-
Της Όπισθεν τα δύσκολα!
Βγήκα για ποτό, αλλά πρώτα έζησα μια περιπέτεια που περιλάμβανε όπισθεν και οπισθογωνίες! Μπήκα που λέτε στο αμάξι, να οδηγήσω μία από τις τέσσερις διαδρομές που ξέρω! Έστριψα εκεί που στρίβω πάντα, για να αφήσω το αυτοκίνητο και να πάρω ησάπ- μετρό και να φτάσω στον προορισμό μου. Όπως κάνω πάντα! Βλέπω μια ουρά από αυτοκίνητα και καταλαβαίνω αμέσως ότι κάτι δεν πάει καλά. Βλέπω επίσης, το χέρι του οδηγού από το μπροστινό αυτοκίνητο να μου κάνει σινιάλο να κάνω πίσω. Οουυυ, ΝΟΟοοΥ, ΝΟΟΟΟΟΥ, Χιούστον γουίβ γκοτ πρόμπλεμ. Εγκέν! Δεν κουνιέμαι εννοείται, σφυρίζω αδιάφορα, οπότε εκείνος κατεβαίνει από το αμάξι του και έρχεται στο δικό μου! “Κοπελιά, μπροστά έχει μείνει…
-
Τι έπαθε πάλι το αυτοκίνητό μου, οέο;
Για να γελάσουμε λίγο, (καλά εγώ βέβαια έκλαψα μια σταλίτσα, μόνο μια σταλίτσα κι αυτό στην αρχή), να σας πω τι μου συνέβη νωρίτερα! Όσοι είστε καιρό στην παρέα μας ξέρετε τη μοναδική σχέση που έχω με την οδήγηση/αυτοκίνητο μου, τα χουμε πει εδώ και εδώ αλλά και αλλού! Μια σχέση πάθους και ίντριγκας, με μπόλικα τσαλίμια, που κρατάει τη φλόγα ζωντανή και δεν μας αφήνει να ρουτινιάσουμε! Τελειώνω τη δουλειά, μπαίνω μετρό, βγαίνω μετρό, μπαίνω ησάπ, βγαίνω ησάπ, και πάω να μπω στο αμάξι να πάω στο σπιτάκι μου! Το αυτοκίνητο όμως δεν έκανε το χαρούμενο & δυνατό ΤΟΥΡΟΥΡΟΥ, όπως με «χαιρετάει» κάθε φορά όταν βάζω και γυρίζω το…
