Η εκδίκηση των πρώην – Εκδόσεις Κλειδάριθμος
Μέχρι πού θα φτάνατε για να εκδικηθείτε τον πρώην σας; Έναν πρώην που είναι παλιοχαρακτήρας, έτσι; Θα τον κλειδώνατε φερ ειπείν σε ένα κελάρι; Κι αν ναι, μετά τι θα τον κάνατε; Γιατί είναι και το «μετά». Όπως λέω και στο γιο μου, όλες μας οι πράξεις έχουν συνέπειες. Η Ίμοντζεν, η ηρωίδα του βιβλίου, ήταν παντρεμένη με έναν τύπο που ήταν -κι εξακολουθεί να είναι- μεγάλος παλιοχαρακτήρας. Ένας γοητευτικός, πανέξυπνος, ευφυής παλιοχαρακτήρας, που -αρχικά τουλάχιστον- σε σαγηνεύει και κάνεις αυτό που θέλει. Με αυτόν η Ίμοντζεν απέκτησε κι ένα γιο, κάτι που δεν τον κάνει έναν απλό πρώην, αλλά περιπλέκει τα πράγματα, ιδίως όταν απειλεί να της πάρει το…
Πίστεψέ με – Εκδόσεις Ψυχογιός
Το αγαπημένο μου είδος λογοτεχνίας! Αστυνομικοψυχολογικοθριλεροειδές! Το «Πίστεψέ με» το διάβασα μέσα σε μία νύχτα, μονοκοπανιά! Ξεκίνησα στις 11 το βράδυ και μέχρι τις 3 το ξημέρωμα το είχα τελειώσει! Σε κάποια φάση το διάβαζα με ένα μάτι μόνο ανοιχτό, αλλά ήταν τόσο ενδιαφέρον, είχα τόση αγωνία και περιέργεια να δω τι θα γίνει, που δεν το άφηνα από τα χέρια μου. Καιρό είχα να πορωθώ τόσο με ένα βιβλίο! Και το συγκεκριμένο μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Ψυχογιός είναι συναρπαστικότατο! Απορώ γιατί ο συγγραφέας Τζ. Π. Ντιλέινι, γράφει με ψευδώνυμο! Μεγάλο ταλέντο. Είχε ανατροπή -στην ανατροπή- σασπένς, αγωνία. Πώς λέμε προβλέψιμη πλοκή; Καμία σχέση. Μπράβο του, καλογραμμένο και καλοδουλεμένο! Άνετα…
Θανάσιμος κίνδυνος – Agatha Christie – Εκδόσεις Ψυχογιός
Μόλις το διάβασα κι ευθύς αμέσως κάθισα να σου γράψω! Λατρεύω την Άγκαθα, το ξέρεις, στα έχω πει αναλυτικώς κι εδώ, οπότε λογικά περιμένεις καλά λόγια, και ορθώς κάνεις! Ωστόσο, πιστεύω ότι αντικειμενικά, υποκειμενικά μιλώντας βέβαια, το βιβλίο ήταν απολαυστικότατο! Αρκεί να σ’ αρέσει η αστυνομική λογοτεχνία, φυσικά! Στα γνώριμα μονοπάτια της πένας της, με τον Ηρακλή Πουαρό τον αγαπημένο μας Βέλγο ικανότατο ντετέκτιβ με το εντυπωσιακό μουστάκι να βάζει τα «μικρά φαιά του κύτταρα» να λύσει μια υπόθεση φόνου, που δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμα. Αν και έχει πάρει σύνταξη και αποσυρθεί από την ενεργό δράση, εκεί που κάνει διακοπές με τον καρδιακό του φίλο λοχαγό Χέιστινγκς, τσουπ, η υποθεση…
Τα μαύρα παραμύθια
Πρόσφατα έμαθα τον συγγραφέα Γιώργο Μανιώτη. Μου τον έμαθε ο δάσκαλος μου στη δημιουργική γραφή, να τα λέμε κι αυτά. Σου έχω ξαναπεί ότι τα μαθήματα δημιουργικής γραφής, ήταν ό,τι καλύτερο αποφάσισα να κάνω για μένα τα τελευταία χρόνια! Έχω αιώνες να ενθουσιαστώ έτσι με συγγραφέα. Διάβασα τα «μαύρα παραμύθια» του, μια συλλογή από ιστορίες για ενήλικους και ξετρελάθηκα. Πραγματικά τα ρούφηξα σε χρόνο Dt. Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Φορώντας τα μαγικά γυαλιά των παραμυθιών, προσπαθώ να μπω στο ναό του καιρού μας και να διακρίνω ψηλά στους θόλους της οροφής του, τις φοβερές τοιχογραφίες που με χρώματα, ήχους και κινήσεις ορίζουν και κατέχουν τη ζωή μας». Ξέρεις…
10 αγαπημένα μου βιβλία (Μέρος Α΄)
Από μικρή είχα τη συνήθεια να διαβάζω το βράδυ στο κρεβάτι πριν με πάρει ο ύπνος, συνήθεια που διατήρησα μέχρι και που απέκτησα το πρώτο μου παιδί. Είχα όλη τη σειρά των «Μυστικών 7» και των «5 λαγωνικών», αργότερα, διάβαζα εφηβικά λογοτεχνικά, τύπου «Τσιμεντένιο Δάσος», είχα τα άπαντα της Άλκης Ζέη και Ζωρζ Σαρρή και συνέχισα με ό,τι βρισκόταν στο διάβα μου. Στο σπίτι μας υπήρχαν οι κλασσικοί, οπότε τους γνώρισα σε μικρή ηλικία κι έχω διαβάσει επίσης σ’ εκείνα τα νεαρά μου χρόνια, Νίτσε κι Έσσε, κάτι που ίσως θα έπρεπε να επαναλάβω κάποια στιγμή κι ως μεγάλη. Τώρα διαβάζω πιο σπάνια και συνήθως επιλέγω πιο ανάλαφρα βιβλία, τύπου Λένα…
Μπορεί να σας αρέσει
Έχεις κοιμηθεί ποτέ όρθια;
Γυμναστήριο- μέρα πρώτη
Πώς πάμε από παρατηρητικότητα;
Το κομμάτι που λείπει, συναντά το μεγάλο Ο!
Το μικρό τριγωνάκι καθόταν μόνο του στη γωνίτσα του κι έκλαιγε τη μοίρα του που δεν μπορούσε να προχωρήσει παρακάτω. Περίμενε να εμφανιστεί κάποιος και να το βοηθήσει να κυλήσει, ει δυνατόν να κυλήσουν μαζί, να το γλιτώσει από τη μοναξιά. Ήταν πεπεισμένο ότι έτσι όπως ήταν, θα ήταν ακατόρθωτο να τα καταφέρει μοναχό του. Η βαθιά ανάγκη του να «ανήκει» κάπου, να ψάχνει το «άλλο του μισό», όπως συνηθίζουμε να λέμε, για να ευτυχήσει, το έκανε να καταβάλλει προσπάθειες προς τη λάθος κατεύθυνση. Η ευτυχία κι η ολοκλήρωση όμως είναι δική μας προσωπική υπόθεση. Δεν μπορούμε να περιμένουμε από κανέναν να μας τη χαρίσει, να κάνει τη δουλειά για…
Μπορεί να σας αρέσει
Τα μαύρα παραμύθια
