Θυμάστε που πρόσφατα είχα πάθει σοκ όταν τυχαία είδα τον …θάνατό μου σε επίσημο έγγραφο; Λίγο πριν τις διακοπές εδώ, όταν πήγα να εκτυπώσω τα ΑΜΚΑ των παιδιών μου για τον κοινωνικό τουρισμό, είδα ότι εγκατέλειψα χωρίς να το γνωρίζω, τον μάταιο τούτο κόσμο το 1996 – επική χρονιά εν τω μεταξύ, τελείωνα το λύκειο τότε! Ωραία, αυτό το μικρό λάθος, που δεν ήταν εμού της ιδίας, έπρεπε να το διορθώσω κατ ιδίαν. Να πάω στην ΕΒΓΑ, εεε το ΕΦΚΑ, πρώην ΙΚΑ, της γειτονιάς μου, με τα χαρτιά που μου είπαν από το 1555 που μου κλείσανε και το ραντεβού μου, να αποδείξω ότι είμαι ζωντανή. Δε γινόταν να τα…

Θέλω να σου πω για τα Σελιανίτικα, το χωριό της φουντουκονονάς μας, που περάσαμε μέρος των διακοπών μας! Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι τα παιδιά μου πέρασαν φανταστικά! Αυτός ήταν ο βασικός στόχος  μου κι αφού τον πέτυχα, όλα τ’ άλλα έχουν μικρή σημασία! Έπειτα θα πω ότι στη βαλίτσα μου είχε βρει μια τρυπίτσα και είχε τρουπώσει ο Μέρφυ και μου χάλασε λίγο τα σχέδια που είχα για πιο, πώς να το πω, ξεκούραστες; Πιο χωρίς απρόοπτα; πιο διακοπένιες διακοπές. Ωστόσο, παρόλες τις αντιξοότητες, την ανεξπέκτιντ περίοδο, τον έρπη ζωστήρα που έβγαλα στο… κεφάλι, το τρέξιμο στον δερματολόγο -να ναι καλά η κολλητή μου- και σε εφημερεύον φαρμακείο, όπου τα…

Στη μάνα σου το πες; Το «χρόνια πολλά», ντε! Σήμερα γιορτάζουν οι μαμάδες όλου του κόσμου! Κι ένα λουλουδάκι να πάρεις, μια καρτούλα να γράψεις! Κάτι μαμάδες από το χωριό, δεν τις ξέρεις, κατά το ήμισυ νησιώτισσες από τον Άη Στράτη και τη Λευκάδα, κατά το ήμισυ Μανιάτισσες από τη Μάνη, αν υπήρχε μια -κάντιτ; – κάμερα που θα αποκάλυπτε τα σχετικά με τη μαμαδοζωή τους, όταν δεν είναι στη δουλειά τους ή στις δραστηριότητες των παιδιών και τις εξωτερικές υποχρεώσεις, και είναι σπίτι, ο κόσμος θα έβλεπε τα εξής: Πλυντήριο ρούχων Μια μπουγάδα περιμένει υπομονετικά να μαζευτεί που καλά την άπλωσαν αλλά να, που φτάσαν τα μαύρα τα μεσάνυχτα…

Έκλεισε ένας κύκλος στη ζωή μου, αυτός των μαθημάτων της Δημιουργικής Γραφής! Μάλλον δηλαδή! Σπάνια κλείνω κύκλους στη ζωή μου, πάντα αφήνω ένα παράθυρο, μια χαραμάδα, έτσι να παίρνουμε τον αέρα μας, και κάτι μου λέει ότι και εδώ κάτι τέτοιο θα συμβεί! Που λέτε, την προηγούμενη βδομάδα τελείωσαν τα μαθήματα της Δημιουργικής Γραφής που έκανα στην Καλλιτεχνική Ομάδα Δρώμενο (ΟΑΣΗ – ΔΡΏΜΕΝΟ ΠΟ.Φ.Ε.Σ). Το “Δρώμενο” το οραματίστηκαν δύο νέοι άνθρωποι, ο Σπύρος και η Δανάη, το οργάνωσαν, το δούλεψαν και το έκαναν πραγματικότητα, δίνοντας όλο το “είναι” τους και κάτι παραπάνω! Γράφω και με έχει πιάσει το στομάχι μου από τη στενοχώρια μου. Τέλος εποχής. Στο τελευταίο μάθημα εκεί…