-
Κάθε πρωί που κίναγα να πάω στα σχολειά, φεύγανε σαν πουλιά τα ψαροκάικα…
Κάθε πρωί, μα κάθε πρωί, προσπαθώ να ξυπνήσω τα παιδιά να ετοιμαστούμε και να πάμε ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, στην αρχή με γλυκόλογα, αγκαλιές και φιλιά και στη συνέχεια με αγριοφωνάρες και βρηχηθμούς. Όσο το ρολόι κάνει τικ τακ κι εμείς παραμένουμε στάσιμοι, σιγά σιγά αρχίζω να υψώνω φωνή και μεταμορφώνομαι από νεράιδα σε κακή μάγισσα. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς κάθε Σάββατο είναι όρθια και χοροπηδάνε γεμάτα ενέργεια από τις 7 το πρωί, ενώ κάθε μέρα, καθημερινή, πριν τις 8 -θυμίζω 8.15 χτυπάει το κουδούνι στο δημοτικό- δε σηκώνονται από τα παπλώματα κι όταν σηκωθούν με τα πολλά, περπατάνε με το ρυθμό της χελώνας. Που εγώ έχω…