-
Η πρώτη Face to Face παρουσίαση του Ξεχωριστού Μέλλιου!
Η πρώτη φορά γενικώς κι ως γνωστόν, μένει πάντα αξέχαστη! Ειδικότατα τώρα όσον αφορά στην πρώτη μου παρουσίαση για τον Ξεχωριστό Μέλλιο, δε θα τη ξεχάσω ούτε με λοβοτομή! Ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου, σκέψη και επιθυμία! Δεν έχω λόγια, για όλο αυτό που βίωσα, όχι έχω, θα τα βρω δηλαδή! Θα ξεκινήσω πρώτα με τις ευχαριστίες, όπως κάνουν στα Όσκαρ! Είμαι ευγνώμων για όλους όσους συνέβαλαν με χαρά και θετική ενέργεια στο να είναι ξεχωριστή αυτή μέρα και που παρόλο που οι 40 βαθμοί λιώνανε το κορμί, δεν ακυρώσανε, γιατί η αλήθεια είναι ότι το θέμα «παρουσίαση Ξεχωριστού Μέλλιου», είχε γίνει λίγο σίριαλ και το τελευταίο που θα ήθελα να…
-
Το παιδικό βιβλίο για τη διαφορετικότητα “Ο Ξεχωριστός Μέλλιος”, ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη| Εφημερίδα Εθνικός Κήρυκας / The National Herald
Start spreading the news I’m leaving today I want to be a part of it New York, New York I want to wake up in a city That never sleeps And find I’m king of the hill Top of the heap.. λα λα λαααα λα, τουρουυυ ρουυ! Στη Νέα Υόρκη που λέτε, εθεάθη να αλλάζει τον αέρα του ο Ξεχωριστός Μέλλιος και πιο συγκεκριμένα στη στήλη Literature της Ξακουστής, Θρυλικής, Μοναδικής Ημερήσιας Ελληνόφωνης Εφημερίδας εκτός των συνόρων της Ελλάδας, στον Εθνικό Κήρυκα ή αλλιώς The National Herald! Είμαι καταχαρούμενη και κατασυγκινημένη που η χάρη του έφτασε ως εκεί και που βρίσκομαι στις σελίδες της συγκεκριμένης εφημερίδας! Γι αυτό, θα ήθελα…
-
Κάτι μαμάδες από το χωριό…που γιορτάζουν!
Στη μάνα σου το πες; Το «χρόνια πολλά», ντε! Σήμερα γιορτάζουν οι μαμάδες όλου του κόσμου! Κι ένα λουλουδάκι να πάρεις, μια καρτούλα να γράψεις! Κάτι μαμάδες από το χωριό, δεν τις ξέρεις, κατά το ήμισυ νησιώτισσες από τον Άη Στράτη και τη Λευκάδα, κατά το ήμισυ Μανιάτισσες από τη Μάνη, αν υπήρχε μια -κάντιτ; – κάμερα που θα αποκάλυπτε τα σχετικά με τη μαμαδοζωή τους, όταν δεν είναι στη δουλειά τους ή στις δραστηριότητες των παιδιών και τις εξωτερικές υποχρεώσεις, και είναι σπίτι, ο κόσμος θα έβλεπε τα εξής: Πλυντήριο ρούχων Μια μπουγάδα περιμένει υπομονετικά να μαζευτεί που καλά την άπλωσαν αλλά να, που φτάσαν τα μαύρα τα μεσάνυχτα…
-
6 χρόνια Blogger: Το Blog Νουαζέτα με Φουντούκι έχει γενέθλια!
Έξι ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε που πάτησα για πρώτη φορά το κουμπί της δημοσίευσης και το Blog Νουαζέτα με Φουντούκι άρχισε το ταξίδι του στην εξωτική, γοητευτική, μυστηριώδη Blogoσφαιρα! Αν και δεν ήξερα ακριβώς τι κάνω και γιατί το κάνω, ήταν –ακόμα- μια παρόρμηση της στιγμής, πήγαινα στα χαμένα, φοβόμουν και την έκθεση, δεν είχα σόσιαλ, κουλουπού, κουλουπού, γνώριζα όμως εξαρχής ότι θέλω να προσφέρω αξία! Επιθυμούσα το μοίρασμα πληροφοριών in a fun way, να κάνω τον αναγνώστη, τη μαμά δηλαδή που με ακολουθούσε, γιατί μαμάδες ήταν το τάργκετ γκρουπ μου, τουλάχιστον να χαμογελάσει, αν όχι να γελάσει δυνατά κακαριστά! Η θεματολογία μου ήταν αποκλειστικά «μαμαδέ», πώς αλλιώς; Αφού ήμουν μια νέα μαμά, οπότε…
-
Γενέθλια στη Ρώμη! Τι θα μπορούσε να πάει στραβά;
Ελληνίδα Κροίσος με 3 γράμματα πάει με τις κολλητές της στη Ρώμη για τα γενέθλιά της! Σκοπός μας με το ταξίδι αυτό ήταν να γιορτάσουμε με δόξα και τιμή τα σαρακοστά τρίτα γενέθλιά μου, να μας μείνουν αξέχαστα, και ταυτόχρονα να ξεκουραστούμε και να χαλαρώσουμε αλά ιταλικά! Πράγματι, θα μας μείνουν αξέχαστα αυτά τα γενέθλια, ήταν πολύ ξεχωριστά, έως περιπετειώδη, θα μπορούσε να τα χαρακτηρίσει κάποιος, αλλά όχι για τους σωστούς λόγους! Ό,τι μπορούσε να πάει στραβά, πήγε! Πραγματικά, η Booking λες και έβαλε τα δυνατά της να μας χαλάσει το κέφι, τα σχέδια, την ξεκούραση, τα χρήματα και το κυριότερο όλων, τον χρόνο μας, τον πολύτιμο. “Τρέχουμε” τόσο πολύ καθημερινά, που…
-
Έκλεισε ο κύκλος των μαθημάτων της Δημιουργικής Γραφής
Έκλεισε ένας κύκλος στη ζωή μου, αυτός των μαθημάτων της Δημιουργικής Γραφής! Μάλλον δηλαδή! Σπάνια κλείνω κύκλους στη ζωή μου, πάντα αφήνω ένα παράθυρο, μια χαραμάδα, έτσι να παίρνουμε τον αέρα μας, και κάτι μου λέει ότι και εδώ κάτι τέτοιο θα συμβεί! Που λέτε, την προηγούμενη βδομάδα τελείωσαν τα μαθήματα της Δημιουργικής Γραφής που έκανα στην Καλλιτεχνική Ομάδα Δρώμενο (ΟΑΣΗ – ΔΡΏΜΕΝΟ ΠΟ.Φ.Ε.Σ). Το “Δρώμενο” το οραματίστηκαν δύο νέοι άνθρωποι, ο Σπύρος και η Δανάη, το οργάνωσαν, το δούλεψαν και το έκαναν πραγματικότητα, δίνοντας όλο το “είναι” τους και κάτι παραπάνω! Γράφω και με έχει πιάσει το στομάχι μου από τη στενοχώρια μου. Τέλος εποχής. Στο τελευταίο μάθημα εκεί…
-
Επιστροφή στα θρανία με μάσκες και self test
Όχι ότι χάρηκαν τα παιδιά μου που ξαναξεκίνησε το σχολείο μετά από τόσους μήνες λοκντάου στο σπίτι, απλώς να, ξυπνάνε άνετα, αβίαστα και αβασάνιστα, διαλέγουν τα ρούχα τους, που θαύμα, πλέον δεν τους βρομίζει το ένα, ούτε τους ξινίζει το άλλο, και δεν τσακώνονται με τις κάλτσες που είναι στενές, ούτε με τα κοκαλάκια που δεν έχουν αποφασίσει αν θέλουν ή δε θέλουν να βάλουν στα μαλλιά τους και πάμε όμορφα και ωραία στην ώρα μας εκείνα στο σχολείο και εγώ στο γραφείο! Παλιά, προ καραντίνας, θα πρεπε: Να παρακαλώ και να ξαναπαρακαλώ για να ανοίξει το ένα τους μόνο μάτι, -το δεύτερο εικάζω ότι άνοιγε μετά την πρώτη ώρα…
-
Η γιαγιά Ευτέρπη στη Φωτογραφία της ζωής μου!
Όλο και κάτι θα χεις καταλάβει για την αδυναμία που είχα στη γιαγιά μου την Ευτέρπη, συχνά πυκνά τρυπώνει στα γραπτά μου με κάποια ατάκα της, έχει και ολοδικά της κείμενα εδώ κι εδώ και αλλού! Όσο μεγαλώνω δε, όλο και περισσότερο «εμφανίζεται» στην καθημερινότητα μου, και τη “βλέπω” μπροστά μου! Τη “βλέπω” στον τρόπο που απλώνω τα ρούχα με το δικό της σύστημα, όλες οι μπλούζες μαζί, τα παντελόνια μαζί, τα βρακιά μαζί – δεν υπάρχει πλέον αναρχία στην μπουγάδα μου-, στις πίτες, κέικ, κουλουράκια, γλυκά -εννοείται ότι δίνω το μείγμα που μένει στη λεκάνη στα παιδιά-, πρόσφατα ξεκίνησα να λέω και το «Ιησούς Χρηστός νικάει και όλα τα κακά σκορπάει»! κάνοντας τον σταυρό στο…
-
Τι κάνει νιάου νιάου την Κυριακή του Πάσχα;
Σας είπα για τη Μεγάλη Παρασκευή, θα σας πω και για την Κυριακή του Πάσχα! Ήρθανε οι κουμπάροι μας, χθες και φάγαμε όλοι μαζί, παιδιά και βαφτιστήρια και τι ωραία που ήταν! Είχαμε κάνει “κατάσταση” κάτω στην πιλοτή που την αναβαθμίσαμε σε αυλή, κι έτσι ευάερα και ευήλια, βάλαμε σε μια παρένθεση το θέμα του κορωνοιού και ζήσαμε για λίγο την κανονικότητα! Κύριε Χαρδαλιά, αν με διαβάζετε, ήμασταν όσοι ακριβώς μας είπατε να είμαστε. Αφού προσπεράσαμε κάποια μικρά εμπόδια, τύπου το μπάρμπεκιου να είναι πιο μεγάλο από τη σούβλα και να ψάχνουμε Κυριακάτικα και Πασχαλιάτικα να βρούμε μαγαζί ανοιχτό να πουλάει σούβλες στο σωστό μέγεθος κουλουπού, ενώ τικ τακ το…
-
Σαν το Πάσχα στο νησί, δεν έχει!
Κάτι με έπιασε σήμερα, Μεγάλη Παρασκευή, και αναπολώ το Πάσχα στο νησί μου. Ίσως επειδή δεν έχω καταλάβει Πάσχα φέτος, όχι ότι έχω καταλάβει και τίποτα άλλο. Εναλλάσσονται εποχές και γεγονότα, Καλοκαίρι, Χριστούγεννα, Επέτειοι Ανεξαρτησίας, τώρα Πάσχα, και δεν αντιλαμβανόμαστε τίποτα μαντρωμένοι και με covid in the air. Βάψαμε αυγά χθες, έστω και αργά, γιατί συνειδητοποίησα ότι τα παιδιά μου με αυτά και με εκείνα, στο τέλος δε θα έχουν ιδέα από τα έθιμά μας. Γιατί, δε μετράει μόνο το να λες τα διάφορα στα παιδιά σου. Το ακουστικό ξεχνιέται, το βιωματικό ποτέ, κι ας περάσουν χρόνια. Αλλιώς είναι να τους λες «Τη Μεγάλη Πέμπτη βάφουμε κόκκινα αυγά» κι αλλιώς…