβαμμένο τζιν της, είχε βρεθεί σε αυτά τα χωράφια που θα γινόταν το πάρτι σχεδόν άθελά της. Εκείνη νόμιζε ότι θα περνούσε μια ήρεμη βραδιά με τον αγαπημένο της, όταν ετοιμαζόταν νωρίτερα για να τον συναντήσει και δεν είχε ιδέα πού θα πήγαιναν. Με τον Μάριο έβγαιναν λίγο καιρό αλλά η Δήμητρα του είχε παραδοθεί ψυχή και…
Μπορεί να σας αρέσει
Το μυρμήγκι και το μπισκότο- (μέρος Β)
Ο Ρούντολφ επαναστάτησε
Μια νύχτα στο μουσείο
-
Το μυρμήγκι και το μπισκότο- (μέρος Β)
Μα πότε πρόλαβε να παγώσει η αφράτη κρέμα, αναρωτήθηκε απογοητευμένο. Έγινε πολύ γρήγορα, πολύ ξαφνικά και πολύ απότομα. Τη μία στιγμή ήταν αραχτό κι ευτυχισμένο μέσα σε ένα ωραιότατο μπισκότο, την επόμενη εγκλωβίστηκε σε αυτό, χωρίς να μπορεί να αντιδράσει. Τις σκέψεις του διέκοψε ένα ταρακούνημα. Μα τι γίνεται τώρα; Τι μου συμβαίνει; Μετακινεί κάποιος το μπισκότο; Απόρησε. Γύρω του απ’ όσο μπορούσε να δει, υπήρχαν φύλλα από δέντρα, μια τσίχλα μασημένη, κάποιες ακαθαρσίες. Συνειδητοποίησε ότι ένας άνθρωπος, υπάλληλος του δήμου προφανώς, σκούπιζε. Είχε σπρώξει όλα τα σκουπίδια στην άκρη του δρόμου και σε λίγο ετοιμαζόταν να τα μαζέψει με το τεράστιο φαράσι του. Έπρεπε να κάνει κάτι πριν να…
-
Το μυρμήγκι και το μπισκότο (Μέρος Α)
Μια φορά κι έναν καιρό, ένα μυρμηγκάκι από σπίτι, πήρε μια παράτολμη απόφαση. Θα έβγαινε εκτός της οικίας του, να αλλάξει λίγο παραστάσεις. Τα δικά του μυρμήγκια προσπάθησαν να το συνετίσουν. Tου είπαν “εδώ που είσαι δε θα βρεις καλύτερα, έξω μπορεί να σε πατήσει κανά παπούτσι, ο καιρός κρύωσε, έχουμε όση τροφή θέλουμε”, χίλια δυο επιχειρήματα αλλά εκείνο είχε πάρει την απόφαση του. Θα πήγαινε μια μικρή βόλτα και θα επέστρεφε. Άλλωστε τα μυρμήγκια είναι συλλέκτες τροφής κι από τη φύση τους την ψάχνουν. Όχι ότι πείραζε που την έβρισκε έτοιμη, ίσα ίσα που αυτό το έκανε προνομιούχο σε σύγκριση με τα «αδέσποτα» μυρμήγκια εκεί έξω, αλλά να βγει…
Μπορεί να σας αρέσει
Το μυρμήγκι και το μπισκότο- (μέρος Β)
Το τσίμπημα της σφήκας
Το κορίτσι με το γατάκι
-
Έχεις δικαίωμα να μην είσαι καλά
Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μικρό κορίτσι που είχε χάσει πρόσφατα τον μπαμπά του, ζητήθηκε να κάνει μια ζωγραφιά κι εκείνο αποτύπωσε πάνω στο λευκό χαρτί πολλά χρωματιστά λουλούδια. Και λουλούδια και πολλά και χρωματιστά. Ζωγράφισε κάτι τόσο χαρούμενο κι αισιόδοξο σε περίοδο που θα πρεπε λογικά να πιάσει αποκλειστικά τους μαύρους μαρκαδόρους και να τα μπογιατίσει όλα μαύρα κι άραχνα. Υπάρχει κόσμος λοιπόν, που έχει την τάση να αποφεύγει να νιώσει τη στενοχώρια και ν’ αναβάλλει τη θλίψη για μετά, αργότερα, ποτέ. Τη χαρά τη νιώθει με όλο του το «είναι», τη ρουφάει ως το μεδούλι, οτιδήποτε όμως ζορίζει το βάζει σε ένα κουτάκι και το στοιβάζει…
-
Να μιλά κανείς ή να μη μιλά;
Ιδού η απορία. Όπως ξέρετε ή θα ‘χετε ήδη καταλάβει από τα διάφορα που ανεβάζω, όταν κάποιος κάνει ή λέει κάτι που με αφορά και με ενοχλεί, προσπερνάω, δε δίνω συνέχεια. Είμαι ο ορισμός του «Και τι α κανς α κατς α μαλώις;» Δεν ξέρω αν αυτό τον κάνει να τρώγεται παραπάνω με τα ρούχα του, γιατί καμιά φορά όταν ξύνεσαι στην γκλίτσα του τσοπάνη, θέλεις αυτός να αντιδράσει κι όταν εκείνος δεν το κάνει, αυτό μπορεί να σε τσαντίζει περισσότερο. Αν ισχύει αυτό, με ικανοποιεί. Ας βράζει στο ζουμί του. Αν όχι και νομίζει ότι δεν κατάλαβα και γι’ αυτό δεν απάντησα, λάθος μαντεψιά, απλώς δε μ’ αρέσουν οι…
Μπορεί να σας αρέσει
Η αγάπη έχει όρια και κανόνες
Για μια θέση στο τραίνο
Απιστία και κουνέλι στιφάδο
