Saved by the bell- Β’ Δημοτικού
Πέρασε κανά δίμηνο από το Back to school! Μετά από ένα καλοκαίρι που τα παιδιά αράξανε και θυμήθηκαν τις ανέμελες εποχές του… νηπιαγωγείου, ξανά στην τάξη πριν χτυπήσει το κουδούνι! Και μπαίνω στο ψητό! Τι φάση με εκείνους που ισχυρίζονται ότι η Β’ Δημοτικού είναι “περίπατος” κι απλώς επανάληψη της πρώτης τάξης; Η προσωπική μου άποψη, που βεβαίως όλοι έχουν από μία, είναι ότι υπάρχει ένας βομβαρδισμός διαβάσματος κι ένα “της φωτοτυπίας το κάγκελο”! Στα χρόνια μου δε γινόντουσαν αυτά τα πράγματα, τουτέστιν, ήμασταν πιο χαλαρά, με άφθονο παιχνίδι! Πωπω, έφτασα την ηλικία που λέω “θυμάμαι κι εγώ στην εποχή μου…” Πάντως, έτσι νομίζω, περνούσαμε πιο ωραία τις καθημερινές, με…
Φουντουκοκαραμελένια Γενέθλια
Πολύ τουρτίδι σε κέρασα στα σόσιαλ, σε γλύκανα για τα καλά! Ε, στο είχα πει, ο Οκτώβρης είναι ο μήνας μας, γενεθλιάζουμε οικογενειακώς! Που λες, για το φουντούκι και την καραμέλα, κάναμε δύο πάρτι on the raw, το ένα πίσω από το άλλο και μπορεί να τα παίξαμε στην κούραση αλλά άξιζε και θα το ξανακάναμε! Πέρυσι που ζούσα-με μια τρέλα δεν είχα-με πάει πουθενά, σε καμία συγκέντρωση, συνάντηση του σχολείου, γενικά, ήμουν η μαμά φάντασμα! Ηθελα φέτος να επανορθώσω! Γι’ αυτό αποφασίσαμε να κάνουμε δύο ξεχωριστά πάρτι, για να αςμπέτε με τους γονείς των φίλων των παιδιών μας. Κάτι κάναμε, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι τα φουντουκοκαραμελάκια…
Μπορεί να σας αρέσει
Δύο Bloggers κι ένας Βουρκόλακας!
Έχεις κοιμηθεί ποτέ όρθια;
Άη Στράτης, το νησί μου!
Εκ βαθέων ή αλλιώς To know us better!
Κοίτα τι θα κάνω σήμερα, θα περιαυτολογήσω, όπως έκανα και πέρυσι, τέτοια μέρα εδώ! Γενέθλιο ποστ – Ασμπέτε λοιπόν! Ας υποθέσουμε ότι είμαι ένα παζλ! Μικρό έτσι; Όχι από αυτά με τα δύο χιλιάδες κομμάτια που κάποιοι -τρελοί θα ναι- απολαμβάνουν να φτιάχνουν! Μικρούλι του 1.60 συν -πλην, ιδού 40 συν 1 κομματάκια, που αν τα ενώσεις φτιάχνουν Νουαζέτα! Δε θα τα βάλω με τάξη, συνοχή, σειρά προτεραιότητας, δηλ, τακτοποιημένα κι οργανωμένα! Δεν είμαι Παρθένος, Ζυγός είμαι! Εντάξει; Εντάξει! Πάμε! Τα παιδιά μου. Όλα ξεκινάνε και τελειώνουν εκεί. Στο φουντούκι και την καραμέλα μου. Εκείνα είναι πάνω απ’ όλα και όλους! Θέλω να γίνω καλύτερη μαμά απ’ ότι είμαι, αλλά…
Δύο Bloggers κι ένας Βουρκόλακας!
Την Πέμπτη που μας πέρασε, πήγα να δω την παράσταση “Βουρκόλακας” στο θέατρο ΕΡΓΟΤΑΞΙΟΝ, που σου είπα κι εδώ ότι είμαι χορηγός επικοινωνίας – αν και αυτό, μάλλον είναι μυστικό μια και δεν προκύπτει από πουθενά! Τέλος πάντων! Που λες, μεγάλη χαρά είχα, γιατί θα πήγαινα με εξαιρετική παρέα την Μπλόγκερ Μαμά Τρέχα, ρίξε μια ματιά και στο blog της & στα ίνσταγκραμς, που είναι περισσότερο ενεργή! Τσίμα τσίμα ο χρόνος, αλλά είχαμε πει ότι ένα κοκτέιλ πρώτα, θα το πιούμε! Επειδή ακριβώς ο χρόνος ήταν πολύ συγκεκριμένος, είχαμε κάνει από πριν την έρευνα μας για τα μαγαζιά της περιοχής του θεάτρου κι είχαμε επιλέξει ένα ωραιότατο μπαρ, με πολύ…
Ένα Bachelor, λίγο διαφορετικό!
Σήμερα, θα σου πω για το bachelor της φίλης μου της Τζο ή Ιωάννας! Αρχικά, το ξερες ότι δεν πρέπει να κόβουμε το όνομά μας, να χρησιμοποιούμε δηλ υποκοριστικό, γιατί κάτι παίζει με την ενέργεια; Κάθε όνομα «φέρει» μια ενεργειακή σφραγίδα, είτε της γιαγιάς σου/ παππού σου από τους οποίους ονομάστηκες ή των φαντασιώσεων των γονιών σου, αν σου έδωσαν το όνομα που τους άρεσε ή της ερμηνείας που έχει η ρίζα του ονόματος αυτού. Όταν το κόβεις, εμποδίζεις να ρεύσει -υπάρχει άραγε αυτό το ρήμα;- η ενέργεια αυτή. Τώρα αν σε λένε Ευτέρπη, ε, φαντάζομαι ότι μπορεί να παίξει μια εξαίρεση! Διότι αν είναι να σε κοροϊδεύουν, τι να…
Ξέρω τι έκανες φέτος το καλοκαίρι!
Θέλω να ξεκινήσω την ανάρτηση αυτή λέγοντας ότι συμπάθησα πολύ τους ιδιοκτήτες και το προσωπικό του καταλύματος που μείναμε στις καλοκαιρινές μας διακοπές κι ότι με το παρόν κείμενο έχω μοναδική πρόθεση να χαμογελάσουμε! Το αν θα τα καταφέρω είναι άλλη υπόθεση! Οπόταν, ας πω ότι “παίζει” να υπάρχει και μυθοπλασία σε αυτό που θα διαβάσετε, μπορεί κι όχι,βέβαια! Σε κάθε περίπτωση, παρεξηγήσεις δε θέλω, εντάξει; Εντάξει! Που λες, είδαμε μια σούπερ ντούπερ προσφορά για ένα ολ ινκλούσιβ χοτέλ, που δεν είμαι φαν των ολ ινκλούσιβ χοτέλς, αλλά η συγκεκριμένη ήταν πολύ δελεαστική κι έτσι την επιλέξαμε για τις φετινές μας οικογενειακές διακοπές! Να σου θυμίσω εδώ τι έγινε την…
Θέλω απλώς τη μαμά μου
Ναι, τι; (νετι που λέει κι η νεολαία!) Επειδή είμαι μεγάλη ή επειδή είμαι κι εγώ μαμά; Κι οι μαμάδες έχουμε ανάγκη τη μαμά μας, αυτό κατάλαβα το προηγούμενο διάστημα. Η ηλικία δε, δεν παίζει κανένα ρόλο σε αυτό. Ήταν ένα πολύ μεγάλο διάστημα που ένιωθα ότι είμαι άρρωστη. Είχα τρομερές ζαλάδες, δυνατούς, πολύ δυνατούς, πονοκεφάλους, η όραση μου θόλωνε, τα μάτια τσούζανε, ταχυκαρδία, η κοιλιά μου πονούσε, τα πόδια μου πονούσαν, όλα πονούσαν. Πέρα από τα παραπάνω, ένα πολύ ισχυρό αίσθημα κόπωσης και μια αίσθηση ότι τώρα θα σωριαστώ κάτω, μου είχαν κάνει αρμένικη βίζιτα και δε λέγανε να εξαφανιστούν. Πίστεψα λοιπόν ότι όντως κάτι έχω, δεν είναι δυνατόν…
BlogoPicNik στην ταράτσα του Foundry hotel!
ΑΑΑΑ, δε γίνεται να μη γράψω τίποτα για το χθεσινό BlogoPicNik μας (=Bloggers που κάνουν pic nic)! Δε γίνεται να περάσει έτσι! Ένα σφηνάκι ανάρτηση, θα το κάνω και θα σας το κεράσω! Καταρχάς, πέρασα πολύ ωραία, γέλασα πολύ, έκανα παρέα με ενήλικους ανθρώπους με θετική ενέργεια, που είχα πολλή ανάγκη! Κατά δεύτερον, γεύτηκα νοστιμιές!(Και πεινούσα σαν λύκος, πήγα απευθείας από τη δουλειά μου). Κατά τρίτον και σημαντικότερο, μ’ αρέσουν τα ταξίδια, μεταφορικά και κυριολεκτικά και να γνωρίζω νέα μέρη, ανθρώπους, πράγματα, καταστάσεις κλπ! To keep moving ρε παιδί μου, keep learning, keep going & dreaming, δεν ξέρω γιατί στα γράφω στα αγγλικά! Που λες, να συντομεύω την εισαγωγή μου…
Μια φορά κι έναν καιρό στον Άη Στράτη…
Τις προάλλες, άκουσα μια συνάδελφο να λέει «έι, εγώ το πάτησα πρώτη»! Αναφερόταν στο ασανσέρ, που ναι μεν το κάλεσε αυτή, αλλά γυρίζοντας για ένα λεπτό την πλάτη της να μου πει κάτι, τσουπ, πρόλαβε και μπήκε μέσα άλλος συνάδελφος, βιαστικός, χωρίς να την προσέξει και έφυγε. Κι έμεινε εκείνη με το …κουμπί στο χέρι, να διαμαρτύρεται και να περιμένει το επόμενο! Κι εδώ τα ασανσέρ δεν πάνε και σφαίρα, ήταν και ώρα αιχμής, ένα δεκάλεπτο στο “περίμενε”, το είχε στο νερό! Άρχισα να χασκογελάω γιατί θυμήθηκα ένα πρόσφατο σκηνικό, μόνο οκτακόσιασαρανταδύο χρόνια πίσω, το οποίο θα σου διηγηθώ ευθύς αμέσως!(Παρεμπιπτόντως, το ευθύς σημαίνει αμέσως. Οπότε τώρα που τις έβαλα…
Έχεις κοιμηθεί ποτέ όρθια;
Είδα αυτό το βίντεο -που κυκλοφορεί ευρέως στα σόσιαλ- με αυτό το αξιολάτρευτο κοριτσάκι και ταυτίστηκα! Έχω κάνει τέτοια εγώ…ουυυυ, ένα σωρό! Όπου τέτοια = να τρώω κοιμισμένη! Μεγάλη απόλαυση και το φαγητό αλλά κι ο ύπνος! Αχ, ο ύπνος, ναι! Θα μου πεις γίνονται αυτά τα δύο ταυτόχρονα; Ε ναι, άμα είσαι κομμάτια, νυστάζεις ή απλώς θες να κοιμηθείς ρε αδερφέ, αλλά έχεις και μια λιγουρίτσα, είσαι λίγο λαιμαργούλα και «έλα μωρε, να φάω άλλη μια μπουκίτσα», γίνονται και παραγίνονται! Υπάρχει κόσμος που ξεχνάει να φάει, το πιστεύεις αυτό; Δε μου έχει συμβεί ποτέ! Υπάρχει επίσης κόσμος που θεωρεί τον ύπνο χάσιμο χρόνου, «θα έχουμε άπλετο χρόνο για ύπνο…
