-
Η φίλη
Η βιντεοκασέτα που τις έδειχνε να γελάνε στο λουναπάρκ είχε φτάσει στο τέλος της. «Φρεντς φορ έβερ», φώναζαν χαρούμενες, με την καλύτερή της φίλη τη Ρένα, τη διπλανή της στο θρανίο από το νήπιο και σ΄ όλες τις τάξεις του σχολείου. Σχεδόν δηλαδή. Την είχε σαν αδερφή της την Ρένα. Την είχαν πάρει υπό την προστασία τους οικογενειακώς, αφού ο πατέρας της δούλευε συνεχώς και ασταμάτητα, επτά μέρες την εβδομάδα κι η μητέρα της τους είχε εγκαταλείψει όταν ήταν μωρό ακόμα. Το λουναπάρκ ήταν το αγαπημένο τους μέρος. Εκεί τις πήγαιναν οι γονείς της τα Σαββατοκύριακα, εκεί βγαίνανε τα Σαββατόβραδα μόνες τους, όταν μεγάλωσαν. Όλα μαζί τα κάνανε. Μόνο στο…
-
To know us better!Κείμενο που αρχικά πήγαινε για λεζάντα στο Instagram!
Να κάνουμε ένα «αζμπέτε» (αγαπώ Χρόνη Εξαρχάκο) με την ευκαιρία που γίναμε περισσότεροι; Πιο τζούσι, με καμιά λεπτομέρεια, πιο χοτ! Ότι είμαι love and married with children, το χρώμα μου είναι το κόκκινο και λατρεύω τις σοκολάτες και τα ταξίδια, τα γνωρίζετε ήδη, τα γράφω και στο προφίλ! Θέλετε; Ναι; Εντάξει, θα το κάνω! Όμως λίγο διαφορετικά απ’ ότι συνηθίζεται! Θα έχω και παρέα την κολλητή που αγκαλιάζω στη φωτό, παρά το social distancing (ήμασταν 3 μήνες καραντίνα, δεν αγκαλιάζω όποιον κι όποιον, έτσι;) Άλλωστε, είμαι και sociable και social person και ταιριάζει ένα αντίστοιχο #toknowusbetter! Αυτήν την ταμπέλα μου βαλε με το έτσι θέλω το ζώδιο μου, ο αρμονικός και…
-
Η κοντινή απόσταση ευνοεί τις φιλίες
Στην αγαπημένη μου σειρά, που ήταν νια και -δε- γέρασε, «Τα φιλαράκια», οι πρωταγωνιστές, φίλοι κολλητοί, μένανε στην ίδια πολυκατοικία, σε αντικριστά διαμερίσματα, συγκατοικούσαν. Οκ, η Φοίβη, έμενε τυπικά αλλού, ωστόσο ήταν συνέχεια στα διαμερίσματα των φίλων της. Είμαι σίγουρη ότι υπήρχε μια οδοντόβουρτσα της στο μπάνιο τους, ένα ζευγάρι εσώρουχα και μια αλλαξιά σε κάποιο συρτάρι κι ότι διανυκτέρευε πολλές φορές στον καναπέ τους. Το ίδιο ισχύει και για τον Ρος που ανάμεσα σε γάμους και διαζύγια είχε νοικιάσει διαμέρισμα στην απέναντι πολυκατοικία, Τι ονειρεμένο σκηνικό, να μένουν οι φίλοι τόσο κοντά ο ένας με τον άλλο, να μπορούν να βρίσκονται όποτε το θέλουν και να μη χάνουν χρόνο…
-
Απόψε σου γράφω ένα γράμμα…
Γράφει η Νέλλη… Φίλη μου, Μόλις είδα στην τηλεόραση μια συνταγή μηλόπιτας κι αμέσως σκέφτηκα εσένα… Σκέφτηκα πόσο μου λείπεις. Έχω τόσα να σου πω, κάθε μέρα εδώ και δύο χρόνια σου μιλάω. Προσπαθώ να καταλάβω τι έκανα. Τι σε πείραξε. Γιατί χαλάσαμε τις καρδιές μας. Δύο χρόνια λοιπόν μαντεύω. Έχω καταλήξει κάπου, αλλά μπορεί να είναι και λάθος. Όμως εγώ συνεχίζω να μαντεύω. Αυτό που μαντεύω λοιπόν, μοιάζει με τόσο του «έπρεπε». Κι αυτό που με πληγώνει είναι ότι ξέρεις τόσα χρόνια πως δεν είμαι ο άνθρωπος των «πρέπει». Με ενδιαφέρει περισσότερο η ουσία. Την ουσία όπως την εννοώ εγώ βέβαια γιατί για τον καθένα είναι διαφορετική. Από τότε…
-
Άλλο φίλοι, άλλο γνωστοί
Κανείς δεν μπορεί να ζήσει χωρίς φίλους, το είπε ο μεγάλος φιλόσοφος Αριστοτέλης. Έχουν όλοι όμως φίλους στη ζωή τους; Πολλοί άνθρωποι είναι μαζεμένοι και κρατάνε μικρό καλάθι όταν ακούνε για φιλία μια κι έχουν προδοθεί και μια και δυο φορές. Όμως, πληγώθηκαν από φίλους ή από ανθρώπους που ανήκαν στην κατηγορία «κάτι παραπάνω από γνωστός, κάτι λιγότερο από φίλος»; Είναι τόσο δυσδιάκριτα τα όρια ανάμεσα σε φίλους και γνωστούς και είναι άραγε τόσο εύκολο να την πατήσει κάποιος; Με τις γνωριμίες χρόνων, να ‘χουν κλείσει τουλάχιστον 7 χρόνια φαγούρα και βάλε, το ρίσκο απογοήτευσης ή προδοσίας είναι μικρό. Τους ξέρεις πλέον κι απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη, γνωρίζεις…
-
40 years later – Οι φίλες μου κι εγώ!
Με αφορμή μια ανάρτηση που είδα στο Facebook, βάζω κι εγώ αυτό το βιντεάκι! Είναι σαν να κάνω προβολή στο μέλλον! Κρίνοντας απο το χθές και το σήμερα, κάπως έτσι θα είμαστε και στο μέλλον! Ζωή και υγεία να ‘χουμε! Και τώρα επειδή πήρα φόρα, θα σας δείξω μία – μία τις φίλες μου στο μέλλον, όπως μας είδα στη μαγική μου γυάλα! :Ρ Αυτή είσαι εσύ παπάκι: Αυτή είναι η Σοφία, πάντα σε φόρμα! Εδώ την βλέπετε να κάνει διατροφή τρώγοντας το μηλαράκι της! Διακρίνεται κι ένα από τα τατουαζάκια της, που αυξάνονται χρόνο με το χρόνο! Εδώ βλέπουμε την Μαρία, που μελετάει κάποιο δικόγραφο! Κι εδώ έχουμε την Κάθριν, που αλλού; Σε αίθουσα…
-
Forgive to Forget!
Δύο διαπιστώσεις έκανα το τελευταίο καιρό! α) ‘τα πάντα ρεί’, που δεν είναι δική μου διαπίστωση, με πρόλαβε ο Ηράκλειτος, και β) ότι μεγαλώνουμε… Τα πάντα μπορούν να αλλάξουν, καταστάσεις, άτομα, εσύ ο ίδιος. Πάνω μου βλέπω διαφορές σε σχέση με παλιά, και δεν εννοώ τις ρυτίδες ή τη χαλάρωση σώματος (που δεν έχω εννοείται! :Ρ), αλλά στον εσωτερικό ψυχικό μου κόσμο! Παλιά, πχ.(όχι Προ Χριστού, έτσι; :Ρ) ξεχνούσα εύκολα κάτι που με ενόχλησε/στενοχώρησε/πείραξε/απογοήτευσε. Το είχα και έμφυτο το να υπάρχει μια ισορροπία, όσο περνάει από το χέρι μου, να είναι όλα γύρω μου αρμονικά, να μη προκαλώ δυσαρέσκεια! Ζυγός γάρ! :Ρ Και όχι μόνο τα παραπάνω, αλλά μου έβγαιναν…
-
Άκου τι είπαν!
Τον Ιανουάριο που μας πέρασε, παίξαμε στο τηλεπαιχνίδι «άκου τι είπαν» με τον Χρήστο Φερεντίνο. Είναι ένα παιχνίδι που βλέπει -ενίοτε- και ο γιός μου μια και έχει αριθμούς (ρωτήσαμε 100 ανθρώπους και ψάχνουμε τις 4-5-6 πιο δημοφιλείς απαντήσεις, κλπ) και του αρέσει και η χορευτική φιγούρα του Φερεντίνου, η χαρακτηριστική κίνηση που κάνει με τα πόδια. Από τότε πέρασε τόσος καιρός κι ακόμα συναντώ άτομα που μου λένε ότι με είδαν ή πετάνε ατάκα από το παιχνίδι μας εκείνο. Ακόμα και σήμερα, συνάντησα στο ασανσέρ ένα συνάδελφο που ανταλλάσσω μόνο μια καλημέρα μαζί του και μου σχολίασε ατάκα από τις απαντήσεις μας! Μα, ας το παραδεχτούμε, ήμασταν πολύ απολαυστικές…
