Οι ιστορίες με το αυτοκίνητό μου δεν τελειώνουν εδώ, αλλά συνεχίζουν ακάθεκτες! Περπατούσα αμέριμνη από τη βόλτα μου στο κέντρο -κι όταν λέω κέντρο, εννοώ λιγότερο την Πλάκα, περισσότερο το Μεταξουργείο- κουβαλώντας και κάτι τσάντες με καινούρια βιβλία που είχα αγοράσει -γιατί ακόμα χωράμε μωρέ στο σπίτι, να, αν βγάλω και πετάξω τα τάπερ από το ντουλάπι, αυτά τα χωρίς καπάκι, αμέσως βρίσκεται χώρος, ΌΤΑΝ όπως είμαι με τις τσαντάρες, βλέπω μπροστά μου άτσαλα παρκαρισμένο, με αλάρμ, ένα ταλαιπωρημένο (γρατζουνιές, τρακαρίσματα, κουλουπού) αυτοκίνητο ΟΛΟΙΔΙΟ με το δικό μου. Το μισό πάνω στο πεζοδρόμιο, το άλλο μισό από κάτω, πάνω σε στροφή. Που και το δικό μου έτσι το χα παρκάρει,…

Με αυτά και με εκείνα, στο τέλος θα μάθω να οδηγώ!  Όλο αυτό το διάστημα του κόβιντ, είναι κομβικό ως προς τη σχέση μου με το τιμόνι.  Κι αυτό γιατί λόγω του ακατανόμαστου, δε χρησιμοποιώ πλέον τα ΜΜΜ στα οποία αραχτή και λάιτ ρέμβαζα ή έγραφα, και πηγαίνω στη δουλειά μου καθημερινώς με το γιώτα χι μου. Κι όπως καταλαβαίνετε, τσίτα τα γκάζια. Όχι του αυτοκινήτου, τα δικά μου. Όπου σε αυτό το διάστημα ο Μέρφυ ο τριτοξάδερφος, μου έχει προσφέρει με λαρτζοσύνη μια ποικιλία περιστατικών! Για μένα το κάνει ο συγγενής, για να έχω υλικό για το Blog! Που λέτε, δεν πτοήθηκα όταν:  Ηλεκτρικά πατίνια, που είναι πολύ της…

Μπακ το μπέισις!   Επιστρέψαμε από τις διακοπές μας, μαυρισμένοι, φΧαριστημένοι και …κουρασμένοι! Οι Διακοπές άλλωστε, ποτέ δεν ισοδυναμούσαν με ξεκούραση στο δικό μου ρεπερτόριο! Στα παλιά τα χρόνια, τα Π.Π. (Προ Παιδιών), διασκέδαζα μέχρι τελικής πτώσης και πήγαινα κατευθείαν από το όποιο λιμάνι /αεροδρόμιο βρισκόμουν, για δουλειά. Στη Μ.Π. (Μετά Παιδιών) εποχή, που δεν μπορείς να ξεκουραστείς είτε κάνεις διακοπές, είτε δεν κάνεις, επιστρέφουμε μία μέρα νωρίτερα, ώστε να ανασυντάξουμε δυνάμεις και να πάμε στο γραφείο την επόμενη! Τα τελευταία χρόνια ήμασταν μόνο κουρασμένοι και αδιακοπάριστοι. Φέτος, αλλάξαμε παραστάσεις, ξεφύγαμε λίγο, δημιουργήσαμε -εύχομαι- όμορφες αναμνήσεις στα παιδιά μας! Ναι, αυτό το παράδοξο καλοκαίρι, που είχε /έχει απ’ όλα, κυρίως…

“Θα σε προσέχω σαν τα μάτια μου“, λέει ο τύπος δίπλα στην κοπέλα του και κάνει μια να πιει καφέ και βάζει το καλαμάκι στο μάτι του”. Θα μπορούσα να είμαι αυτός ο τύπος! Άνετα! Τα ματάκια μου, αχ, τι έχουν τραβήξει και πόσες φορές τα έχω τραβήξει από τις κόγχες τους γιατί νόμιζα ότι φοράω φακό, τον οποιο είχα βγάλει νωρίτερα αλλά…”κολυμπάμε, κολυμπάμε”, Ντόρι στάιλ, ξέρεις ποια, η κολλητή του μπαμπά του Nemo. Πόσες φορές κυκλοφόρησα με ληγμένα, άλλοι τα πίνουν, άλλοι τα φοράνε! Για τους μηνιαίους φακούς μυωπίας, λέω, που συχνά – πυκνά ξεπερνάνε το δίμηνο -μην πω τρίμηνο, διαβάζει κι η μαμά κι ο άντρας μου και…

Να σου πω καλύτερα πόσα παγωτά έχω φάει; Για μένα, καλοκαίρι ίσον θάλασσα και παγωτά! Ως γνωστόν, αν δεν μετράς μπάνια και παγωτά ή έχασες το καλοκαίρι ή έπαψες να είσαι παιδί και προσωπικά, δε μου συμβαίνει τίποτα από αυτά τα δύο! Τότε γιατί είναι μέσα Ιουλίου και έχω κάνει μόνο 1, ολογράφως «ένα», μπάνιο; Γιατί το μπάνιο στις θάλασσες του λεκανοπεδίου Αττικής είναι υπερεκτιμημένο! Γιατί το κολύμπι στις θάλασσες της Αθήνας δε μου κάνει κλικ, κι ας είμαι αδερφή γοργόνας! Ορίστε το είπα! Το έβγαλα από μέσα μου! Και τώρα θα επιχειρηματολογήσω επ αυτού! Αρχικά, δεν έχω την τύχη να μένω κάπου παραθαλάσσια! Αν έμενα στις Γλυφαδοβούλες ή στα…

Να κάνουμε ένα «αζμπέτε» (αγαπώ Χρόνη Εξαρχάκο) με την ευκαιρία που γίναμε περισσότεροι; Πιο τζούσι, με καμιά λεπτομέρεια, πιο χοτ! Ότι είμαι love and married with children, το χρώμα μου είναι το κόκκινο και λατρεύω τις σοκολάτες και τα ταξίδια, τα γνωρίζετε ήδη, τα γράφω και στο προφίλ! Θέλετε; Ναι; Εντάξει, θα το κάνω! Όμως λίγο διαφορετικά απ’ ότι συνηθίζεται! Θα έχω και παρέα την κολλητή που αγκαλιάζω στη φωτό, παρά το social distancing (ήμασταν 3 μήνες καραντίνα, δεν αγκαλιάζω όποιον κι όποιον, έτσι;) Άλλωστε, είμαι και sociable και social person και ταιριάζει ένα αντίστοιχο #toknowusbetter! Αυτήν την ταμπέλα μου βαλε με το έτσι θέλω το ζώδιο μου, ο αρμονικός και…