Οι περιπέτειες του Μιγκέλ Θερβάντες πριν γράψει τον Δον Κιχώτη

Μοιραστείτε το :

«Ήρθε ο ταχυδρόμος και δεν τον άκουσα. Ευτυχώς ξαναχτύπησε και μου έδωσε το γράμμα», είπε η Λεονόρ ντε Κορτόνας στον σύζυγό της Ροδρίγο ντε Θερβάντες.
«Χτυπάει πάντα δυο φορές, Λεονόρ. Του Μιγκέλ θα είναι, σε αυτόν αρέσουν τα γράμματα».
Η γυναίκα του κούνησε το κεφάλι της καταφατικά και γύρεψε με αγωνία τη νύφη της για να τους το διαβάσει.
«Καταλίνα, Καταλίνααααα, Καταλίνα ντε Σαλαθάρ ι Παλάθιος, γράμμα», της φώναξε.
Εκείνη ήρθε με λαχτάρα σκουπίζοντας τα βρεγμένα από τη λάτρα χέρια της στην ποδιά της φούστας της. Με τρεμάμενα δάχτυλα άνοιξε τον φάκελο και άρχισε να διαβάζει δυνατά.
«Αγαπημένη Καταλίνα και σεβαστοί μου γονείς, έχω μπλέξει.
Μπορεί να κερδίσαμε τη ναυμαχία στην ελληνική Ναύπακτο και να ήμουν τόσο ανδρείος, που να πήρα προαγωγή, γαλόνια, μετάλλια και παράσημα στο στήθος, αλλά αυτά είναι που με έβαλαν σε μπελάδες.
Στον δρόμο της επιστροφής πέσαμε πάνω σε πειρατές από το Αλγέρι, την πατρίδα του Καμύ στο από κάτω ποστ και με περάσανε για πλούσιο.
Που αν ήμουν πλούσιος, θα ήμουν στη Μύκονο και τη Σαντορίνη και θα έκανα μπάνιο στο σούπερ παραντάιζ ή θα χάζευα το ηλιοβασίλεμα στην καλντέρα, δε θα πολεμούσα άρρωστος με ελονοσία στην Ναύπακτο για να φέρω χρήματα στην οικογένειά μου πίσω στη Μαδρίτη.
Παρεμπιπτόντως μου στήσανε άγαλμα εκεί, ήμουν πολύ γενναίος, κατατρόπωσα τον Οθωμανικό στόλο.
Βέβαια και αυτοί με πέτυχαν στο στήθος και στο αριστερό μου χέρι, το οποίο δε νομίζω να γιάνει ποτέ, τουλάχιστον δεν είναι το δεξί και γι αυτό σας γράφω τώρα, και επίσης δεν είναι αυτό το θέμα μας αυτή τη στιγμή.
Ο αρχιπειρατής Νταλή Μαμί, ζητάει πουγκιά με ευρώ -και δολάρια του κάνουν- για να αφήσουν εμένα και τον αδερφό μου ελεύθερους να γυρίσουμε στην Ισπανία.
Προσπαθώ να του πω ότι είμαι ξυπόλητος πρίγκιψ αλλά δε με πιστεύει, με λέει παραμυθά και ότι του λέω ιστορίες από το κεφάλι μου.
Προσπαθήστε να μαζέψετε το ποσό, αν θέλετε να μας ξαναδείτε. Και τώρα σας αφήνω γιατί τον ακούω να πλησιάζει φωνάζοντας γιο χο χο».
«Ο Νταλή Μαμί; Αυτός κοβει αυτιά στις καλές του μέρες, στις κακές, μην το αναφέρουμε» σχολίασε σκυθρωπός ο πατέρας του.
«Χάθηκε να τον πιάσει ο Τζακ Σπάροου που είναι καλός και επισκέπτεται άρρωστα παιδιά κάνοντάς τα χαρούμενα» σχολίασε ανήσυχη η μητέρα του.
«Θα δουλέψουμε όλοι σκληρά, θα βρούμε τρόπο γνα τους φέρουμε πίσω, είπε αποφασιστικά η Καταλίνα, που είχε κοννέ με κάτι τύπους που κυκλοφορούσαν με κόκκινες ολόσωμες φόρμες και φορούσαν τη μάσκα ενός μεγάλου ζωγράφου που αγαπάει η Νουαζέτα.
Πράγματι, βρέθηκαν τα χρήματα, τους βοήθησε ένας τύπος που τον φώναζαν Προφεσόρ.
Ο Πειρατής όμως φώναξε ότι αυτά αρκούν μόνο για το εισιτήριο του ενός αδερφού Θερβάντες.
Ο Μιγκέλ, είπε στον αδερφό του να φύγει, αυτός άντεχε πιο εύκολα τις κακουχίες γιατί δραπέτευε στη φαντασία και επίσης έλεγε ιστορίες στον Πειρατή, ο οποίος τις απολάμβανε πίνοντας ρούμι.
Τρία χρόνια έμεινε στο Αλγέρι. Μέχρι που η ομάδα του Κάζα ντε Παπέλ τον ξελάσπωσε και αυτόν στον τελευταίο κύκλο και γύρισε πίσω στην οικογένειά του.
Με το που πάτησε το πόδι του στην Μαδρίτη φώναξε “χομ σουίτ χομ” και ορκίστηκε ότι θα έκανε οποιαδήποτε δουλειά αρκεί να μην περιλαμβάνει πλοίο και θάλασσα.
Έγινε φοροεισπράκτορας αλλά κάπου τα θαλάσσωσε και ο βασιλιάς Φίλιππος τον έβαλε φυλακή.
Η Φυλακή μπροστά σε αυτά που είχε περάσει με τους πειρατές ήταν η παιδική του χαρά.
Είχε και χρόνο να γράψει την ιστορία που έλεγε στον Νταλή -με ήτα, οχι με γιώτα-, για έναν Ισπανό τον Αλόνσο που νόμιζε ότι είναι ιππότης και τα έβαζε με ανεμόμυλους!
Πρόσθεσε και μια στάλα αμούρ, την όμορφη δεσποσύνη Δουλτσινέα και δυο στάλες φιλία, τον πιστό συνοδοιπόρο Σάντσο Παντσα και το 1605 το κυκλοφόρησε!
Έγινε αμέσως επιτυχία, φέρνοντάς του δόξα αλλά και χρήμα. Πολύ χρήμα! Έγινε πλούσιος!
Το βιβλίο του, μεταφράστηκε σε περισσότερες από εξήντα γλώσσες, θεωρήθηκε αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και γι αυτό έγραψε και τη συνέχειά του, που κυκλοφόρησε το 1615!
Ο τίτλος του; Δον Κιχώτης!
ΥΓ: Σήμερα είναι η Παγκόσμια ημέρα βιβλίου! Βέβαια, για όσους γράφουμε είναι κάθε μέρα ημέρα βιβλίου!
Την ημερομηνία την επέλεξε η UNESCO γιατί σαν σήμερα, το 1616 έφυγαν από τη ζωή ο σπουδαίος Μιγκέλ Ντε Θερβάντες αλλά και ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ!
ΥΓ2! Μια υπενθύμιση: Γράφω σουρεάλ.
Βάζω στο σέικερ τρεις δόσεις αληθινά γεγονότα και τρεις δόσεις μυθοπλασία, δυο τζούρες κέφι και μπόλικο μεράκι, το κουνώ δεξιά και αριστερά και σας το σερβίρω σε κολωνάτο ποτήρι!