-
Καλοκαίρι στο νησί| Άη Στράτης 2023
Φέτος, πήγα στο νησί. Είχα χρόνια, να πάω, από τότε που έχασα τη γιαγιά μου. Πρώτη φορά βρισκόμουν εκεί χωρίς εκείνη. Πρωτόγνωρο. Το είχα ξαναπεράσει και με τον παππού βέβαια αλλά ειδικά φέτος, ο ήχος της απουσίας τους ήταν εκκωφαντικός! Πρωτόγνωρο, να βρίσκομαι στον Άη Στράτη χωρίς εκείνη, πρωτόγνωρο να πρέπει να βρω να νοικιάσω σπίτι, πρωτόγνωρο να υπάρχει κόσμος που δε γνωρίζω -οι μικροί είχαν μεγαλώσει, κάποιοι “ξένοι” είχαν εγκατασταθεί στο νησί, άλλοι ήταν σύζυγοι που δεν είχα γνωρίσει, κουλουπού. Στο παρατσάκ θα ξεκινούσα τα «τίνος είσαι συ»! Εμένα με ρώτησαν πάντως, λόγω τιμής, οι λιμενικοί όταν κατέβηκα από το πλοίο και αργότερα κάνα δυο πολύ μεγάλες γιαγιάδες! “Είμαι…
-
Τι έπαθε πάλι το αυτοκίνητό μου, οέο;
Για να γελάσουμε λίγο, (καλά εγώ βέβαια έκλαψα μια σταλίτσα, μόνο μια σταλίτσα κι αυτό στην αρχή), να σας πω τι μου συνέβη νωρίτερα! Όσοι είστε καιρό στην παρέα μας ξέρετε τη μοναδική σχέση που έχω με την οδήγηση/αυτοκίνητο μου, τα χουμε πει εδώ και εδώ αλλά και αλλού! Μια σχέση πάθους και ίντριγκας, με μπόλικα τσαλίμια, που κρατάει τη φλόγα ζωντανή και δεν μας αφήνει να ρουτινιάσουμε! Τελειώνω τη δουλειά, μπαίνω μετρό, βγαίνω μετρό, μπαίνω ησάπ, βγαίνω ησάπ, και πάω να μπω στο αμάξι να πάω στο σπιτάκι μου! Το αυτοκίνητο όμως δεν έκανε το χαρούμενο & δυνατό ΤΟΥΡΟΥΡΟΥ, όπως με «χαιρετάει» κάθε φορά όταν βάζω και γυρίζω το…
-
Ο κύριος Στέλιος, ο θυρωρός!
Προλάβατε θυρωρούς στη πολυκατοικία σας; Ή σε πολυκατοικία φίλων σας; Ή τους έχετε δει μόνο σε ταινίες, τύπου «Παπατρέχας» με τον Θανάση Βέγγο; Τα παλιάαα τα χρόνια, τα οποία πρόλαβα βεβαίως βεβαίως η μεσήλιξ, ένα διαμέρισμα της πολυκατοικίας, συνήθως ήταν υπόγειο ή ισόγειο, παραχωρούνταν στον Θυρωρό που έμενε εκεί με την οικογένειά του. Τα καθήκοντά του ήταν κυρίως να φυλάει το κτίριο, ποιος μπαίνει ποιος βγαίνει, αν δεν ήταν ένοικος τι δουλειά είχε στην πολυκατοικία, κρατώντας τους κλέφτες μακριά, να μοιράζει την αλληλογραφία, τη συντήρηση στα διάφορα, αν δεν χρειαζόταν ειδικός επαγγελματίας γι αυτά! Σαν ένας διαχειριστής της πολυκατοικίας μαζί με σεκιούριτι, αλλά στο πολύ πιο ενισχυμένο και στο αποκλειστικό!…
-
Το μωρό της Σοφίτας|Secret Dinner με τη Λένα Μαντά
You know what i did last night! Τα είδες στα στόρις! Παρευρέθηκα σε Secret dinner για λίγους! Να, αυτά είναι τα τυχερά των Bloggers & για κάτι τέτοια πετάω τη σκούφια μου! Πόσο μάλλον όταν στο dinner παρευρίσκεται μια συγγραφέας που χει γράψει ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία έβερ, το «Έρωτας σαν Βροχή» -ναι, περισσότερο και από το σπίτι δίπλα στο ποτάμι- που ζω, στο Νέτφλιξ να το δω, Παπακαλιάτης ακούει; Στη Lena Manta αναφέρομαι, που είναι χείμαρρος, προσιτή, ούτε καλάμια, ούτε μύτες ψηλά, ευγενέστατη και για τις σαρανταδώδεκα φωτογραφίες που της ζητήσαμε, άνετη, γελαστή, μας είπε …και τι δε μας είπε! Και όλα αυτά με τη μουσική…
-
Ο ξάδερφος μου!
Τυχεροί όσοι έχουν ανθρώπους – βράχους διαχρονικά στη ζωή τους, πόσο μάλλον αν είναι μέλη της οικογένειας τους, γιατί τους φίλους, και λοιπούς στη ζωή μας, τους επιλέγουμε! Οπότε ως ένα μεγάλο βαθμό έχουμε λόγο στην τύχη μας, δεν παίζει μπάλα μόνη της! Αυτό το ποστ είναι για τον ξάδερφο μου τον Γιώργο. Από το σόι της Μάνης, όχι του Αϊ Στράτη, διότι είμεθα κατά το ήμισυ Μανιάτισσες και αυτό -στερεότυπο ξεστερεότυπο αλέρτ- με δυσκολεύει πολύ στο θέμα «υπομονή», που δεν συγκαταλέγεται μέσα στις αρετές μου και που ώρες ώρες θέλω να βάλω σε όλα τα παράλογα και άδικα ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ! Στο θέμα μας! Αυτό το ποστ λοιπόν είναι δήλωση αγάπης, επειδή έτσι, επειδή…
-
7 Χρόνια Νουαζέτα με Φουντούκι!
7 χρόνια Νουαζέτα με Φουντούκι, όπως λέμε 7 χρόνια φαγούρα; Ναι, αν η φαγούρα είναι από τυχερόσκονη, δημιουργικόσκονη, ευτυχόσκονη, φουντουκόσκονη! Και τι είναι η φουντουκόσκονη, οέο; ΜΕΡΕΝΤΑ! Άρα ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ, που έλεγε και η Σάλλυ όταν γνώρισε τον Χάρυ σε εκείνο το εστιατόριο! Ή ακόμα καλύτερα SEVEN SEVEN SEVEN που έλεγε η Μόνικα στον Τσάντλερ! Ναι, για τέτοιο πάθος μιλάμε! Έχω έρωτα με το Blog μου! Προλαβαίνω δεν προλαβαίνω να γράψω μια γενέθλια καρτ ποστάλ γι αυτά τα επτά χρόνια λατρείας, πάθους, έμπνευσης, αλλαγής! Διάβαζα τις γενέθλιες αναρτήσεις των προηγούμενων χρόνων, τα δύο χρόνια εδώ, τα τέσσερα εδώ, τα πέντε εδώ, τα έξι εδώ! Βλέπω την εξέλιξή μου. Όχι…
-
Ο Ξεχωριστός Μέλλιος εμφανίστηκε στο ξεχωριστό Free Thinking Zone!
Ο Ξεχωριστός Μέλλιος βρέθηκε στα επαναστατικά, μποέμ Εξάρχεια ή στο κυριλέ Κολωνάκι, αναλόγως την οπτική, κάπου ενδιάμεσα τέλος πάντων, σε ένα διαφορετικό, ξεχωριστό Βιβλιοπωλείο, το Free Thinking Zone ! Ήταν τιμή μου να είμαι εκεί, και θα καταλάβετε γιατί το λέω, αν επισκεφθείτε το σάιτ τους ή ακόμα καλύτερα, το ίδιο! Κουλτουρέ, ακτιβιστικό, νοιάζεται και δρα και δεν στρογγυλοκάθεται στον -κόκκινο- καναπέ του! Προωθεί τον πολιτισμό αλλά και την προάσπιση των ατομικών δικαιωμάτων! Σε αυτόν τον οίκο ανοχής σκέψης – πόσο υπέροχο;- ο Ξεχωριστός Μέλλιος της γνωστής οικογενείας Εκδόσεις Παρισιάνου – Parisianou Publications , υποδέχτηκε τα παιδάκια, με τη μέθοδο φασούλι το φασούλι , κάτι που μου επέτρεψε να έχω…
-
Ξουτ συννεφάκι πάνω από το κεφάλι!
ΤσικνοΠέμπτη σήμερα και σου χω μια ανάρτηση καμία σχέση με αυτήν! Θα τσικνίσουμε βέβαια στο γραφείο, που δόξα τω Θεώ, είναι το πιο ωραίο γραφείο του κόσμου! Όχι εμφανισιακά, αν και εκεί δεν πάει πίσω, με τις κόκκινες πινελιές του σε τοίχους /καναπέδες, τις παραθυράρες του που μπαίνουν μέσα όλες οι ηλιαχτίδες του ήλιου και με λούζουν, κάθομαι και θέση παράθυρο, αλλά για τους συναδέλφους, τους δύο προϊστάμενους και τη μία Διευθύντρια. Δε με διαβάζουν, οπότε δεν πρόκειται περί γλειψίματος! Και ξέρω να εκτιμώ γιατί κάποτε δούλευα με horrible bosses αλλά και χωρίς να είχα να συγκρίνω, μόνο που έρχομαι κάθε πρωί με το χαμόγελο, χωρίς άγχος, πέραν αυτού που…
-
Βραδινό μπανάκι μανάκι μες το σιντριβάνι!
About last night, που είχαμε μπανάκι μανάκι μες το σιντριβάνι! Τι είπα στα παιδιά μου: “Δεν πειράζει ΑΝ βραχείτε, έχω αλλαξιά με ρούχα (και παπούτσια) μαζί μου! Τι καταλάβανε: “Μπείτε μες το σιντριβάνι, καθίστε πάνω στους πίδακες νερού, κολυμπήστε, κάντε ελεύθερο, ύπτιο, πρόσθιο, πεταλούδα, μακροβούτια!” Αφού δεν αρρώστησαν και το καταδιασκέδασαν, χαλάλι το άγχος και οι τσάντες με τα ΑΣΗΚΩΤΑ μουσκίδια ρούχα, που περπατούσαμε και αφήναμε πίσω μας σαν τον κοντορεβυθούλη το στίγμα μας, συν το βλέμμα των άλλων γονέων που ήταν έτοιμοι να φωνάξουν “φρουρά φρουρά” και να ρθει η πρόνοια που Ιανουαριάτικα τα παιδιά μου στάζανε και μέχρι να πέσει η σταγόνα κάτω γινόταν διακοσμητικό για το παλάτι…
-
Ο Ξεχωριστος Μέλλιος στον Ιανό| Το Feedback!
Το Σάββατο που μας πέρασε, έζησα αυτό που κάθε συγγραφέας ονειρεύεται να ζήσει, όταν παρουσιάζει το βιβλίο του! Ο Ξεχωριστός Μέλλιος βρέθηκε σε μια αίθουσα γεμάτη κόσμο κάθε ηλικίας που είχε έρθει να τον γνωρίσει ή να τον μάθει καλύτερα, συμμετείχε, ψυχαγωγήθηκε μαζί του. Τα παιδιά ήταν αξιολάτρευτα, πραγματικά, όλα ένα κι ένα! Και πριν ξεκινήσει το κουκλοθέατρο ήταν πρόθυμα να απαντήσουν σε όλες τις παιχνιδοερωτήσεις μας και καθ όλη τη διάρκεια που “παίζαμε” το παραμύθι του Ξεχωριστού Μέλλιου με τον ηθοποιό Ιορδάνη Καλέση, συμμετείχαν ενεργά στην ιστορία, κάνοντας μάλιστα και παρεμβάσεις! Αλλά κι αργότερα, δημιούργησαν τις πιο όμορφες ζωγραφιές, φτιάξανε κολιέ και όση ώρα μιλούσαν “οι μεγάλοι” παίξανε ωραιότατα…
